Tíminn Sunnudagsblað - 13.06.1971, Side 2

m&m
m
★★ Aldrei hafa svo verið háð
ar meginorrustur, þar sem ís-
lendingar komu við sögu, að
ekki hafi mönnum borið það í
drauiba, er nokkuð þótti boöa.
Það er sama, hvort við nefnum
Brjánsbardaga eða Örlygsstaða-
bardaga, Bjarkamál og Birnu
eða hundastríðið. Það er segin
saga: „Vögum og vögum“,
söngla einhverjar kynjaverur
draugalegri röddu. En hvern
skrattann þcír eru að vaga —
það veit enginn fyrr en á dett-
ur. Margan langar til þess að
forvitnast um það. Og það er
líklega einmitt af því, að óskap
leg fikn hefur verið í drauma-
ráðningabækur hjá fornbóksöl
um í Reykjavík síðast liðinn
hálfan mánuð. í Egiptalandi leit
uðu þeir, sem skyggnast vildu
inn í framtíðina, til miðla og
og seiðkvenna, þegar öndin
skrapp úr líkama Nassers. Meðal
bókaþjóðarinnar verður fólki
aftur á móti hugsað til viðeig-
andi fræðirita eins og náttúr
legt er (einkanlega ef stjörnu-
spáin á Mogganum er í ógreini
legra lagi). En með því að fyrir
hyggja er minni um útgáfu
draumaráðningabóka en kosn-
ingahandbóka (er þó þyrfti endi
lega að fylgjast að), eru þeir
vafalaust ófáir, sem enn ganga
þess duldir, hvað draumar
þeirra tákna, og þeir komast
varla að raun um það fyrr en
upp úr því að mófuglinn vaknar
af lágnættisblundinum á mánu
dagsnóttina. Þá verður kannski
fallinn Brjánn og flúinn Sig-
tryggur silkiskegg og aldan bú-
in að kollvæta Kerþjálfað.
★★ Eins og alkunna er geta
erfiðir draumar dregið kjark
úr mönnum. Það sannaðist á
Sturlu Sighvatssyni í Blöndu-
hlíðinni forðum. Að vísu er það
lýðum hulið, hvað hann dreymdi
svo sem allir vita, er annað
tveggja hafa lesið Sturlungu
eða greinar Helga á Hrafnkels-
stöðum, og var honum nokkurt
vorkunnarmál, þótt hann hefði
ekki orð á því, þar eð brátt bar
að um morgunverkin og honum
ekki fleiri morgnar gefnh*. En
það vitum við, að hann stundi
mæðulega, þegar hann vaknaði,
og það gera menn ekki, þegar
þá dreymir vel og sigurstrang-
lega. Þetta var það, sem mér
kom í hug, er ég sat við sjón-
varpstækið á dögunum og hlýddi
máli stjórnmálamannanna, sem
nú etja kappi um völdin yfir
okkur hinum. Hvað hafði þetta
fólk eiginlega dreymt? Tæpast
hefur það allt haft jafngóðar
svefnfarir og Jón Pálmason
forðum í gistihúsinu í Borgar-
nesi, þegar honum opinberaðist
sem þjóðkunnugt er, á einni út-
mánaðanótt allur sá pólitíski
frami, sem hann átti í vændum.
Það gat varla verið allt með
felldu, þegar ræðumenn að at-
vinnu fóru að hefta hunda í
miðri setningu, svo að ég bregði
fyrir mig orðtæki úr heyskap-
armáli, einmitt þegar til stóð að
sannfæra vonarpeninginn í hópi
kjósenda með áhrifaríkum orð
um. Eða þá þeir rugluðu saman
kosningadeginum og þjóðminn
ingardeginum í Alabama eða
villtust svo í frumskógi flokks-
heitanna, þar sem þedm eiga
þó að vera allar götur jafnkunn
ar og hindinni leiðin að vatns
bólinu, að þeir voru að síðustu
farnir að þeyta lúðra andstæð
inganna.
Ef ég man rétt, eru til hend
ingar, sem hljóða á þessa leið:
Ég þykist standa á grænni grund
en guð vedt, hvar ég stend.
Eitthvað í líkingu við fyrri
hendinguna hafa margir kyrjað
síðustu vikurnar, en kannski
líka tautað þá síðari við sjálfan
sig í bólinu á kvöldin. En nú
slaknar bráðum hver þaninn
strengur. Það vitnast, hverjdr
komizt hafa með fíla sína yfir
vestfirzku Alpana og ekið vagni
sínum heilum fram hjá Stapa-
draugnum (ef hann hefur þá
ekki misst allan mátt við steypta
veginn og tilkomu Núllflokks-
ins) og það skýrist, hvort heima
sætur um Flóa og Rangárvöll
munu í framtíðinni heilsa mjólk
urbílstjórunum með því að
bregða á loft hægri hendi og
bera vísifingur að gómi þumal
fingurs. Það opinberast yfirleitt,
hverjir sullazt hafa yfir Ála og
Afföll og Blöndur og Héraðs-
vötn og Skraumuhlaupsár al-
menningsálitsins. En hvort sem
það verður nú réttlætistákn
þjóðfélagsdns framvegis eða
ekki, að hlutabréfagróði sé skatt
frjáls, en örorkubætur, ellilaun
og barnalífeyrir skattstofn rík-
is og sveitarfélaga, þá verður
fegurð íslenzku vorkvöldanna
ekki frá okkur tekin. Ég legg
til, að öllum kirkjuklukkum í
Reykjavík verði hringt, þegar
fegurst er sólarlagið.
J. H.
Eftirskrift: Hver skollinn er
kominn yfir menn, að engar
vígsluveizlur skuli hafa verið
haldnar fyrir þessar kosningar?
Hefði ekki vegið kleift að koma
upp einhverri skyndiakbraut fyr
ir framan Stjórnarráðshúsið til
þess að vígja, þótt svo allt væri
rifið aftur eftir kosningar eins
og gert var með eina deildina í
borgarsjúkrahúsinu um árið?
506
TlMiNN — SUNNUDAGSBLAÐ