Heimilistíminn - 25.09.1975, Blaðsíða 18

skyndilega strókurinn upp í
loftið.
Leifur hélt fyrst að hann
væri að dreyma, en svo sá
hann hvar nykur einn stakk
hausnum upp úr vatninu.
— Vertu ekki hræddur,
sagði nykurinn. —Ég er Nikk-
us nykur, komdu sæll, komdu
sæU. Mér skilst að þú sért að
leita að Engli prinsessu og ég
held, að ég geti hjálpað þér að
finna hana. En þú skalt ekki
halda að ég geri það ókeypis,
bætti hann við.
Prinsinn spratt upp, hann
varð svo glaður af að heyra
þetta, að hann gat ekki setið
kyrr. Hann átti að fá að sjá
Engil prinsessu aftur. — Hvað
viltu i staðinn? spurði hann
ákafur.
— Já, nú skaltu heyra, sagði
Nikkus. — Hérna i tjörninni á
hún Nikkólina heima, falleg
nykurstelpa, sem ég hef beðið
að giftast mér. En hún vill
ekki sjá mig fyrr en ég er
kominn með gullkórónu á höf-
uðiðk alveg eins og þessa sem
þú ert með. Þess vegna vil ég
sem sagt fá kórónuna þína
fyrir prinsessuna.
Leifur prins lofaði honum
þvi, hann gat alltaf fengið sér
aðra kórónu og þess vegna
spurði hann, hvar hann gæti
fundið Engil prinsessu.
— Hlustaðu nú, sagði Nikkus.
— í HrafnafjaUi býr nornin
Hoiota og það var hún, sem
töfraði Engil burt á sínum
tima. Ég sá það allt saman og
það gerðist einmitt þar sem
þú stendur núna. Feldu þig á
bak við runnana þarna, því
bráðum kemur nornin til að fá
sér sittdaglega baði tjörninni.
Þá skaltu sjá, að ég bjarga
hlutunum, svo sannarlega,
sem ég heiti NUíkus.
Prinsinn gerði eins og fyrir
hann var lagt og bangsi faldi
sig lika vel á bak við runnana
og beið.
18