Íslendingaþættir Tímans - 27.07.1968, Qupperneq 7

þeir-ra Charles 1 Englandi. Þar
ríkti hinn sanni heimilisfriður og
gesti' var fagnað svo að ekki gleym
lst. Á því heimili' var hin uimburð-
arlynda og ástríka húsmóðir burð
arásinn. Og foreldrum sínum átti
Sigríður tvívegis að fagna á heim-
ili sínu erlendis. Það var henni
óblandin gleði að þau nytu jmdis-
stunda hjá henni. Allt frá fyrstu
stundu var hún þeirra gleðigjafi,
þar bar aldrei hinn minnsta
skugga á.
Aðeins nokkrum dögum áður
en hún andaðist, átti hún símtal
við móður sína, til að uppörva
hana og hughreysta við heimkomu
af sjúkrahúsi. Þannig er myndin
hennar, björt og fögur í vitund
þeirra, sem þekktu hana bezt. Eft-
irsjá eiginmanns og sona, for-
eldra hennar og okkar allra er
mikil og sár. Það er erfitt að trúa
því, að hljómþýða röddin sé brost-
in, glampi augnanna slökktur, um
hyggjan ekki til styrktar. Þó
mundi öllum þakklæti efst í hug,
þakklæti fyrir þessa hugljúfu
konu, rétt eins og við þökkum
sólargeislana, sem öðru hverju
brjótast fram og verma og lýsa.
Dæm svo mildan dauða,
drottinn þínu barni,
eins og léttu laufi
lyfti blær frá hjarni,
eins og lítill lækur
Ijúki sínu hjaii,
þar sem lygn í leyni
liggur marinn svali.
M.Jock.
Þungbær veikindi voru ekki
lögð á Sigríði B. Halling. Mitt í
dagsins önn urðu hin afdrifaríku
umskipti og áður en næsti dagur
rann var stundaglasið tæmt. Vor-
draumnum var lokið. rósin norð-
an frá heimskautsbaug hneigði
höfuðið. Blessuð sé hennar ljúfa
minning.
Sigurður E. Ilaraldsson.
Kveðja frá foreldrum.
Fyrsti geislinn af góðri
sambúð,
glæddist við tilveru þína.
Sóleyiu fagra með
Sigríðar nafni
sáum við blómstra og skína.
Á vormorgni heilsaðir
vanþroska heimi
á vormorgni kvaddirðu
aftur
Vorbiíðu augnanna í vitund
ég geymi
samt vaxandi dirfsku og
kraftur.
Göfugt lífgstarf þér
vel þú valdir,
við að líkna og gleðja.
Það skilja fáir um allar aldir,
hve ungt fólk þarf
stundum að kveðja.
Brosið þitt hugljúfa
heillaði alla
er heilsuðu þér og kvöddu
Þér veittist létt að láta
orð falla
er lífguðu, yljuðu og glöddu.
Þú uppgafst aldrei við
ætlun þína,
þér öryggi í blóð var borið,
það entist þar til að
dáð nam dvína
og drógust fram síðasta
sporið.
Ljóð bæði og stökur
þér lágu á tungu
létt oft þér veittist áð ríma.
Þú fæddist er voxglöðu
fuglamir sungu
og féfcfest hér að dvelja
úm tíma.
Við þökkum þér liðið vor,
ljúfa stjarna,
líf þitt var fagur draumur.
Þú lézt aldrei báruna veginn
þér varna,
þó væri oft harður straumur.
Nú ert þú horfin héðan
úr heimi
hjartfólgna dóttirin kæra.
Við vitum og biðjum að
Guð þig æ geymi
í guðssonarljósinu skæra.
Við bökkum að.síðustu
Guð þína gæzku
er gafst okkur elskuleg
börnin.
Á fullorðinsárunum eins
og í æsku,
þau eru jafnt sól vor
og vörnin.
Árni Blandon.
Grétar Hafnfjörð Þorsteinsson
Kveðja frá móður.
F. 14. okt. 1948. D. 27. maí 1968.
Elsku drengurinn minn, aðeins
nokkur kveðjuorð til þín Þegar ég
fylgdi þér niður að höfn, þar sem
þú varst búinn að taka þér far
með einum af okkar stærsta far-
kosti til útlanda, í þitt fyrsta sum-
arfrí, svo glaður og fuilur eftir-
væntingar, þar sem þú stóðst ög
veifaðir til mín, hvarflaði ekki að
mér að þetta yrði þín hinzta för
elsku Grétar minn Þú varst bú-
inn að vera svo lengi á bátum, eða
frá því að þú varst aðeins 14 ára
gamall. Hvað ég hafði oft miklar
áhyggjur þín vegna, þegar vond
voru veður, en þú varst hugrakk-
ur drengur Grétar minn. Og alls
staðar varst. þú eftirsóttur í vinnu,
hvort heldur var á sjó eða i ldndi,
því þú varst ávallt glaður, iðinn,
duglegur og laghentur svo af bar.
Þegar þú varst barn að aldri, varð
ég oft að fara frá þér í atvinnu-
leit, og var ég oft lengur í burtu
frá þér, en ég hefði viljað, en þá
ÍSLENDINGAÞÆTTIR
7