Heimilistíminn - 17.03.1977, Qupperneq 27

færið væri langt í kauða.
Ég var með þrjátíu núll sex
riffil/ ægilegt morðtól og litlar
líkur til að komast nær rebba,
svo ég lét vaða á hann upp á
von og óvon.
Þegar hann reis upp í eitt
skiptið, varð það hans síðasta.
Hausinn hafði nærri fokið af,
hékk við á skinnskjöpp.
Þetta reyndist vera á f jórða-
hundrað metra færi. Gamall,
tannslæmur dýrbítur var
þarna að velli lagður, grunað-
ur um að hafa drepið kind frá
Magnúsi á Húsafelli. Þær lágu
við opið.
Eitt sinn var ég í marz
komirin á fallegan stað upp í
Geitlandi fyrir sunnan svo-
kallað Klettagreni, þá var lítill
snjór og gott að sjá hvítar tóf-
ur, ef þær voru á hreyfingu.
Nú kom ég mér fyrir
hjá klettadrang, sem var að
eins lægri en ég og fór að
gagga. Það var alveg logn.
Varla var gaggið hljóðnað,
þegar tófa svaraði skammt
frá mér, og ég sá, hvar mó-
rauð tófa kom á fullri ferð.
Ég var með Sakó tvöhundruð
tuttugu og tveir, þess vegna
gaf ég frá mér gagg, þegar
hún var komin í á að gizka
hundrað og áttatíu metra færi.
Kikirinn var stilltur á það
færi. Það hreif, hún stoppaði
og steinlá.
Þá kvað við gagg, og ég sá
hvar hvít tófa kom á mikilli
ferð og stefndi á tófuna, sem
ég var nýbúinn að skjóta. Þess
vegna sótti ég hana ekki en
beið eftir rebba, sem ég bjóst
við að þetta væri.
Ég var að hugsa, hvað rebbi
mundi gera, ef hann kæmi að
dauðu tófunni, kannski hlaupa
burt, svo ég gaggaði þegar
hann fór að nálgast tófuhræið.
Hann hægði aðeins á sér, en
skokkaði áfram og nálgaðist
tófuna ískyggilega, svo ég
þorði ekki annað en senda hon-
um skot.
Hann kastaðist á bakið og
fæturnar upp í loft, svoleiðis lá
hann á bakinu á milli þúfna,
kúlan hafði farið rétt ofan við
annað augað og eftir honum
endilögnum og komið út rétt
hjá skottinu.
Fallegt skot, á þriðja-
hundrað metra færi.
Viku seinna var ég á svip-
uðum slóðum og gaggaði hvít-
an ref til min, hann kom alveg
að klettadrang, sem ég lá við,
þá var ég líka með Sakóinn.
Ég Þorði ekki að hreyfa mig,
því hann kom á svo mikilli ferð
að ég hætti ekki á að skjóta.
Þess vegna kom hann alveg að
klettinum, sem ég lá við, og
beygði fram með honum og
staðnæmdist í um það bil
tveggja metra færi. Ég lá
alveg hreyf ingarlaus og horfð-
ist í augu við hann eitt augna-
blik, þá hentist hann aftur á
bak og út á hlið, voða aulalegur
á svipinn og nam staðar í tíu
metra færi. Ég bærði ekki á
mér og þá tók hann sprettinn.
Þá setti ég mig í stellingar og
sendi skot á eftir honum, þeg-
ar hann stoppaði aftur og þá í
góðu færi.
Mörg á ég sporin um f jalla-
sali og heiðarlönd, inn að jökl-
um frá efstu bæjum Hálsa-
sveitar og Hvítársíðu.
Mörg var ferðin farin fyrir
lítið. Kannski á slóð allan dág-
inn, en loks, þegar maður fór
að nálgast tæf u, skall á hríð og
fauk í slóðina. Þá var nú erfitt
oft að ná til bæja. En ef maður
fékk tófu, þá var létt að kom-
ast til byggða.
Gísli Kristinsson,
Þormóðsdal, 10.3.1977.