Íslendingaþættir Tímans - 11.08.1971, Síða 3

Guðbjörg Jóhannesdóttir,
Setbergi, Húsavík
Skömmu fyrir sumarmálin,
kvöddu Húsvíkingar öndvegis-
konu, sem verið hefur sterkur
stofn í samfélagi þeirra síðustu
hálfa öldina og átti í ríkum mæli
þá mannkosti, sem efla hamingj-
una í sambúð manna — Guðbjörgu
í Setbergi. Hún lézt 23. marz sl.
eftir langvinnan sjúkleika og var
til moldar borin frá Húsavíkur-
kirkju, í heimaranni, þar sem hún
fæddist, lifði og starfaði til góðs
nær sjö tugi ára.
Guðbjörg Jóhannesdóttir fædd-
ist 10. okt. 1903 að Móbergi á Húsa
vík, dóttir hjónanna Jóhönnu Krist
ínar Sigtryggsdóttur og Jóhannes-
ar Þorsteinssonar. Jóhanna móðir
hennar lézt 1921, en Jóhannes Þor-
steinsson varð háaldraður og lézt
23. marz 1945. Jóhannes Þorsteins
son bjó í Flatey, áður en hann flutt
ist til Húsavíkur, og seinni hluta
ævinnar bjó hann hjá Guðbjörgu
dóttur sinni. Hann var sérstakur
ágætismaður, prúðmenni annálað,
friður og góðviljaður og naut vin-
sælda eftir því.
Guðbjörg ólst upp á Húsavík og
naut góðrar umönnunar en lítils
auðs og komst ekki í kvennaskóla
eins og hugur hennar stóð til.
Hún varð fríð og gjörvuleg stúlka
og vel menntun búin til hugar og
handa, eftir því sem aðstæður voru
til. Hún giftist Jóni Sörensen út-
vegsmanni frá Máná 19. maí 1923,
tæplega tvítug að aldri, og þau
reistu bú á Húsavík, byggðu sér
síðar reisulegt hús, sem nefnt var
Setberg, og bjuggu þar eftir það.
Þar varð rausnargarður einhvar
.hinn mesti í kauptúninu. Rausnin,
sem þar réð húsum, var ekki ævin-
lega með fullar hendur fjár, en
hjartarými því meira, þar sem stór-
liugur, djörfung og hjálpfýsi réðu
öllum ríkjum.
Jón Sörensen, var annálaður sjó-
sóknari og aflamaður, harðdugleg-
ur og happasæll í hverri raun.
Hann sér nú á bak konu sinni og
stendur eftir á ströndinni aldrað-
ur orðinn. Henni unni hann af heit
um sefa.
Jóni og Guðbjörgu varð sjö
barna auðið, og eru þau nú öll upp
komið manndómsfólk. Þau eru:
Jóhann framkvæmdarstjóri á
Húsavík, kvæntur Þórhildi Kristj-
ánsdóttur, Sören deildarstjóri,
kvæntur Önnu Sigurðardóttur,
Ingibjörg, gift Sigurði Jónssyni frá
Sandfellishaga, Skúli kvæntur
Freyju Sigurpálsdóttur, Kristín
Sigurbjörg gift Kristjáni Björns-
syni, útgerðarmanni, Hafliði mál-
arameistari kvæntur Guðbjörgu
Tryggvadóttur, og Sigrún gift
Þórði Péturssoni frá Árhvammi.
Öllum börnum sínum komu þau
Jón og Guðbjörg vel til manns af
umhyggju sinni og forsjá. En í
rauninni voru börn þeirra fleiri.
Þau lijónin skáru hjálpsemi sína og
liðsinni aldrei við nögl og voru
fljót til. Guðbjörg var skjót að
rétta fram hönd, þegar hún vissi,
að hjálpar þurfti við, og Jón latti
hana ekki til þeirra stórræða. Hvað
eftir annað tóku þau hjónin á heim
ili sitt börn og fulltíða fólk, sem
átti í vök að verjast. Þau veittu
þessum langdvalargestum sínum
ekki aðeins vist og skjól eins og
börnum sínum, heldur miðluðu
þeim af rausn hjartans, svo að þau
bönd hnýttust, sem ekki slitnuðu
síðan. Sá, er þetta ritar, naut þess-
arar gestrisni þeirra Setbergs-
hjóna, veikur reyr á ungum aldri,
og slíkir gestir voru fleiri en tveir
og fleiri en þrír. Mér er sérstak-
lega í minni Jóhannes skóari, sem
varð fórnarlamb lömunarveik-
innar en brauzt til sjálfbjargar af
dæmafárri seiglu með þann styrk,
sem minnstur má duga til lífs,
sérkennilegur og gáfaður maður
með hetjulund. Honum veittu þau
Setbergshjón skjól og vinnustað í
húsi sínu og urðu honum sú hlíf,
sem ef til vill reið baggamuninn.
Guðbjörg í Setbergi var glæsi-
keg kona, fríð og gerðarleg. Hún
var glaðlynd og skemmtileg og
hvers manns hugljúfi, ræðin og
ágætlega greind og bar gott skyn
á menn og málefni, enda var hún
liðtæk í bezta lagi í þeim félags-
skap, sem hún tók þátt, svo sem
í slysavarnarfélagi og kvenfélög-
um, þar sem hún starfaði ötullega
og hafði marga forsjá.
Heimili hennar bar merki henn-
ar, þar sem dugnaður hennar og
myndarskapur, hagsýni, rausn og
hjartahlý'a settu svip sinn á hvern
hlut og alla umgengni og gerðu
það að unaðsreit. í því starfi átti
hún stuðning bónda síns í ríkum
mæli, enda var hann aldrei veill
né hálfur í umhyggju sinni fyrir
konu og fjölskyldu.
Guðbjötg í Setbergi átti stóran
sjóð þest' gerðarþokka, sem kven-
hetjur pi.iðir. Allir, sem kynntust
ÍSLENDINGAÞÆTTIR
3