Heimilistíminn - 17.03.1977, Blaðsíða 32

FRAMHALDSSAGAN
1

Jennifer Ames:
Neydd til
að gleyma
1. kafli
Það er líklega ekki möguleiki á að þér getið tekið
báðar telpurnar, frú Desmond? spurði forstöðu-
kona barnaheimilisins. — Þær eru tviburar, eins og
þér vitið, og mjög samrýndar.
Stórvaxna, feitlagna konan með dökkrauða hárið
hristi höfuðið ákveðin á svip. — Ekki að tala um.
Við viljum aðeins taka eina stúlku í fóstur, og auk
þess. er systir hennar svo afskaplega ólagleg.
Forstöðukonan brosti dauflega. — Ég get ekki
neitað því.
— Maðurinn minn krefst þess að við tökum að
okkur laglega telpu, hélt frú Desmond áfram. —
Hún á að verða eins og okkar eigin dóttir á allan
hátt.
— Hún er af ar heppin, sagði f orstöðukonan og var
að hugsa um auðævi Desmonds. Þær sögur voru á
kreiki að hann ætti marga milljarða. Henni varð
hugsaðtil Cathcart Park, fallega heimilisins þeirra
hjóna i Leightonsf ield i Midlands. Pearl yrði allra
þessa heims gæða aðnjótandi sem dóttir þeirra.
— Auðvitað fær hún okkar nafn, sagði frú Des-
mond. — Hvað heitir hún aftur núna?
— Houghtonstone, varaði forstöðukonan.
— Svo er hún einmitt á réttum aldri líka, sagði f rú
Desmond. — Sögðuð þér ekki tíu ára? Við höfum
hana heima með kennslukonu í eitt ár eða svo, og
síðan verður hún send á bezta stúlknaskóla lands-
ins.
— Hún er mjög heppin, sagði forstöðukonan
aftur. En hjarta hennar var þungt, því hún var að
hugsa um Mary.
— Foreldrar þeirra létust þegar farþegaskip
fórst, er það ekki? hélt frú Desmond áfram. —
Engir ættingjar hafa fundizt?
— Við vitum að föðurbróðir hennar fór til Ame-
ríku svaraði forstöðukonan. — En okkur hef ur ekki
tekizt að hafa upp á honum.
— Það er gott, sagði frú Desmond. — Maðurinn
minn krefst þess að ef Pearl kemur til okkar, hafi
hún engin afskipti af fjölskyldu sinni. Ekki einu
sinni tvíburasysturinni. Þér skiljið líklega hversu
32
leiðinlegt það yrði fyrir Pearl ef systir hennar birt-
ist allt í einu og væri...ja...gjörólík henni. Ég fer
fram á það við yður að þér látið systurina lofa að
hafa ekki samband við Pearl, hvorki nú né síðar,
þegar þær vaxa upp.
— Viljið þér að ég láti tíu ára barn gefa slíkt lof-
orð? spurði forstöðukonan ráðvillt. — Það hlýtur að
vera mögulegt fyrir þær að hittast öðru hverju?
Frú Desmond hristi ákaft höfuðið. — Alveg úti-
lokað. Ef systir hennar skrifar henni, mun ég eyði-
leggja bréf in. Ég krefst þess að þér gerið henni það
Ijóst. Ef hún vill Pearl vel, skilur hún það.
Forstöðukonan sagði ekkert. Hún velti fyrir sér
hvort frú Desmond skildi að Mary mundi sárna
þetta. En samt var óhugsandi að veita Pearl ekki
þetta gullna tækifæri í lífinu.
— Ég skal útskýra það fyrir Mary, svaraði hún.
Forstöðukonan beið svolítið áður en hún sendi
eftir Pearl. Hún hafði áhyggjur. Mary var ein-
kennilega næmt barn og ást hennar á tvíbura-
systurinni var einlæg. Aðskilnaðurinn yrði henni
þungbær.
— Þarna ertu þá Pearl sagði hún. — Fáðu þér
sæti. Ég þarf að segja þér dálítið gleðilegt. Manstu
eftir konunni sem kom hérna um daginn og talaði
svo lengi við þig? Frú Desmond? Jæja, hún vill taka
þig í fóstur. Hún er auðug og á fallegt heimili og þú
átt að verða henni eins og dóttir.
— A ég að eiga heima f stóru, fallegu húsi hjá
þessari konu og fá allt sem mig langar í? spurði
barnið vantrúað.
— Það er rétt, svaraði forstöðukonan rólegri
röddu. — Þú ert mjög heppin, Pearl.
— Ó, ja, svaraði hún og greip andann á lofti. —
Þetta er eins og ævintýri, Verður Mary ekki líka?
Forstöðukonan hristi höfuðið. — Nei, Mary
verður hérna hjá okkur. Hún brosti og bætti við: —
Við getum ekki misst ykkur báðar.
— Mér þykir leitt að hún skuli ekki koma með,
sagði Pearl alvarleg.— En mér þykir vænt um að
eiga að fara. Má ég fara núna og segja Mary það?
— Nei, svaraði forstöðukonan. — Ég held að það