Heimilistíminn - 01.09.1977, Blaðsíða 26

Natalja Kurooa
leikhúsið
Þegar kvöldar i Moskvu stefnir jafnan
niikiii fjöldi fólks að húsi einu við
Leningradski-breiðgötuna. Þar er til húsa
eina rikisrekna atvinnuleikhús sigauna
sem til er i heiminum. Þetta leikhús hefur
nú verið starfrækt i nær hálfa öld og heitir
„Romen”.
Jafnan komast færri að en vilja i þetta
leikhús sem tekur 860 manns i sæti. Þegar
ég fór á sýningu þar fyrir skömmu spurði
amk.tugur manna mig þessarar sigildu
spurningar við anddyrið: Eigið þér ekki
aukamiða?
„Romen” er dramatiskt leikhús, en
sigaunalist er óhugsandi án tónlistar, og
þvi er söngur og dans stór þáttur i sýning-
unum. Á leikskrá eru sigild verk, sovézk
og erlend nútimaverk Á veggspjaldi sá ég
nöfnin Kúprin, Leskof, Cervantes og
Hugo, sovézku leikskáldin Svetlof og
Shtok, auk sigaunaskáldanna
Rom-Lebedjef og Khrustaljof.
Aðalleikstjóri Romen, Semjon Barkan
sagði mér að leikhúsið reyndi sig við hin
26
ólikustu og fjölbreyttustu verkefni. Sem
dæmi nefndi hann söngleikinn „Heitt
blóð”, alþýðlegan sigaunagamanleik er
nefndist „Fjórir biðlar”, leikrænu ballöð-
una „Rom Baro”, sigilda alþýðuieikinn
„Sigaunastúlkan Asa” og harmleikinn
„Söngur i dögun”.
Sem eðlilegt er fjallar meirihluti verk-
efnanna um .lif sigauna, um sögu þessa
þjóðflokks sem hefur dreifzt um allan
heim.
A sviðinu er geysistórt sigaunatjald.
Kórinn syngur gamalt sigaunalag, sem
skáldið Púskin dáðist mjög að á sfnum
tima. Þetta er frumsýning á leikritinu
„Við erum sigaunar”. Leikritið segir frá
uppruna sigauna, frá ferðum þeirra gegn-
um aldirnar, frá Indlandi til Egyptalands,
til Miðausturlanda og þaðan til Evrópu.
Fleiri leikrit eru nú i undirbúningi. Ver-
ið er að æfa verk eftir Kúprin, „Olesja”,
og unnið er að uppsetningu á nýju leikriti
eftireinn af upphafsmönnum ieikhússins,
Rom Lebedjef. Eg var enmig v íústoud
samlestur á leikriti eftir sovézka leik-
skáldið Nikolaj Mirosnitsjenko, sem segir
frá örlögum þeirra sigauna, sem búsettir
eru i Sovétrikjunum. Aðalpersónan er
samtimamaður okkar, jarðfræðingur að
mennt. Ævisaga hans er frásögn um þær
breytingar, sem orðið hafa á lifi sigaun-
anna siðan á dögum Októberbyltingarinn-
ar.
— Ég man sjálfur — segir Ivan
Khristaljof, ballettmeistari og leikari —■
þá gömlu tið, þegar við sigaunarnir vor-
um algjörlega réttindalausir og álitnir
fóik af óæðri tegund.
Eftir byltinguna fengu sigaunar öll
borgaraleg réttindi á við aðrar þjóðir i
hinni margþættu fjölskyldu sovétþjóð-
anna. Nú á dögum undrast enginn þótt
hann heyri talað um verkfræðing, lækni,
verksmiðjustjóra eða jarðfræðileiðang-
ursstjóra af sigaunaættum.
Við leikhúsið Romen starfa um 200