Íslendingaþættir Tímans - 12.01.1980, Blaðsíða 1

ÍSLENDINGAÞÆTTIR
TÍMANS
Laugardagur 12. jan. 1980. Nr. 2.
Dröfn Sumarliðadóttir
Fædd 26. jdli 1944.
Dáin 8. ágúst 1979.
Minnisstætt sumar er á enda runnið,
sumar ljóss og friðar, sumar þjáninga og
sorgar. Við vitum öll að lifi fylgir dauði,
lifið höfum við að láni, hve lengi veit eng-
inn, dauðann getur boriö að fyrirvara-
iaust. Um aldur fólks eða ástæöur er ekki
spurt, á þeirri örlagastund. öllum að
óvörum bar þannig óvelkominn gest aö
dyrum innar fjölskyldu, á þessu liöna
sumri.
Ung móðir í blóma lifsins var fyrirvara-
laust kölluð, frá ástkærum eiginmanni og
fjórum sonum, þeim yngsta nýfæddum.
Þarna var hart að gengið. Þessi lifsglaða
móðir og eiginkona átti sannarlega aöra
drauma óuppfyllta, áöur en þvi kalli yrði
sinnt. En við dómarann þýðir ekki að
deila, hans vilji verður fram að ganga,
hvort okkur likar betur eða verr.
Dröfn Sumarliðadóttir var fasdd á Akra-
nesi 26. jiill 1944. Foreldrar hennar voru
búandi hjón I Hafnarfirði, Sumarliði Hall-
dór Guðmundsson sjómaöur af Akranesi
og Sigriöur Guömundsdóttir Hróbjarts-
sonar vélsmiðs i Hafnarfirði. Dröfn var
einka dóttirin en bræöur hennar tveir Er-
ling og Siguröur. öll uppalin i foreldra-
ranni við gleöi og ástúö. Sigriður dó árið
sem Dröfn fermdist, þá mun Dröfn hafa
haldið heimilið meðþeim feögum, þar til
hún giftist ung aö árum og stofnar sitt eig-
ið heimili. Sumarliði varð bráðkvaddur á
heimili sínu, fyrir nokkrum árum. Hann
var þekktur dugnaðarmaður á Akranesi,
sem sem hann dtti kyn til. Móðurfólkiö
eru þekktir Hafnfiröingar, atorkusamt
sóma fólk. Sönn og góð fjölskyldutengsl
leyna sér ekki hjá þvi fólki. betta kæra
frændfólk leit oft til frænku sinnar. Bar
gleöina og góðvildina að hennar garði, við
ýmis tækifæri.
Dröfn stóö ein uppi með þrjá unga syni
sina, Halldór, Sigurð og Jónas, eftir hjú-
skaparslit, þegar okkar fundum bar fyrst
saman.En hún kom sem ráöskona til bor-
valdar sonar okkar að Eystra-Miöfelli 1.
marz 1977. Þorvaldur auglýsti og sóttu
margar um stöðuna, hinar álitlegustu
stúlkur. En þessi bauð af sér þann þokka,
við fyrstu kynni að hann afréð að hún
skyldi koma. Okkur fannst þetta nokkuð
mikil ábyrgö að taka konu með þrjú börn.
En það leyndi sér ekki að þarna var gott
fólk, sem var fyrir öllu. Sú spá hefur
reynst rétt, drengirnir hennar Drafnar,
eru eins og hún sjálf, einstakir öðlingar,
prúðir og vandaöir I alla staði. Þessi
stillta geöþekka unga kaupstaðarkona
lagöi sig fram um aö kynnast öllum að-
stæðum vel. Henni var ætlaö að hjálpa til
við mjaltir o.fl. úti viö, á málum, auk
heimilishalds. Þar sem bústörf eru orðin
vélvædd, þá gerast þau flóknari en áður
var. bvi þarf nú meiri leikni og kunnáttu i
starfi. Dröfn var mjög eftirtektarsöm,
verklaginogaf öllum viljagerö til aö læra
rétt til verka, reyndar var árangurinn eft-
ir þvi. Hún var ótrúlega fljót að ná fullu
valdi á hverju verki. HUn hafði ánægju af
öllum þessum störfum. Aldrei hafði hún
aö sllkum verkum komið, henni fannst
þetta ævintýri likast. Hún var í eöli sinu
listfeng og bráölagin, mjög athugul og
sérstaklega nærgætin, það fundu málleys-
ingjarnir fljótt og kunnu vel að meta.
Dröfn var bráödugleg, þrifin og myndar-
leg Ihverju verki, húnvarmikil húsmóðir
og átti fallegt heimili, það var alltaf sem
aö veisluboröi gengiö d hennar heimili
hún var gestrisin og vinmörg.
Ég minnist þess aö viö oröuöum viö
hana snemma i sumar, þegar hún var
langt gengin meö, aö engin þörf væri hjá
henni aö fara út i mjaltir, oröin svona
þung i hreyfingum, nei ég veit þaö, ég geri
þetta fyrir sjálfa mig mér þykir svo gam-
an aö umgangast skepnurnar, svo er ég
svaóvenjulega frisk man aldrei eftir ööru
eins, yfir því hlutu allir aö gleöjast. Þvl
báru þessi bráöu veikindi hennar mjög
óvænt aö.
Þann 25.nóv.l978voruþaugefin saman
i hjónaband i Saurbæjarkirkju Þorvaldur
sonur okkar og Dröfn. Margt vina og
frændfólk kom aö sunnan I stórum bil, til
aö gleöjast meö glööum á góöri stund.
Svo kom vor, sem vekur ævinlega nýja
gleöi i hverju brjósti sveitarinnar. Sauö-
buröur byrjar og svo var stór stund i aö-
sigi, elsti sonur Drafnar, Halldór var eitt
fermingarbarnanna I Saurbæjarkirkju.
Þaövarmon á mörgufólki. Þvi skyldi öllu
fagnaö vel og boöiö til veislu i félags-
heimilinu aöFannahliö. Allt fór þetta eftir
eins og til var ætlast, stór stund var liöin
hjá. Allir voru glaöir og hamingjusamir.
Ungu hjónin leyndu þvi ekki fyrir neinum
aö þau litu björtum augum til framtiöar-
innar, þeirra fyrsta barn átti aö fæöast á
þessu nýbyrjaöa sumri, sem allir vonuö-
ust til aö boöaöi gæfu og gott gengi, á
heimili ungra elskenda, allt lék i lyndi.
Voriö var aö visu heldur kalt, en allt virt-
ist bera þess vott aö bændafólk á okkur
slóöum mætti vera ánægt meö sitt hlut-
skipti, eftir þvi sem aörir máttu |iola,