Heimilistíminn - 01.09.1977, Blaðsíða 14

r
Islenski hundurinn
frændi norska
sveitahundsins
Viö rákumst nýlega á frásögn af fs- þangað hunda og önnur húsdýr frá
lenzka hundinum i norsku blaði. Þar segir Norcgi. Fljótlega varð mikið um hunda,
m.a. að islenzki hundurinn sé afkomandi og þeir á hverjum einasta bæ.
norska sveitahundsins, en hann hafi hins i mörgum íslendingasögunum eru
vegar þróazt nokkuð á annan hátt en hundar nefndir. i Sturlungu er t.d. talað
norski hundurinn, þau ellefu hundruð ár, Um, að: „Hundar hafi fylgt mönnum um
sem hann hefur verið með húsbónda sin- allt, og liafi þeir visað mönnum leið milli
um á „sögueyjunni.” Þrátt fyrir þaö eiga bæja og einnig fylgt þeim á lengri
þeir margt sameiginlegt. islenzki leiðum.”
hundurinn sé einn hinna sjaldgæfustu I i bók frá sautjándu öld segir: ,,fs-
heiminum. lendingar voru svo nátengdir hundum sin-
Þegar Norðmenn hófu landnám á fs- Um, að sjaldgæft var að sjá bónda hund-
landi upp úr árinu 870 fluttu þeir með sér lausan."
Fyrr á öldum var islenzki hundurinn
notaöur sem bú- og smalahundur og raun-
ar til alls þess, sem hann var nothæfur til,
rétt eins og hinn norski frændi hans. Hann
var einnig notaður til þess að halda hesta-
lestum á réttri leið, segir í norsku grein-
inni.
A fimmtándu öld var nokkuö flutt út af
islenzkum hundum til Englands. Um það
leyti höfðu Englendingar mikil verzlunar-
viðskipti við tslendinga. Þeir tóku hvolpa
með sér til Englands en á þessum árum
var íslenzki hundurinn i mjög miklu uppá-
haldi hjá enskum hefðarmeyjum. Já, og
meira að segja Shakespeare nefnir hund-
inn i Hinriki V, i öðrum þætti, þar sem
hann talar um islandshund, ög eyru hans.
Maðurinn sem skrifar greinina, Otto
Opstad, heldur áfram frásögn sinni af
hundunum, og segir, að á siðustu öld hafi
komið upp sjúkdómur i hvolpum sem hafi
höggvið stórt skarð I hundastofninn. Þrir
fjórðu hundastofnsins féllu fyrir þessum
sjúkdómi, og bændur lentu i miklum
vandræöum. 1 framhaldi af þessu hækk-
uöu islenzku hundarnir mjög i verði, og
var hundurinn metinn á einn hest og tvo
sauði.
Opstad lýsir nú íslenzka hundinum eins
og hann á að vera, ef hann er hrei.i-
ræktaður. Segir hann, að hundurinn sé
mjög vitur, og blíðlyndur að eðlisfari.
Einnig sé hann fjörugur, og hann sé á all-
an hátt mjög hentugur sem heimilishund-
ur.
Hinn enski Kennel Club skráði hundinn
fyrst árið 1905, en hann hafði þó verið vel-
þekktur um alla Evrópu mun lengur. Þá
segir Opstad, að undanfarin ár hafi nokk-
uð verið fiutt út af íslenzka hundinum til
Englands þar sem menn leggi allt kapp á
að hreinrækta liann. Segist hann vona, aö
með þessu og einnig þvi, að á Islandi séu
nokkrir einstaklingar, sem hreinrækti
hunda, þá sé iklenzka hundastofninum
borgið, og vonandi eigi hann ekki eftir að
hverfa.
14
(þ.fb)