Heimilistíminn - 03.03.1977, Blaðsíða 7

Meistarinn og leitin
kemur vitinu fyrir mig.
Krishnaji: En ég verð að ganga
um dyrnar sjálfur. Þú er guru,
herra minn, og leiðbeinir mér.
Þar með er þínu hlutverki lokið.
Swamiji: Þannig er myrkri
vanþekkingarinnar létt.
Krishnaji: Nei, þínu hlutverki
er lokið, og það kemur nú til
minna kasta að rísa á fætur ,
ganga og komast að raun um
hvað í því er fólgið. Það er minn
hlutur allt saman.
Swamiji: Laukrétt.
Krishnaji: Þess vegna léttir þú
ekki myrkri vanþekkingar minn-
ar.
Swamiji: Fyrirgefðu, en ég
veit ekki hvernig ég á að komast
út úr þessi herbergi. Mér er ó-
kunnugt um, að nokkrar dyr sé
þar að finna á ákve
num stað, guru léttir af myrkri
þessarar vanþekkingar. Síðan
/■
Jiddu Krishnamurti fæddist
á S-lndlandi 1895. Árið 1911
f immtán ára að aldri fór hann
með Annie Besant til Eng-
lands. Þar hlaut hann einka-
fræðslu og var búinn undir
hlutverk heimsfræðara, en
1929 leysti hann upp félag það,
sem boðað héfði komu hans, og
lýsti þvi yf ir að hann vildi ekki
lærisveina. Síðan hefur hann
ferðast án af láts um heiminn ,
haldið fyrirlestra og veitt
einkaviðtöl. Megininntak
kenninga hans er, að aðeins
með algjörri breytingu á vit-
und einstaklingsins geti orðið
raunveruleg breyting á þjóð-
félaginu og friður komizt á í
ehiminum. Hann heldur því
fram, að þessi breyting geti
átt sér stað i sérhverjum ein-
staklingi ekki smám saman,
heldur þegar í stað.
Fræðsla unglinga hefur
V—_____
stíg ég hin nauðsynlegu skref til
að komast út.
Krishnaji: Herra minn við
skulum kveða skýrt að orði. Fá-
vizka er skilningsskortur eða
vanskilningur manns á sjálfum
sér, ekki á stóra sjálfinu eða litla
sjálfinu. Dyrnar sem ég verð að
ganga um eru ekki utan við
„mig" þær eru „ég", — ekki
raunverulegar eins og þessar
máluðu dyr. Það eru dyr í sjálf-
um mér, sem ég verð að ganga
um. Þú segir „gerðu það".
Swamiji: Einmitt.
Krishnaji: Guru-hlutverki þínu
er þar með lokið. Þú skiptir engu
meginmáli lengur. Ég legg eng-
an blómsveig um háls þér. Ég
verð sjálfur að taka til hendi. Þú
hefur ekki stökkt myrkri fávizk-
unnar á brott. Þú hefur öllu
f remur gef ið mér vísbendingu á
þessa leð: „Þú ert dyrnar og
lengi verið eitt aðaláhugamál
Krishnamurtis, og hefur hann
komið á fót fjórum skólum á
Indlandi, tveimur þeirra al-
þjóðlegum og í Brockwood
Park á S-Englandi stofnaði
hann aljóðlegan menntaskóla
1969, sem hef ur verið eins kon-
ar miðstöð starfs hans síðan.
Hann hyggst stofna nýja skóla
á næstunni í Kanada nálægt
Vancouver, í Ojai í Kaliforníu
og fleiri skóla á Indlandi. Ný-
lega hefur orðið vart áhuga i
röðum vísindamanna á kenn-
ingum Krishnamurtis og hafa
tvívegis farið hópar þeirra til
nokkurra daga funda við hann
i BrocRwoos Park.
Það hefur ekki farið mikið
fyrir kynningu á þessum
merkilega manni hér á (slandi
að undanskildu því er frú
Aðalbjörg Sigurðardóttir innti
myndarlega af hendi og innlif-
verður sjálfur að ganga um
þær."
Swamiji: En telur þú ekki,
Krishnaji, að þessi vísbending
hafi verið nauðsynleg?
Krishnaji: Jú vissulega. Ég
leiðbeini það geri ég. Það gera
allir. Ég spyr mann sem verður á
vegi mínum. „Viltu gera svo vel
að segja mér hvaða leið liggur til
Saanen", og hann leysir úr þvi,
en ég fer ekki að ausa yfir hann
þakklæti og segja, „Guð mlnn, þú
ert mestur manna." Það er of
barnaiegt!
Swamiji: Þökk fyrir herra
minn. Nátengd þeirri spurningu,
hvað sé guru, er spurningin um
aga, sem þú skilgreinir sem
fræðslu. I vedanta-fræðum eru
leitendur flokkaðir eftir hæfi-
leikum eða þroska og sagt fyrir
um fræðsluaðgerðir. Þeir næm-
ustu fá leiðbeiningu I þögn eða
andi áhuga. Um þriggja ára
skeið gaf hún út rit er hún
nefndi SKUGGSJÁ. Það fjall-
aði eingöngu um Krishnamurti
og skoðanir hans. Sú viðleitni
verður seint fullþökkuð. Allt
mun hafa hvílt á henni sjálfri,
svo sem þýðing, prófarkalest-
ur, kostnaður við útgáfuna,
dreifing og allt umstang er að
slíkum málum lýtur.
( undirbúningi er útgáfa á
æfisögu Krishnamurtis á
næsta ári og sömuleiðis við-
ræður ýmsra merkra manna
við hann. Að baki því er vonin
um að ennþá muni hann eiga
einhverja áhugamenn um það
efni er hann hefur helgað líf
sitt. Það sem unnt verður að
inna af hendi á þessu sviði vil
útgefandi gjarnan að mætti
verða svo mikils virði að það
gæti orðið minningu frú Aðal-
bjargar Sigurðardóttur til
sóma.
7