Heimilistíminn - 17.10.1974, Síða 7

hefðu verið bleik. Þarna voru ótal bleikir
vasaklútar og nærskyrtan min var lika
bleik-Kannski var þetta ekki nærskyrtan
min, heldur eitthvað nýtt, sem konan
hafði keypt. Þegar ég svo dró út rauðu
knattspyrnutreyjuna hans Róberts,
minntist ég þess óljóslega, að ég hafði séð
konuna mina þvo hana eina sér i fati.
Þarna var þá skýringin. Ég velti þvi fyrir
mér, hvort ég ætti að bleikja allan þvott-
inn, en varð þá litið á skyrturnar minar
tvær, sem voru aldeilis skinandi fallegar
svona bleikur. Ég var lika viss um, að
Jónu litlu fyndist skyrtublússan sin fall-
egri svona en hvit.
Ég var einmitt að fara að fá mér kaffi-
sopa, þegar dyrabjallan hringdi. Þarna
kom einmitt það sem vantaði: óvænt
heimsókn.
Heimóttarlegur maður stóð úti fyrir —
Pipulagningamaðurinn, sagði hann.
— Pipulagningamaður?
— Já, pipulagningamaður, sagði hann.
— Ég lofaði að koma i dag.
Konan min hafði eytt svo miklum tima
að vara mig við ýmsu óvenjulegu, að
henni hafði alveg láðst að taka hið venju-
lega með.
— Það er leki i heitavatnsgeyminum,
útskýrði maðurinn brosandi. — Frúin
sagði, að það væri bara litið.
Ég hætti við að biðja hann að koma
heldur á morgun en fór með honum niður i
kjallara og sýndi honum geyminn.
— Ég þarf að láta heita vatnið renna af
honum, sagði hann.
— En hvað þá með baðið mitt?
Andartak varð hann áhyggjufullur á
svipinn, en sagði svo glaðlega. — Þér get-
ið notað þetta vatn i baðið.
Hann hafði greinilega enga hugmynd
um, hvað ég var vanur að vera lengi i
baði. Baðið var eftir siðdegiskaffið á
áætluninni, þegar Róbert og Jóna voru
komin úr skólanum og gátu passað Jonna
litla. Þá væri ég búinn með húsverkin og
gæti slappað af i baðinu.
Jæja, ég yrði að taka snöggt baö núna,
meðan pipulagningamaðurinn biði. Ég
sem hafði hlakkað svo til að nota freyði-
bað konunnar.
Varla var ég kominn ofan i baðkarið,
þegar dyrabjallan hringdi.
— Ég skal opna, kallaði pipulagninga-
maöurinn. Svo heyrði ég ókunna en seið-
andi konurödd spyrja: — Er húsbóndinn
heima?
— Kem strax, hrópaði ég og þurrkaði
mér i hasti. Þá hringdi siminn. PIpu-
lagningamaðurinn tók tólið. — Hann er i
baði. — Á ég að taka simann? spurði
konuröddin. — Það gætu verið skilaboð.
— Ég opnaði rifu á dyrnar og kallaði
fram: — Ég er að klæða mig.
— Maðurinn yðar er að klæða sig, sagði
konuröddin sykursætri röddu. — Á ég að
taka skilaboð? Jú, það virðist allt vera i
lagi. Ég skal skila þvi.
Skrýtiö, en þegar ég sá þessa laglegu
7