Íslendingaþættir Tímans - 27.07.1968, Side 21

telja, að enn hafi hesturinn mikil-
vægu hlutverki að gegna í lífi þjóð
arinnar. „Það finnst ekki mein,
sem ei breytist, og bætist, ei böl,
sem ei þaggast, ei lund, sem ei
kætist við fjörgammsins stoltu og
sterku tök. Lát hann stökkva, svo
draumur þins hjarta rætist“. í
engum félagsskap hefur Jón kom-
izt í eins náin og víðtæk kynni
af mönnum eins og í sambandi við
hestamannafélagsstörfin og telur,
áð það hafi veitt sér mikla lífs-
gleði og aukið þekkingu sína.
Eins og margir af Reykjaætt er
Jón góður söngmaður og leikur á
hljóðfæri, en það lærði hann Hjá
Kristni Ingvarssyni organista.
Af þeim svipmyndum, sem hér
er brugðið upp af lífi og störfum
Jóns Bjarnasonar sést, að hann hef
ur fengizt við margt enda fjöl-
hæfur að upplagi og leitað fanga
á mörg mið til að efla hæfileika
sína. Meðal annars hefur hann ekki
getað stillt sig um að eiga vin-
gott við skáldgyðjuna og bragða á
Iðunnarepiinu. Hafa því oft sprott'
ið undan tungurótum Jóns hag-
lega gerðar stökur og ljóð, sem
vitna um pað, að hann kann ekki
síður tök á hinni andlegu íþrótt
orðlistarinnar heldur en glímu og
fimleikum.
Þótt þau yrðu örlög Jóns, að
flytja úr sveit í þéttbýli þá er þó
eðli og bugsunarháttur bóndans
einkennandi í fari hans. Honum
finnst að hinir mi'klu ílutningar
fólks úr sveitum til bæja og borga
séu að skapa hættulegt uppeldis-
vandamál. Þarna þurfi að snúa við.
Fólkið verði að leita aftur til nátt-
úrunnar. Hann vill láta yfirvöld
ríkis og bæja koma á fót vinnu-
skólum eða vinnustöðvum á sumr-
um fyrir æskulýð bæjanna þar sem
uppgræðsla og fegrun landsins
væri aðaiverkefni. Slík viðfangs-
efni eru órþjótandi, og þau myndu
um leið og þau bættu landið einn-
ig bæta fóJkið og tengja það á nýj-
an hátt við landið og þá mundi
það læra betur en það gerir nú,
að skilja og þekkja sitt eigið land.
Hann vill áta íslenzka hestinn vera
þarna með í verki til að tengja
menn við hið náttúrlega líf, veita
æskunni vndi og göfga hugarfar
hennar í sambúð við þetta fagra,
þróttmikla og gáfaða dýr.
-"Þótt slík starfsemi kostaðd mik-
ið fé, þá telur Jón, að það mundi
skila sér margfalt aftur í betra
landi og betra fólki. Hann vill
ekki, að hver pukri í sínu horni,
en telur að félagshyggja þurfi að
glæðast til að efla framfarir og al-
mannahag.
Þetta eru lítil sýnishorn af hugs-
unarhætti Jóns Bjarnsonr um
framtíð lands og þjóðar.
Árið 1945 kvæntist Jón, Þuríði
Steingrímsdóttur úr Hafnarfirði,
Steingrímssonar, Jónssonar, sem
prestur var í Hrun-a um 12 ára
skeið. Eru þau hjón fjórmenningar
að frændsemi. Eiga þau tvær dæt-
ur, sem báðar eru enn í föður-
garði. Goít er jafnan að koma á
heimili þeirra hjóna og eru þau
samhent með glöðu viðmóti að
gera gesti sínum ánægjulega
stund.
Ég vil þakka Jóni fyrir
góð kynni og mikil störf á vett-
vangi sameiginlegra hugsjóna okk
ar, og vona að hann megi láta
margt gott af sér leiða hér eftir,
sem hingað til. Gæfa og gengi
fylgi honum og f jölskyldu hans.
Ágúst Þorvaldsson.
hann gerðist skrifstofumaður hjá
Selfosshreppi árið 1963 og hefur
Veríð það ríðan.
