Heimilistíminn - 19.07.1979, Blaðsíða 36

Lítill kaktus á ferðalagi
Einu sinni voru tveir
bræður, sem hétu Stingi og
Lyngi. Þeir voru báðir Utlir,
grænir kaktusar, og bjuggu
þess vegna i Kaktusalandi.
Þar var alltaf sól og hiti,
nema einu sinni á ári. Þá
kom pinulitil rigning.
Til þess að kaktusi getið
liðið vel, og hann geti lifað
lengi lengi, þarf hann að
vera i sól og hita.
Kvöld eitt bað Lyngi bróð-
ur sinn, sem var eldri og
kunni að lesa, að segja sér
sögur frá öðrum löndum.
Stingi opnaði stóra bók og
byrjaði að lesa sögur fyrir
Lynga, sem sat spenntur og
hlustaði. Hann geispaði ekki
einu sinni, þótt langt væri
komið fram yfir hans venju-
lega háttatima.
Eftir lesturinn sagði
Lyngi, að hann ætlaði að
fara strax á morgun með
stóra skipinu og sigla til
annarra landa.
Stingi sagði, að það mætti
hann alls ekki gera, vegna
þess að i sumum löndum
væri fullt af rigningu, og
sums staðar væri meira að
segja snjór.
En Lyngi sagði, að
kannski væri snjórinn bara
öðruvisi sól, en þeir hefðu i
Kaktusalandi. Stingi hló
bara, ogsagði, aðþaðþyrfti
að vera kalt til þess að snjó-
aði, og snjórinn væri verri
en rigningin fyrir kaktusa.
Seint næsta kvöld, þegar
allir voru sofnaðir, tók
Lyngi pokann sinn. Hann
stakk bókinni um önnur lönd
niður i hann og einnig ann-
arri bók sem var á kaktusa-
máli og hét: Meðferð kakt-
36
Smásaga eftir
Önnu Dóru Theodórsd.,
sem einning hefur
teiknað myndirnar
usbarna. Hann ætlaði strax
af stað og ganga alla nóttina
þangað sem stóra skipið lá
við bryggju, og lauma sér
um borð.
Enginn sá hann, er hann
kom að skipinu, svo hann
faldi sig i einum björgunar-
bátnum. Ekki þurftihann að
biða lengi eftirþvi, að skipið
legði úr höfn, en þegar liða
tók á daginn fór hann að
verða sjóveikur, og hélt að
hann væri að deyja.
Skipið sigldi marga,
marga daga, og eftir langan
tima fann Lyngi, að það
hreyfðist ekki lengur. Hann
kikti út, og skimaði i kring-
um sig. Er hann sá, að skip-
ið var lagzt að bryggju,
tritlaði hann i land.
— Hvaða land skyldi
þetta nú vera? sagði hann
við sjálfan sig. — Skyldi
þetta vera Paradis, landið,
sem bróðir hans hafði svo
oft sagt honum frá?
Alls staðar var fullt af
húsum og fólki. Hann gekk
inn i borgina. Allir, sem
mættu honum störðu á
hann. Krakkarnir sem hann
mætti, vildu alls ekki leika
sér við hann, heldur striddu
honum bara. Það fannst
honum leiðinlegt, og hann
varð sorgmæddur.
Allir pössuðu sig á að
snerta hann ekki, vegna
þess að sumir kaktusar hafa
nálar útúr grænu skinn-
inu,og auðvitað vildi enginn
stinga sig á honum. Aum-
ingja litli Lyngi, ekki var
þetta nú eins skemmtilegt
og hann haf ði hugsað sér að
það myndi verða.
Lyngi gekk allan daginn,
og seint um kvöldið byrjaði
hann að leita sér að nátt-
stað. Ó, hvað hann var
þreyttur. Bara að hann væri
kominn heim i hlýja rúmið
sitt. Hann var orðinn svo
þreyttur, að hann lagðist á
næstu tröppur, sem hann sá
fyrir utan stórt hús með
garði i kring.