Heimilistíminn - 17.03.1977, Page 26

Gísli Kristinsson, Þormóðsdal:
Fyrir mörgum árum var ég
á refaveiðum upp í hásveitum
Borgarf jarðar. Þá voru þar
skæðir dýrbítir/ sem kallað er,
þégar tófur leggjast á fe.' Þa
Það var í byrjun apríl, sem
þetta gerðist, sem nú greinir
frá.
Ég var orðinn þaulkunnugur
þarna uppfrá og var nú
snemma morguns að sniglast
upp með Svartá, hún rennur úr
Langjökli niður Geitland.
Ég vissi um kind, sem tófa
hafði drepið, mitt á milli Hvít-
ár og Svartár, og vissi ég um
góða stað upp með ánni, sem
vel sást til rolluhræsins og
vindáttin var norðaustan og
þess vegna var engin hætta á
að tófur fengju veður af mér,
ef þær væru við hræið.
Ég kom nú á þann stað, sem
mér fannst ákjósanlegur: það
var hjá hraundrang, sem víð-
sýnt var frá. Nú fór ég að
horfa í sjónauka, því óðum
birti, og þarna var þá dökk
tófa að gæða sér á kindinni.
Ég beið þarna við klettinn og
fylgdist með rebba, þar til
hann lagði af stað og stefndi á
Hafursfell. Þá gaggaði ég og
hef ur þá tófan haldið, að önnur
tófa væri að koma í ætið. Þess
vegna fór hún til baka og fór
að rífa í sig af beztu list. Hún
hefur ekki viljað láta aðra
tæfu deila með sér kræsingun-
um.
öðru hverju leit hún upp og
hélt svo áf ram að éta. Loksins
lagði hún af stað og þegar hún
var komin svona fimmtíu
metra frá ætinu, þá gaggaði
ég aftur. Það fór á sömu leið,
tóf an fór aftur í ætið og fór að
rífa í sig, af græðgi.
Svona gekk það f imm til sex
sinnum, þar til hún var víst
búin að fá nóg, þá kom rebbi
skokkandi beint til mín — í
dauðafæri.
Þetta var ungur fallegur
refur, úttroðinn. Þegar ég tók
hann upp gubbaðist úr honum
góðgætið.
Geitland er mjög skemmti-
legur staður til að eiga við tóf-
ur í, þó einkum á veturna. Mér
f innst nú ekkert varið í að fást
við tófur nema á veturna.
Þarna er ég búinn að kljást við
þær æði margar.
Einn ref elti ég langleiðina
upp í Haf ursfell. Þá var brota-
færi, klammi þegar kom upp í
fellið og heyrðist langar leiðír
þegar maður gekk, svo ekki
var gott að nálgast tófu. Þá
var ég ekki farinn að gagga
þær til min en rakti sporin.
Þessi ferð endaði með því,
að rebbi stoppaði utan í háum
kletti, þar sem hann sá vel f rá
sér. Þar lagðíst hann og var
alltaf að rísa upp, og gá etir
mér. Hann var búinn að hlaupa
upp úr mörgum bælum á allri
þessari leið upp allt Geitland.
Ég lagðist niður við stein og
fór að reyna að gizka á hvað
BITVAR
Vi
26