Íslendingaþættir Tímans - 11.08.1971, Síða 8

f Fljótshlíðarskóla, hauslið 1934,
þeirri stund mun ég aldrei gleyma.
Það var þá þegar, sem niu ára
gömul stúlka fann, að þ&rna var
kominn kennari og maður, sem
hún gat borið fyllsta traust til.
Enda varð svo, að það brást aldrei
allan okkar samverutíma.
Halldór átti líka góða konu,
Katrínu Sigurðardóttur, sem var
honum stoð og stytta í starfi og
bjó honum fagurt og friðsælt heim
ili. Dæturnar fimm fetuðu í fót-
spor föður síns, því þær tóku all-
ar kennarapróf. Ég óska og bið að
þjóð vor eignist sem fiesta kenn-
ara, sem vinni í anda Halldórs
Sölvasonar.
Kæri gamli kennarinn minn. Ég
kveð þig að sinni með hjartans
þökk fyrir allar samverustundirn-
ar og fyrir allt hið fagra og góða,
sem þú sáðir í hjörtu okkar nem-
enda þinna. Það mun aldrei gleym
ast, en vera okkur leiðarljós og
styrkur í önn og erfiði lífsins.
Hittumst heil á sviðinu handan
tjaldsins, sem aðskilur í bili.
Guðrún Iiulda.
f
Gamall skólafélagi og vinur er
fallinn í valinn með langan starfs-
feril að baki. Hann óx upp norð-
ur í Húnaþingi á hörðu en fyrir-
heitaríku vori nýrrar aldar, kaus
sér að ævistarfi leiðsögn og
fræðslu, og stundaði kennslu hátt
á fimmta áratug.
Leiðir okkar Halldórs Sölvason-
ar lágu fyrst saman veturinn 1920.
Hann var þá í 2. bekk Kennaraskól
ans en ég í fyrsta. Þótt ekki vær-
um við bekkjarfélagar tókust fljót-
lega með okkur góð kynni, sem
síðar áttu eftir að eflast og verða
að ævilangri vináttu.
Vorið 1922 útskrifaðist Halldór
úr Kennaraskólanum og næsta
naust réðst hann farkennari
í Breiðavíkurhrepp á Snæfellsnesi.
Vorið 1923 útskrifaðist minn ár-
gangur. Það sumar héldum við
hópinn í Reykjavík nokkrir skóla-
aræður í atvinnuleit, en með mis-
iöfnum árangri. Þar á meðal var
Halldór Sölvason, sem ekki hugði
nú á framtíðarstarf í Breiðuvík.
Auk leitar að sumaratvinnu
stóð nú fyrir dyrum að komast í
^snnarastöðu næsta vetur, en þar
voru margir um boðið. Tóku#a við
»ð senda umsóknir hingað og ■&ng-
að og v&r nokikuð tilviljanakennt
hvar borið var niður. Við vildum
ógjarnan sækja hver á móti öðr-
um og kom þá fyrir, að hlutkesti
var látið ráða. Þannig atvikaðist
það, að Halldór sótti um kennara-
stöðu í Vestur-Landeyjum. Stöð-
una fékk hann og starfaði þar
næstu fjögur árin. Þar kynntist
hann tilvonandi eiginkonu sinni,
Katrínu Sigurðardóttur. Þau gengu
í hjónaband vorið 1925. Þegar
við Halldór, síðar á ævinni, rifjuð-
um upp gamlar minningar og „hlut
kestið“ bar á góma, varð honum
að orði, að þar hefðu heilladísir
haft hönd í bagga. Og ekki dreg
ég í efa, að þau hjónin voru sam-
mála um, að þetta var stóri vinn-
ingurinn þeirra beggja.
Haustið 1927 fluttust þau hjónin
austur í Mýrdal, þar sem Halldór
gerðist skólastjóri við Reynis- og
Deildarárskóla. Þar voru þau til
ársins 1934, er þau fluttust vestur
í Fljótshlíð og Halldór varð skóla-
istjóri barnaskóla sveitarinnar.
Ég var þá nýkominn að heimavist
arskólanum að Strönd og fagnaði
því, að fá minn góða, gamla félaga
í nágrennið. Margs er að minn-
ast frá árunum, sem í hönd fóru,
þótt hér verði að engu eða litlu
getið. Varðandi skólastarfið áttum
við Halldór sameiginleg áhugamál
og ýmsan vanda við að glíma, og
á ég honum þar mörg hollráð
ógoldin. Á heimili þeirra hjóna
átti ég marga góða stund, og í hug-
anum geymist endurómur af glettn
um tilsvörum og glöðum hlátrum.
Árið 1948 fluttist Halldór með
fjölskyldu sína til Reykjavík-
ur. Þar var hann kennari við Laug-
arnesskólann unz hann lét af starfi
fyrir aldurs sakir.
Á efri árum, þegar kyrrist um,
gefst tóm til að vega og meta verð-
mætin, sem lífið færðr, bera sam-
an tekjurnar og gjöldin. Eflaust
verður það mat meira og minna
einstaklingsbundið. Þó tel ég sennt
legt, að mannkostir og góðvild,
sem við nutum í fari samferða-
mannanna, verði einna drýgst tekju
megin, þegar öll kurl eru komin
til grafar.
Ég og fjölskylda mín sendum
eftirlifandi eiginkonu og dætrum
Halldórs Sölvasonar, svo og öðr-
um vandamönnum hans innilegar
samúðarkveðjur.
Frímann Jónasson.
JÓNAS ODDSSON
læknir, Álfabyggð 16, Akureyri
F. 21. febr. 1932. Kæri vinur.
Ég minnist þín, sem 17 ára ungl-
ings, rólegum, athugulum, en glöð
um í kunningjahópi.
Ég minnist þín með hvítu stúd-
entshúfuna þína, innilega glöðum
og hreyknum.
Ég minnist þín, sem nýkvænt-
um, 'hamingjusömum ungum
manni.
Ég minnist þín, sem fjarska
þreyttum, en þakklátum nýútskrif-
uðum lækni.
Ég minnist þín sem viðutan, en
sælum nýjum pabba.
Ég minnist þín sem nýorðnum
héraðslækni, kvíðnum, en ákveðn-
um í að gera þitt bezta.
t
ÍSLENDINGAÞÆTTIR