Íslendingaþættir Tímans - 21.09.1972, Síða 9

Guðlaugsdóttir
hald, garðrækt, eldsneytisöflun
Magnea
Fædd 19. sept. 1912.
Dáin 31. ágúst 1972.
Foreldrar hennar voru Guðlaugur
Guðmundsson og kona hans Þuriður
Magnúsdóttir. Þau áttu heima i
Mundakoti á Eyrarbakka i Árnes-
sýslu. Guðmundur faðir Guðlaugs var
bóndi að Langekru á Rangárvöllum.
En Magnús faðir Þuriðar bjó i Munda-
koti. Bæði voru þau, Guölaugur og
Þuriður, komin af hinni fjölmennu
Bergsætt og visast ætthnýsnum les-
endum til bókanna I.—III. um Bergs-
ætt eftir Guðn Jónsson prófessor, út-
gáfuár 1966.
Guðlaugur stundaði allmikið sjó á
skútum. Sá þá kona hans og börn um
búskapinn heima: heyskap, skepnu-
ur og gleði að hafa staðið við hlið sins
ástvinar með þeim hætti, sem hún
gjörði og sem ógjarnan gleymist okk-
ur, sem að þvi urðum vitni. Sönn voru
þau og söm i bliðu og striðu. Megi sú
játning verða lokaorð þessarar sið-
búnu kveðju.
örfá æviatriði:
Guðmundur Halldór Stefánsson
fæddist 25. júli 1915 — að Hólanesi á
Skagaströnd, Foreldrar: Teitný Jó-
hannesdóttir og Stefán Árnason, hún-
vetnskrar ættar. 1 bernsku fór Guð-
mundur i fóstur að Brattahlið I Svart-
árdal til Jónasar Illugasonar og konu
hans. Dvaldist hjá þeim fram yfir
fermingu, eða allt þar til að Jónas brá
búi og fluttist til Blönduóss. Fór Guð-
mundur þá i vistir. Arið 1942 fluttist
hann að Stóru-Seylu I Skagafirði, þar
sem hann átti siðan lögheimili til dán-
ardægurs. Hinn 17. júni 1947 kvæntist
Guðmundur Ingibjörgu Björnsdóttur
bónda og hreppstjóra Jónssonar á
Stóru-Seylu og hóf það ár búskap á
hluta af jörðinni. Einu ári siðar veikt-
ist hann og fór á Kristneshæli. Komst
heim afturog stundaði bústörfin um 10
ára skeið. Samfelld sjúkrahúsvist frá
1960.
Guðmundur lézt i Fjórðungs-
sjúkrahúsinu á Akureyri 10. april sl.
Kvaddur við virðulega athöfn að
Kristneshæli 14. april. Jarðsunginn aö
Glaumbæ i Skagafirði, 22. apríl.
Jórunn ólafsdottir
frá Sörlastöðum.
o.s.frv. Börnin urðu 11, svo heimilið
þurfti mikils með, enginn, sem gagn
gat gert, mátti liggja á iiði sinu. Leitað
var vinnu út af heimilinu eftir þvi, sem
aðstaða var til. Börnin urðu að sögn öll
dáðrikisfólk. Enn eru sex þeirra á lifi.
Tvær systurnar, Ingigerður og Jóna
búsettar á Selfossi, Hallffiður i
Reykjavik, Gisli á Eyrarbakka, Helgi i
Vestmannaeyjum, Sigurður i Kóp-
avogi.
Magnea fór að heiman i vistir innan
við fermingu og vandist bæði heima og
heiman mikilli vinnu. Árið 1937 lá leið
hennar norður til Húsavikur. Kom hún
þangað með heitmanni sinum Sveini
Júliussyni. Höfðu þau kynnzt i Vest-
mannaeyjum. Sveinn var sonur
Juliusar Sigfússonar annálaðs báta-
smiðs á Húsavik og Helgu konu hans
Eggertsdóttur frá Skógargerði á
Húsavik, — mikilhæfrar húsfreyju.
Um þessar mundir stundaði Sveinn
aðallega sjómennsku. Seinna varð
hann hafnarvörður á Húsavik og verk-
stjórihjá Ilúsavikurbæ. Mörg seinustu
ár sin var hann formaður Verkalýðsfé-
lags Húsavikur. 1 tómstundum hafði
hann dálitinn sauðfjárbúskap, sem var
allmikill erfiðisauki fyrir fjölskylduna,
einkum vegna heyöflunar, en búbót og
yndisauki.
Sveinn og Magnea stofnuðu heimili
saman og gengu i hjónaband. Bjuggu
þau fyrst i húsi foreldra hans að Brún á
Húsavik. En byggðu sér siðar snoturt
einlyft steinhús nr. 13 við Ketilsbraut
og áttu þar fallegt heimili.
Þó að nú sé liðið ár frá láti Magneu,
er mér söknuðurinn eftir hana ófölskv-
aður. Um hana á ég margar minning-
ar, sem mér eru kærar og ógleyman-
legar. Hún giftist inn i fjölskyldu, sem
ég þekki vel og var mér náskyld. Mér
þótti mjög vænt um það, Sveins frænda
mins vegna, þegar ég sá hana fyrst,
hve hún var lagleg, röskleg og bar
augljóslega með sér bjartsýni og
kjark.
Kynni okkar urðu mjög náin, þegar
hún fluttist i nýja húsið sitt, þvi að þá
varð svo stutt á milli heimila okkar.
Oft bar þá daglega saman fundum —
og varð okkur margt til erinda.
Á sumrin var mér nautn að skoða
garðinn, sem hún ræktaði á rúmri hús-
lóð sinni. Á framlóðinni gat að lita
trjáskrúð og litrikt blómaskraut. Bgk
við húsið voru svo matjurtabeð og reit-
ir. Allt með sama umhirðusvipinn.
Innan húss ól hun valin stofublóm
allan ársins hring af mikilli nákvæmni
og kunnáttu. Um hana mátti segja að
hún „skildi blómin” og svalaði fegurð-
arþrá sinni með þvi að hagræða þeim
og skipa þeim niður á listrænan hátt. 1
stofunum hennar mætti þeim, er inn
gengu, hreinlætis- og blómailmur.
t gestabók heimilisins var eftirfar-
andi visa skrifuð sem ávarp til
Magneu:
Þú átt fögur blómabeð
i garði
og börn, sem ást þin
veitir ætið lið.
Þó heilsubrestur herjaði
fyrren varði
er hönd þin sterk og vitt þitt
starfa svið.
Þú átt bónda, er mikils æ
þig metur,
og mundi klifa hamra vegna þín.
—Siungt kemur sumar eftir
vetur,
islendingaþættir
9