Heimilistíminn - 03.06.1976, Blaðsíða 26

Bjargað á síð-
ustu sekúndu
Abraham Burgervar að elta mannætuljón.
Hann skaut á það,en drap ekki. Ljónið réðst
ó hannog var í þann veginn að veita honum
banabitið, þegar skot kvað við. Yfir þeim
stóð ung kona með skammbyssu í hönd....
Ég ólst upp á sléttum Ródesiu og eftir
aö hafa starfaö I 6 ár sem villidýraeftir-
litsmaöur i Zambiu, held ég aö segja
megi, aö ég þekki sæmiiega dýralifiö á
þessum slóöum. Þegar slöngum er sleppt.
er hættulegasta dýriö þarna gamalt,
svangt ljón, sem ekki getur lengur elt
hjartardýr, eöa önnur stór dýr, sem
nægja þvi til matar. Þá er ekki um annaö
aö ræöa fyrir ljóniö en lifa á þvi aö ráöast
á menn. Þegarsvoerkomiö, er aöeins um
eina lausn aö ræða: Þaö verður að drepa
ljóniö, hversu svo sem menn kunna að
vera þvi mótfallnir.
Ég hef aldrei verið veiöimaöur og ef ág
á aö vera hreinskilinn, fyrirlit ég þá sem
fara á veiðar af einskærri drápsfýsn. A
siöasta árisendiég þrjá veiöimenn i fang-
elsi vegna ólöglegra veiöa og ég geri hiö
sama viö hvern þann, sem næst á svæöi
minu án leyfis frá réttum yfirvöldum-
En þaö getur komiö fyrir mann, sem
ann lifinu á sléttunum, aö þurfa aö drepa-
Þaö kom fyrir mig i október, þegar ég
starfaði á svæöinu umhverfis
Luanga-fljót, og feröaðist milli smá-
bæjanna Kasonde og Kamboko. Fljóts-
þorpiö Petauke var aðsetur okkar.
Innfæddur aöstoöarmaöur minn heitir
hinu óafrlkanska nafni Samson
Fredricks. Hann tóknafniö i arf eftir hvi't-
an mann, sem eitt sinn bjargaöi lifi hans-
Viö Samson vorum I Petauke, þegar viö
fengum tilkynningu um aö mannskætt
ljón væri á ferli á svæöinu. Mér var tjáö,
aö ljóniö heföi drepiö aö minnsta kosti
fimm manns á nokkrum vikum og væri ná
einhvers staðar i grennd viö þorpin. Þetta
er stórt svæöi, þakiö kjarri og stærri
trjám. Ég var vel kunnugur þarna og
ásamt Samson fór ég tíl Simombo til aö
rannsaka máiiö nánar.
Barnamorðinginn
Þar var okkur sagt, aö ljóniö heföi ný'
lega banaö fimm ára gömlu barni dr
þorpinu. Ein kvennanna haföi veriö niöri
viö fljótiö aö sækja vatn, ásamt syni sin-
um. Skyndilega heyröi hún hljóö og kom
auga á ljóniö meö barniö milli tannanna-
Þaöhvarf inn i þéttkjarrið með bráö si'na-
Konan greip stóran stein og varpaöi á
eftir ljóninu, en missti brátt af slóö þess-
Hún kom hlaupandi aftur til þorpsins frá-
vita af ótta og sorg.
Innfæddur skógarvöröur og nokkrir
karlmenn úr þorpinu fóru strax aö leita
ljónsins, en fundu engin spor og þaö var
ekki fyrr en eftir nokkra daga, aö þe'r
komu aftur og höföu þá meöferöis leifar
barnsins. , .
Næsta tilkynning kom frá litlu þorpi
fimmtán kilómetra fjarlægö. Ljóniö hafö'
hætt sér álveg inn i þorpiö og haföi Þar
hremmt sex ára stúlku. Þegar hin börnin
gátu loks stuniö upp þvi sem gerzt haföL
var ljóniö löngu horfiö meö bráöina-
Ennþá haföi ekkert fundizt af henni.
Fleiri sllkar fregnir bárust. Ljónið var
eitt á ferö og þaö var öruggt merki þess a
þvi heföi veriö visaö á bug i ljónahópnn
vegna þess aö þaö gat ekki veitt meö hin^
um. Nú stundaði þaö barnamorö. Þa