Íslendingaþættir Tímans - 18.05.1974, Qupperneq 15

Ragna Stefánsdóttir
fi/4 188!) — 2!)/:i 1974.
Minn 29. marz sl. andaðist Hagna
Stefánsdóttir, Hringbraut 26 hér i
borg, eftir skamma sjúkdómslegu.
Ragna var fædd að Eystri-Sólheim-
um i Mýrdal 6. april 1889. Foreldrar
hennar voru hjónin, Stefán Gislason
læknir og fyrri kona hans, Ragnheiður
Einarsdóttir. Ragna ólst upp með for-
eldrum sinum, fyrst i Mýrdal og siðar
á Fljótsdalshéraði. Þar andaðist móð-
ir hennar 1903, en árið eftir fluttist hún
aftur i Mýrdalinn með föður sinum.
Hún fékk góða menntun á æskuárum
sinum, eftir þvi, sem þá var um að
gera, enda greind og bókhneigð. Meðal
annars stundaði hún nám i Kvenna-
skólanum i Reykjavik. Hinn 14.
nóvember 1914 giftist hún Nikulási
Friðrikssyni frá Litluhólum i Mýrdal.
O Dr. Þórður
tekið virkan þátt i fiskiðnaðartilraun-
um rannsóknarstofunnar.
Hann var mildur stjórnandi og var
það i samræmi við frjálslyndar
skoðanir.
Enda þótt heilsufarið hafi sjaldnazt
veriðsem skyldi, hygg ég þó,að Þórður
Þorbjarnarson hafi verið mikill gæfu-
maður bæði i starfi sinu og einkalifi.
Hann var i hópi forystumanna i
sjávarútvegi og fiskiönaði á storma-
sömu framfaraskeiði og hafði sem
slikur mikil áhrif á þróun mála, sem
voru honum hugstæð allt frá æskuár-
um.
Árið 1936 gekk Þórður að eiga Sigriði
Þórdisi, dóttur Arents Claessens, aðal-
ræðismanns og konu hans, Helgu
Þórðardóttur. Þau hjónin eignuðust
einn son, Þórð, sem nú er borgarverk-
fræðingur i Reykjavik. Frú Sigriður
eða Bella.eins og hún oftast var nefnd,
reyndist manni sinum ástúðlegur og
traustur lifsförunautur, sem engir
erfiðleikar fengu bugað, allt til hinztu
samverustundar.
Samstarfsfólk Þórðar Þorbjarnar-
sonar sendir frú Sigriði og fjölskyld-
unni innilegar samúðarkveðjur, þótt
orðin kunni að vera fátækleg, þegar
svo góður drengur er horfinn yfir móð-
una miklu.
Geir Arnesen.
Þau hjónin fluttu til Reykjavikur 1921,
þar sem Nikulás varð einn af fyrstu
starfsmönnum Rafveitu Reykjavikur.
Þegar á árinu 1928 reistu þau hjónin
sér hús að Hringbraut 26 og þar bjó
Ragna alia tið siðan. 1 hjúskapnum
biðu Rögnu hin venjulegu kjör hús-
móður og eiginkonu. Heimilishald,
barneignir og barnauppeldi. Börnin
urðu sjö. Þau eru öll á lifi og eiga fjöld
barna og barnabarna. Ragna var mik-
il móðir og annaðist börn sin vel. Hún
var með afbrigðum barngóð og ástsæl
af börnum, bæði sinum eigin börnum
og afkomendum og einnig óskyldum.
Arin liðu. Nikulás eiginmaður hennar
andaðist á árinu 1949. Yngsta barn
hennar var þá á átjánda ári og starfs-
sviðið að minnka. „Hvað ætlar þú nú
að gera?” spurði ég Rögnu skömmu
siðar. ,,Nú ætla ég að gera það, sem
mig iangaði til að gera i æsku”. Hún
gerði það lika. Settist á skólabekk og
nam listvefnað og meira að segja iærði
að teikna mynstur. Þá kom i ljós mikil
listhneigð og sköpunarhæfileiki, sem
hún hafði eigi fyrr fengið útrás fyrir.
Hennar 'beztu stundir voru við vefstól-
inn. Þar leið henni vel. Hún gleymdi þó
ekki börnunum sinum, barnabörnun-
um og barnabarnabörnunum. Þau
flokkuðust heim til hennar að Hring-
braut 26 og nutu ástrikis hennar. Hún
uppskar lika það endurgjald, sem dýr-
mætast er, að öll börn hennar, aðrir
afkomendur og tengdafólk umvöfðu
Elísabet
og þeirra, og mun hún áreiðanlega
geymast lengi.
í félagslifi tók Elisabet nokkurn
þátt, og má þar til nefna Kvennadeild
Verkstjórafélags Reykjavikur, og
ennfremur Reykvikingafélagið.en i
þvi voru þau hjónin bæði heiðurs-
félagar.
A undanförnum árum hafði Elisabet
verið lögð nokkrum sinnum inn á
Landakotsspitala, i nokkar vikur
hverju sinni. Fyrir alla þá hjálp og
vinsemd, er hún naut þar, svo og nú i
hennar siðustu legu, eru hér með
bornar fram alúðarþakkir tii lækna, er
þar eiga hlut að, og ekki siður til St.
Jósefssystra þeirra er umgengust
hana og hjúkruðu henni, en milli
hana ástúð. Tengsl hennar við börnin
voru óvenju náin. Hún var svo ham-
ingjusöm, að geta búið i gamla húsinu
sinu og hugsað um sig sjálf, en verið þó
i skjóli sonar sins og tengdadóttur.
Þannig leið ellin á ánægjulegan hátt.
Ileilsan var góð bæði andlega og lik-
amlega og alltaf var nóg að starfa.
Einn dag var æviskeiðinu lokið. Ragna
var iasin i nokkra daga og svo kom
svefninn langi.
Það er enginn héraðsbrestur þótt
kona á niræðis aldri deyi, en það er
brestur fyrir ástvinina.
Ég færi öllum börnum og tengda-
fólki Rögnu minar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Ben. Sigurjónsson.
hennar og þeirra myndaðist órofa vin-
átta, ennfremur til allra þeirra starfs-
stúlkna er veittu henni hjálp i veik-
indum hennar.
Nú, er ég og íjölmargir aðrir
kveðjum Elisabetu, þá er það með
mikilli virðingu og heilshugar þakk-
læti fyrir samfylgdina. Ég veit að
henni mun verða vel tekið, er hún nú
flyzt yfir til fyrirheitna landsins.
Eiginmanni hennar, börnum og
barnabörnum, svo og öllum öðrum
ástvinum hennar bið ég blessunar
Guðs. Megi minningin um góða og ást-
rika eiginkonu, móður og ömmu verða
þeim öllum huggun og styrkur.
Yfir minningu Elisabetar mun ævin-
lega verða bjart, fagurt og hlýtt.
Jón G.Jónsson.
ísiendingaþættir
15