Íslendingaþættir Tímans - 16.02.1983, Blaðsíða 10

Kristjana Kristjánsdóttir
Fædd 25. júní 1929
Dáin 19. dcsember 1982
Miövikudag 29. dcs. var til moldar borin Fr.
Kristjana Kristjánsdóttir og fór útförin fram frá
Fossvogskirkju.
Kristjana var kjördóttir hjónanna Kristjáns
Jónssonar hifreiðarstjóra og Ingibjargar Guð-
mundsdóttur sem lcngst af bjuggu á Grettisgötu
32 B Itcr í borg. Þarslcit Kristjana harnsskónum.
Á uppvaxtarárum sínum var hún cins og flcst börn
á þcim árum send í sveit yfir sumarmánuðina og
var hún send að Lundum í Stafholtstungum í
Borgarfirði scm þá var talið mcð stórbýlum
landsins. Þar bjuggu þá sæmdarhjónin Gcir
Guðmundsson og Þórdís Ólafsdóttir. Rcyndust
þau henni mjög vel og hélst með þeim mikil
vinátta alla tíð síðan. Þórdís cr nú látin fyrir
nokkrum árum.
Árið 1948 kynntist Kristjana eftirlifandi manni
sínum Björgvin Eyjólfi Ágústssyni bifreiðarstjóra
frá Sauðholti í Holtahrcppi Rangárvallasýslu. Þau
eignuðust saman þrjá syni. Þcir cru í þcssari
aldursröð: Guðbjartur Aðalsteinn bóndi á Sveins-
stöðum Dalasýslu giftur Ernu Einarsdóttur og
eiga þau fjögur börn. Ágúst bifreiðarstjóri í
Rcykjavík giftur Margrcti Höllu Guðmundsdótt-
ur og eiga þau tvo syni auk þess scm Ágúst átti
áður einn son Pétur Rafn. Guðmundur Ingi scm
slarfar við útkcyrslustörf i Rcykjavik giftur
Margrcti Andrcsdóttur. Arið 1952 fluttist Kristján
taðir Kristjönu scm þá var orðinn ckkjumaður á
heimili þcirra Björgvins og Gógóar, (en Kristjana
var ávalt kölluð Gógó innan fjölskyldunnar) að
Skúlagötu 62 hér í borg, bjó gamli maðurinn hjá
þeim nær þar til hann andaðist árið 1968 kominn
á tíræðis aldur, en síðasta misserið eða svo dvaldi
hann á hjúkrunardeild elliheimilisins Grundar.
Kristjana hafði alla tíð mikið dálæti á dýrum og
var dýravinur mikill sem sést best á því að þrátt
fyrir erfið skilyrði nú í seinni tíð í Reykjavík hafa
þau Björgvin og hún allar götur frá 1960 átt
nokkrar kindur og hross sér til skemmtunar og
augnayndis. Þau voru m.a. bæði félagar í
Fjáreigcndafélagi Reykjavíkur. Kristjana var
farin að kenna sér lasleika nú í seinni tíð og var
hún lögð inn á Borgarspítalann fyrir rúmum fimm
vikum síðan til rannsóknar. Heilsu hennar hrakaði
svo mjög ört þar til yfir lauk. Hún andaðist í
Borgarspítalanum hinn 19. desember s.l.
Eg vil fyrir hönd okkar aðstandenda þakka
læknum og starfsfólki Borgarspítalans fyrir góða
umönnun og aðhlynningu í veikindum hennar.
Ég bið góðan Guð að styrkja föður minn,bræður
og fjölskyldur þeirra á þessari stundu.
Far þú í friði móðir mín.
Þinn sonur Guðbjartur.

EE
Stefanía Ólafsdóttir
Fædd 30. nóv. 1900
Dáin 16. nóv. 1982.
Amma mín. Stefanía Ólafsdóttir. var fædd
þann 30.11. 1900að Jörfa í Kolbeinsstaðarhreppi.
Hún ólst þar upp hjá foreldrum sínum. Ólafi
Erlendssyni og Agöthu Stefánsdóttur. ásamt
stórum systkinahópi.
Þcgar amma var ung stúlka. átti hún þcss kost
að komast á námskeið hjá Kvennaskólanum í
Reykjavík. Þótti það mikill ávinningur á þeim
tíma. Eftir það gerðist hún vinnukona hjá Jóni
kaupmanni Björnssyni í Borgarnesi. Þaðan réðst
hún að Bæ í Bæjarsveit. til Björns bónda
Þorsteinssonar. Kynntist hún þar manni sínum
Andrési Björnssyni. Þau voru gefin saman í
hjónaband þann 26.09. 1923.
Vorið 1926 hófu þau búskap aó Innri-Skelja-
brekku í Borgarfirði. Á þessum árum átti amma
við mikið heilsuleysi að stríða. Árið 1936 fluttu
þau í Borgarnes og keyptu þar hús að Þórólfsgötu
5, sem síðar var byggt við.
Amma og afi eignuðust 4 börn, Ólaf f. 20.10.
1924, Guðrúnu Ástu f. 12.08. 1926. Áslaugu f.
26.03. 1929 og Erlu f. 25.08. 1930.
Þann 17.02 1967 lést afi Andrés en amma
bjó allt til dauðadags 16.11.1982 að Þórólfsgötu 5.
10
Foreldrar mínir Ólafur og Þórey hafa búið alla
tíð á efri hæð hússins og við systurnar þrjár. Hjá
ömmu og afa ólust upp þrjú barnabörn.
Það var alltaf margt um manninn kringum
ömmu. gestagangur mikill og ætíð allir velkomnir.
Gestrtsni mikil mætti hverjum manni.
Það cr svo margt sem kemur upp í hugann þegar
maður hugsar til baka og rifjar upp. Þessi merka
aldamótakona var greind, afar fróðleiksfús, er
fylgdist vel með öllu sem gerðist jafnt í nálægð
sem fjarlægð. Það var svo sannarlega ekki
lífsleiðanum fyrir að fara í hjarta hennar.
Iðjusemi mikil og vandvirkni í hvívetna einkenndu
störf hennar. Hún átti því láni að fagna að halda
nánast öllu sínu óskertu allt til hinstu stundar.
Gat auk þess verið í sínu umhverfi til síðasta dags.
Það voru ekki svo ófáar stundirnar sem við
áttum saman héráðurfyrrvið spilamennsku. Hún
var alltaf boðin og búin að eyða sínum tíma til
slíkra hluta. enda var það óspart notað. Alla tíð
var okkar samband náið og þakka ég henni fyrir
allt og allt.
Þetta eru fátækleg orð um ríka konu. sem ekki
var rík af fjármunum. heldur mannkostum. Bið
ég að góður Guð geymi þessa góðu trúræknu
konu Stefanía Ólafsdóttir
islendingaþættir