Íslendingaþættir Tímans - 26.09.1969, Blaðsíða 7

Krístín Gunnarsdóttir
Auðunarstöðum.
Krisitín fæddist að Skeggjastöð-
uim í Miðfirði 22. ágúst 1890, dótt
ir hjónanna Gunnars Kristóíers
sonar, síðar bónda og hreppstjóra
í Valdarási 1 Víðidal og fyrri konu
hans, Kristínar Guðmundsdóttur.
Hún stundaði nám í kvennaskólan-
urn á Biönduósi 1906 og 1907. Giít
ist Guðmundi Jðhannessyni á Auð
unarstöðuim 3. júní 1913, og
bjuiggu þau þar íengi. Af 7 börn
um þeirra eru 6 á lífi. Tvö þeirra,
Jöhannes og Erla, búa á Auðunar-
stöðum, en hin eru á Suðurlandi.
Skömimu eftir 1940 giftist ein af
dætrum þeirra Auðunarstaða
hjóna, Kristín að nafni, Sigurði
Trygigvasyni, verzlunarmanni á
Hvamimistanga. Hún lézt e-ftir
stutta sambúð þeirra, frá manni
sínum og tveimur unguim somim
þeirra. Þá tóku þa-u sig upp frá
Auðunarsitöðuim, Kristín og Guð-
mundur, fluttust til Hvamimstanga
oig vonu þar í nokkur ár til að
haida uppi heiimili fyrir tengdason
sinn og annast með honuim litlu
drengina hans. Það var mikið lán
fyrir börnin, að eiga svo góða
ömim-u, sem Kristín var, og njóta
kærleika hennar og umönnunar. Á
þessuim árum kynntist ég Kristtnu
Gunnarsdóttur. Ég fann strax að
hún var l'étt í lund og bafði þá
prúðu framfeomu, sem maður
Maut að tak-a eftir.
Er við hjónin fluttuimist frá
Hvamimistanga að Laugarbakka í
janúar 1948 kvaddi ég Kristínu
eins og aðra nágranna mína. Kynni
okkar voru þá elkki svo náin, sem
þau urðu síðar, en mér eru alltaf í
minni þau hiýju og fögru orð og
óskir, sem ég fór með frá henni,
sem ég átti náttúrlLeigia ekki skilið.
Eins minnist ég frá okkar fyrri
kynnum. Það var eftir nýafstaðn
ar alþingiskosningair. Maðurinn
minn hafði verið kjörinn. Við Krist
ín voruim ekki saimistarfskonur í
ÍSLENDINGAÞÆTTIR
stjórnmiálum. Við voruim að fylgja
sveitunga okkar til grafar, og tók-
um tal saman eftir athöfnina, um
daginn og veginn, eins og gengur.
En er við kvödduimst segir Krist
ín: „Jæja, svona fóru kosningarn-
ar. Þú veizt að ég vann ekki með
ykkur, en ég óska ykkur hjónum
allis góðs, og ég veit að Skúli er
-góður maður“.
Á árunurn 1950—1960 vorum
við Kristín saman í stjórn Kvenna-
bandsins, sam er samband kvenfé-
lag-a í VesturHúnavatnssýslu. Aðal
verkefni samibandsins á þessum ár
um var að vinna með sýslunefnd
inni að stækkun litla sjúkrahúss-
ins, sem byggt var á Hvammstaniga
1918, og kom-a upp dvalarheimili
fyrir a-ldrað fólk í sa-mbandi við
það. Við þe-tta nauðsynjaverk má
segja, að allar konur og kvenfélög
sýslunnar ha-fi lagt sig mj'ög vel
fram við fjársöfnun til fyrirtækis
ins, o-g m-eð gu-ðs hjálp og góðra
manna tóks-t þetta svo vel, að þar
reis upp sjúkra-hús og dvalarheiin-
ili, sem telja má af hæfilegri stærð
fy-rir læknisihéraðið, og þar sem
einni-g er vel séð fyrir húsnæði
handa lætknum og hjúknunarfóM.
Áreiðanleiga miá m.a. þafcka það
þeirri aðstöðu, sem þar er fengm,
að u-ndanfarin misseri hafa oftast
verið tv-eir læfcnar á Hvammstang
og gott hjúkrunarfó-lk, þó læ-kn.
þjón-ustu vanti á mörgum stöður.
á landinu. Má segja að þarna s
komin læknamiðstöð, sem nú e.
mijög rætt um að þurfi að koma
víðar. Þess miá geta, að sýslunefnd-
in tók vel tilboði okkar um fj'ár
framlög, og lagði fram fé a-f sýsl
unnar hálfu til by-ggin-garinnar.
Við mutum einnig skilnings og vel-
vilja annarra yfirvaMa. Sérstak
lega minnist ég þess með þakMæti,
hvað þáverandi landlæknir, Vil
mund-ur Jónsson, veitti okku-r mik-
ilsverðar le-iðbeiningar og hvatnin-g
ai' í miálinu.
Það var mikið happ fyrir Kvenna
bandið.að njóta dugnaðar og áhuga
Kj-istínar Gunnarsdóttur í stjórn
sambandsins við það tækifæri, sem
h-ér hefur verið n-efnt. Hún var
sérlegia hjálpsöm og ósérhl-ífin og
það, sem hún tók að sér, var fram
kvæm-t. Því mátti treysta.
Þegar sjúkrahúsið og dvalar-
heim-ilið va-r k-o-mið upp, sa-gði ég
af mér fo-rmiennsk-u í Kvennaband
in-u. En þegar við hjónin komum
heim um áramótin 1960/1961,
kom Kristín Gunnarsdóttir í heim
sðkn til mín, þó að þá væri snjór
og f-rost. Við röbbuðum um sam
starf ofcikar og framtíð Kvenna-
bandsins. Þá eins og oftar kom
f-ram góðmennska Kristínar og
hugsunarsemi um þa-u miálefni,
sem henni vo-r-u kær, og góðar
minnirigar um samstarf okkar; lá,
það var alltaf gaman að hitta Krivt
ínu, og fegurri væri 1-ifsbraut okk-
a-r ef við gætuim tamið okkur að
mieta fyrst og fremst það góða i
Farmhald á bls. 17.
7