Tíminn Sunnudagsblað - 25.06.1972, Blaðsíða 5
gildrur, sem ég ætlaði að leggja fyrir
það. Ha, ha!
Ég hlammaði mér niður i stólinn við
hliðina á henni, og ætlaði að fara að
gleypa hana i mig, þegar hún segir allt
i einu með yfirskilvitlegri ró: Ég ætla
að segja þér svolitið merkilegt.
Nú, hváði ég snúðugt, og mér varð
orðfall i svip.
— Já, Ég er með hræðilegan móral.
Ég gerði svolitið voðalegt á laugar-
daginn. Það kemur i blöðunum á
morgun.
— Hvað, hvað? spurði ég æstur.
— Segi það ekki.
— Jú, Segðu, segðu, hrópaði ég og
hentist upp af stólnum.
— Nei. Þú lest það i Visi á morgun.
Ég steingleymdi öllum minum
fantalegu fyrirætlunum og varð nú
allur einn spenningur. Halla hafði gert
eitthvað. Gert eitthvað stórkostlegt,
sem gerir hana fræga i Islandssög-
unni. Loksins hafði eitthvað gerzt i
þessum steindauða bæ. Húrra! Hvað
hafði hún gert? Eitthvað voðalegt?
Morð? Barið fullan delirant með
flösku og molað á hónum hauskúpuna?
Dansað allsber i Austurstræti? Ég
lyftist allur upp i rúminu. Haldið
spaklegustu ræðu, sem haldin hefur
verið á Islandi? Hún var kommi.
Sprengt herstöðina i Keflavik i loft
upp? Sagt forsætisráðherra að fara
til andskotans á almannafæri? Ég
bylti mér i rúminu og braut heilann
um þetta iskyggilega voðaverk, sem
systir min i andanum hafði framið i
"buTlandi innspirasjón um nótt. Um
morguninn stökk ég niður allar 34
tröppurnar i einu stökk i og stal
Mogganum frá gamalii og góðri konu á
neðstu hæðinni. Nú kemur það. Ég
fletti blöðunum og rýndi á hverja
siðuna á fætur annarri, En ég stökk
ekki upp á eftir. í blaðinu var ekkert
nýstárlegt.
Þá læddist að mér ismeygilegur
grunur um heilindi þessa mesta heim-
spekings á Islandi. En svo rann upp
fyrir mér ljós, sem hreinþvóði
mannorð vinkonu minnar. Auðvitað
var Mogginn, þetta sótsvarta ihalds-
blað, svo heimskur og auvirðilegur, að
hann skynjaði ekki mikilleik þessa
heimssögulega viðburðar. Og ég hélt
áfram að trúa á guðsneistann i mann-
inum.
Ég var að lita á klukkuna allan
daginn. Timinn drattáðist áfram eins
og ógurlegt skordýr frá frumtimum
jarðar, og mér lá við sturlun af eftir-
væntingu. Ég hljóp i einum spretti út i
búð, strax og Visir var kominn, og
fórnaði aleigu minni til að lesa þessa
frétt ársins.
Aldrei á ævi minni hef ég orðið fyrir
Framhald á bls. 524
Sunnudagsblað Tímans