Íslendingaþættir Tímans - 21.09.1972, Síða 4

Asgeir H. Gíslason
F. 21. september, 1920
D. 23. ágúst, 1972.
Fagrir hlynir, blóm og jurtir vaxa úr
skauti móður, laufgast og blómgast,
fölna og visna, og falla til foldar á ný.
Svipað er varið með okkar mannlega
lif. Lifið skapar tilveruna, sem er utan
takmarka tima eða rúms.
Þaö voraði snemma á þessu ári, en
haustveðráttan hefur heldur ekki látið
standa á sér þó enn sé ekki liðinn
ágústmánuður. 1 sföustu viku lagöi
heljar dómur dauðans fagurgerðan
mannlegan hlyn til hinztu hvflu,
Asgeir Gfslason bifreiðastjóra á
B.S.R. Vissulega kom engum, sem til
þekkti, fráfall hans á óvart, þvi hann
háði vonlausa sjúkdómsbaráttu
siðustu mánuðina. Snemma á þessu
ári var gerð á honum höfuöaðgerð, en
sjúkdómurinn var þess eðlis, að hvorki
lærdómur, þekking eða mannlegar
læknishendur fengu rönd við reist.
Ásgeir var mjög gjörvulegur maður,
stór og sterkur og samsvaraði sér vel,
svipurinn hreinn og þýður, skemmti-
legt sambland af karlmannlegri
fegurð og myndarskap. Drengskapur,
einlægni og góður vilji leyndi sér ekki i
svip eða framkomu.
Bifreiðastjórastarfið var hans aöal-
starf, lifiö út i gegn. Allan sinn aldur
var hann sérstaklega farsæll bifreiöa-
stjóri og samofinn þeim tviþættu hæfi-
leikum að vera góður ökumaður og
fara vel með ökutækið, og hitt ekki siö-
ur aö hafa góö áhrif á farþegana, glað-
ur og hress, hjálpsamur og nærgætinn,
Fossvogskapellu og jarðarförina að
Ingjaldshóli bar þvi vitni, hvað Jón
var með afbrigðum vinsæll.
Ég átti Jóni mikið að þakka fyrir
hans miklu alúð við foreldra mina og
allt mitt fólk og viö hjónin þökkum
honum af alhug allt gott á liðnum
árum.
Guð blessi eiginkonu hans og
börnum minninguna um hinn látna
heiðursmann.
Hrefna Magnúsdóttir.
4
bifreiðastjóri
en djarfur og ákveðinn þegar þess
þurfti með.
Þegar leiðir okkar lágu fyrst saman
var hann bilstjóri á B.S.R.. Mér er sér-
staklega minnisstætt frá okkar fyrstu
kynnum, hvað hann haföi mikla tiltrú
og traust, sem bifreiðastjóri og hversu
hann fór vel með ökutækið sitt. Hann
var þá mikið i utanbæjarakstri á
sumrum og margir munu hafa leitað
til hans aftur og aftur, sem kynntust
honum, sem dugmiklum og farsælum
ferðamanni. Þegar fyrirtækið
„Norðurleiö” var stofnað og tók aö sér
sérleyfið Reykjavik-Akureyri, gerðist
hann hluthafi þar, og stundaöi akstur á
þessari sérleyfisleiö um nokkura ára
skeið. Komu þá fyrrgreindir hæfileik-
.ar hans að góðum notum.
A þessum árum lenti hann að vetra-
lagi i bilslysi við Giljá i Húnaþingi. I
þessu slysi brákaðist hann i baki og
átti lengi við þrautir og vanheilsu að
striða og grunur minn er sá, aö frá
þeirri stundu hafi hann ekki gengið
heill til skógar.
Það skal tekið fram, að i þessari ferð
var Asgeir ekki ökumaður bifreiðar-
innar. Þaö má með sanni segja, að bif-
reiðastjórastarf Asgeirs hafi verið tvi-
þætt, annars vegar starfið á B.Sit. en
hins vegar akstur á langferöabilum,
og hygg ég, að það starf hafi fallið hon-
um betur i geð.
Asgeir var frábær heimilisfaðir, um-
hyggjusamur eiginmaður og ástríkur
faðir og afi. Það leyndi sér ekki, þegar
hann ræddi um heimilið sitt, að fyrir
það eyddi hann öllum sinum kröftum.
Eiginkonan, dæturnar, og dóttur-
börnin voru honum allt og þá ekki hvað
sizt dóttursonurinn Asgeir litli sem
hann hafði sérstakt yndi af.
Hann var ekki auðelskandi maður,
en lagði hart að sér til þess aö fjöl-
skyldan gæti búið við sæmilega efna-
legt öryggi, það tókst honum. Þó
þyngdi fyrir fæti, þegar heilsan lét sig
og þrekið fór að dvina. Það tilheyrir
starfi okkar leigubifreiðastjóra að
vinna lengri vinnudag en flestar aðrar
stéttir. Þetta hefur ekki svo mikið að
segja meðan menn eru á léttasta
skeiði, en þegar aldurinn færist yfir
verður þetta flestum ofraun.
En þrátt fyrir þennan annmarka I
lifi okkar og starfi eigum við einnig
okkar gleðistundir. A einni slikri gleði-
stundu um hásumar i viðfeðmum,
fögrum fjallafaðmi, kynntist ég
Asgeiri vini minum i nýju ljósi, frjáls
úr fjötrum hins hverdagslega lifs. Þá
kynntist ég ljóðelskum kvæðaþul, sem
kunni frá mörgu að segja i bundnu og
óbundnu máli. Bundið mál var honum
sérstaklega hugleikið, og hann bjó yfir
skemmtilegri kimnigáfu, þegar hann
sagði frá ýmsu, sem á daga hans hafði
drifið. Hann var góður söngmaður og
söng meö Karlakór B.S.R. i nokkur ár.
Söngfélagar hans hafa beðið mig aö
flytja honum beztu þakkir fyrir söng
hans og starfsemi i þágu kórsins.
Asgeir var vinsæll og vinmargur á
vinnustað, átti fáa eða enga and-
stæðinga. Þó hafði hann ákveðnar
skoðanir á þjóðmálum og félagsmál-
um og hvikaði ekki frá þvi, sem hann
áleit að væri rétt þó fast væri deilt. Ég
naut þess á liðnum árum að skoðanir
okkar á fyrrgreindum efnum runnu i
sama farveg, og það er sannarlega
ekki litils viröi aö njóta trausts hjá
góöum og nýtum dreng sem Asgeir
var.
Viö starfsbræöur þinir á B.S.R.
islendingaþættir