Tíminn Sunnudagsblað - 07.03.1971, Blaðsíða 11

Þórshafnar á Langanesi, væri þetta
eins konar nauðlending á Fljóts-
dalshéraði. En þótt af veizlufagn-
aði yrði ekki að þessu sinni, sagði
Snæþór, að Ausfcu r-S k a ftfelling-
um myndi öllum verða séð fyrir
gistingu á bændabýlum á Fljóts-
dalshéraði. Að lokum afhenti Snæ-
þór formanni búnaðarsambands
okkar, Steinþóri á Hala, barrviðar-
hríslu að gjöf sem vináttuvott frá
Búnaðarsambandi Austurlands,
jafnframt því sem hann kvað hrisl-
una eiga að minna ferðafól'kið á,
að Hallormsstaðaskógur væri til.
Steinþór á Hala þakkaði gjöfina
og árnaði Búnaðarsambandi Aust-
urlands heilla, jafnhliða því sem
hann minntist þess, að við værum
tengdir Búnaðarsambandi Ausfcur-
lands gömlum vináttuböndum, þar
sem við hefðum verið félagar í því
allt frá upphafi þess, þar til oikkar
búnaðarsamband var stofnað.
Að loknum ávörpum í Lagarási
var fólki dreift til gistingar báðum
megin Lagarfljóts, og nokkrir ferða-
félagarnir munu hafa tekið gist-
ingu allt norður í Skjöldólfsstöð-
um á Jökuldal, þar á meðal aldurs-
forseti fararinnar, Sigurður á
Stafafelli, sem hafði sikilið Elli
kerlingu eftir heima.
Ekki verður beinlínis sagt, að
vænlega horfði fyrir mér þetta
kvöld, þegar Alli á Húsaví'k var að
t-fna fólkið út úr bífunum og vísa
því á gististaðina út frá þjóð-
brautinni, því að síðustu vorum við
ein orðin eftir, ég og ein ógift frú
úr nágrenni mínu, og börðumst
jöfnum höndum við von og ótta
út af því, að við kynnum bráðlega
að verða leidd til einnar sængur í
ókunnu byggðarlagi. En brátt leysti
Alli vandann og vísaði frúnni út á
hliðargöfcu, en ók áfram með mig.
Seinna trúði hann mér fyrir því,
að þetta hefði verið mesta glappa-
skotið, sem hann gerði i ferðinni,
því sér hefði ekki hugkvæmzt fyrr
en um seinan að vísa mér út á
hliðargötuna, en að aka áfram með
frúna.
En þetta glappaskot gleymdist
þó brátt, því að við Alli hlutum
ágæta gistingu hjá hjónunum Mar
gréti Þórðardóttur og Jóni Páls-
syni að Teigabóli í Fellum, snotru
nýbýli, byggðu úr Skeggjastaða-
landi.
II.
Að morgni þj'óðhátiðardagsins,
17. júní. voru Austur-Skaftfelling-
ar aftur saman komnir í Lagarási
og lofuðu hástöfum höfðinglegar
móttöikur Héraðsbúa, enda allir vel
hressir og endurnærðir. Þó vitnað-
ist, að sumir höfðu haft stuttan
svefntíma, því að víða hafði verið
seint gengið til náða á Fljótsdals
héraði aðfaranótt 17. júní og sum-
ir höfðu fagnað sólaruppkomu á
efstu brún Fjarðarheiðar, áður en
að gengið var til rekkju.
Um klukkan tíu voru vinir og
gestgjafar kvaddir og ekið af stað
norður eftir Fellum og Hróars-
tungu og ferðaíélagar, sem þar
höfðu leitað gistingar, hirtir með
fram vegum. Veður var jafndá-
samlegt og daginn áður, en víða
blasti við ömurleg sjón af völdum
kals í túnum. Er ekið var norður
eftir Hróarstungunni, voru upp
rifjaðar minningar um íslenzkasta
alþýðuskáld islendinga, Pál Ólafs-
son, en hann bjó lengi vel stórbúi
að Hallfreðarstöðum í Tungu. Nú
þyrla þau ekki lengur ryki úr
reiðgötu, Langi-Brúnn frá Taðhóli
í Nesjum og Stjarna, góðhesfcar
Páls. Nú er „gamli Guðmundur“
löngu dauður og aefur værum
svefni í garðinum í Kirkjubæ. Strá-
ið úr skó Ragnheiðar fyrirfinnst
ekki lengur, og sólskríkjan, sem
sendi Austur-Skaftfellingum dill-
andi hljómkviðu þennan sólríka
dag, sem við ókum norðar Tun.g-
una, er vafalaust hundraðasti af-
komandi þeirrar sólskríkju, sem
hló við sínum hjaitans vini á Hall-
freðarstöðum áður fyrr.
Fmmhald á 214. siðu
T í 1V1 I N N - SUNNUDAGSBLAÐ
203