Eins og áður er getið hóf Jón
hngur félagsmálastönf. H«nn fékk
snemma áhuga á landsmálum
°g gekk í Framsóknarflokkinn þeg-
ai' stofmað var félag ungra Fram-
sóknarmanna á Skeiðum og var for
niaður þess þaæ til hann flutti það-
an. Hann hefur tekið mikinn þátt
félagsskap Framsóknarmanna í
Árnesýslu og er nú formaður fé-
^ags Framoóknarmann-a á Selfossi.
Stjórnmá’aafskipti Jóns einkenn-
&st mjög af einurð og glögg-
skyggni. Hann er hófsamur
°g framúrskarandi hygginn mála-
fylgjumaður, vel kunnugur á vett-
vangi þjóðmála og þekkir fjölda
hian-na, sem þar eru að störfum.
Fljótilega eftir að Jón fluttist
að Selfossi fóru að hlaðast á hann
störf í verkalýðsmálum. Var hann
kosinn í stjórn verkalýðsfélagsins á
staðnum og hefur verið ritari þess
alla tíð síðan. Hann hefur átt mik-
tnn þátt í samningamálum, verið
fulltrúi á Alþýðusambandsþingum
°g starflað þar mikið í milliþinga-
hefndum, einkum að félags- og
skipulagsmálum.
Þegar Jón var ungl-ingur hlaut
kann mikið yndi af samvistum við
hesta og fékk áhuga á rækt-
un og tamningu reiðhesta og var
úm árabil formaður hrossaræktar-
féliags í Skeiðahreppi. Hefur hann
haft mikil afskipti af slíkum mál-
Um og átti sæti um 12 ára skeið
f stjóm hestamannafélagsins
Sleipnis 1 Árnessýslu, þar af for-
hiaður þess í 8 ár, og síðartliðin
3 ár hefnr hann verið formaður
Hrossaræktarsambands Suður-
fands. Oft hefur Jón verið dómari
ó kappreiðum og hestaþingum.
fíann er mjög laginn við hesta og
hefur tamið fjölda reiðhesta.
^fargan góðhestinn hefur ha-nn átt
°g hlotið verðlaunagripi fyrir gæð-
fnga sína. Telur hann, að þekking
sin á íþróttum hafi komið sér að
góðu -gagni við hestatamningu því
að fleiru leyti gildi sömu lögmál
Við þjálfun manna og hesta.
Jón hefur haft mikla gleði af fé-
la-gsmálastarfi sánu og 1-agt með því
•fnjúgan skerf til framfara og um-
bóta á ý-msum • sviðum. Mesta
ánægju hefur hann þó hlotið-við
®törf sín að málum í-slenzka hests-
sem var um aldir þarfasti
Pjónninn. Jón er meðal hinna
íremstu í hópi þeirra manna, sem
ÍSLENDINGAÞÆTTIR
María -
Framih-ald af blis. 10.
og það var hún, sem reri ein á
smábáti yfir Skjálfandafljót er það
féll milli höfuðísa á myrku vetr-
arkvöldi í vestan stormi — enda
beið hennar „kona í barnsnauð hin-
um megin.“ Valdimar bóndi eldist
seinna en aðrir samtíðarmenn
enda léttlyndur með afbrigðum,
fjölvirkur, dverghagur á hverja
smíði.
María var næ-st yngst af fjór-
um börnum þeirra hjóna, fædd á
Halldórsstöðum 7. marz 1941 Þeg-
ar á barnsaldri var María nokk-uð
sérstæð um ýmsa hluti. Þrek henn-
ar, handlægni og hugdirfska var
svo rík í hverjum leik. Fastlyndi
hennar og léttlyndi var svo furðu-
lega samofið, en sterkasta aflið í
hugarheimí hennar var kæiieikur-
inn til foreldranna og hin mátt-
uga ást og aðdáun á kostum, auði
og fegurð heimalandsins — Hinna
blessuðu Halldórsstaða, þar sem
ilm-ur jarðar er svo máttugur, svo
eggjandi. Þannig þroskast hún,
þessi dóltir dalanna og verður
fuMorðin kona — hávaxin og sterk
byggð, létilynd og hneigð til félags
skapar — Jí-tt skólalærð, en samt
hámen-ntuð því dagar áranna liafa
21