NT - 29.04.1984, Blaðsíða 2

> w*
Sunnudagur 29. apríl 1984 2
Ár rottunnar
Lífsnautnamaðurinn í austrænu stjörnuspekinni
■ Ertu fæddur árið 1924, 1936,
1948,1960, 1972 - eða 1984?
Sértu fæddur síðast taida árið
verða aðrir að kynna sér málið í
þinn stað. En foreldrar þínir vita
hér með að þeim hefur fæðst
„rotta“. En það ætti ekki að vera
þeim áhyggjuefni, því tvær rottur
hafa orðið forsetar í Bandaríkj-
unum.þeir Jimmy Carter og Nixon.
■ En bíðum við; Austræna
árið er ekki eins og okkar ár og
því verðum við að láta fylgja
hér skýringar: Árið 1924 var ár
rottunnar 5.2. 1924 til 24.1.
1925. Árið 1936 var ár rottunn-
ar 24.1.1936 til 11.21937. Árið
1948 var ár rottunnar 10.21948
til 29.1.1949. Árið 1960 var ár
rottunnar 28.1.1960 til 15.2.
1961. Árið 1972 var það 19.2.
1972 til 2.21973.
En hvaða perónuleikaein'
kennum eru þeir svo prýddir
sem eru í þessu merki?
Einkenni „rottunnar“ eru
miklir persónutöfrar- árásar-
■ Við á helgarblaði Nútím-
ans hyggjumst nú fara af stað
með þáttaröð, sem við vonum
að mælist vel fyrir. Við ætlum
sem sé að kynna hér stjörnu-
speki af nokkuð nýstárlegu
tagi fyrir marga, en það er hin
austræna stjörnuspeki. Öfug-
mæli er þó að segja hana
nýstárlega, því hún er miklu
eídri en stjörnuspekin sem við
eigum að venjast þar sem naut-
ið, ljónið, tvíburinn o.s.frv.
leika aðalhlutverkin. Þessi
stjörnuspeki er sögð um 5000
ára og austrænir spekingar
hafa sífellt verið að betrum-
bæta hana síðan, - þar til nú er
stjórnin í Kína hefur bannað
hana og japanska tölvuþjóð-
félagið varpað henni fyrir
róða. Ekki er víst að hún hafi
úrelst svo mjög fyrir það!
Hér koma til sögunnar allt
aðrar skepnur en við eigum að
venjast úr okkar „góðu og
gömlu“ stjörnuspám. Vonandi
girni! - sem ekki má'þó skilja
of bókstaflega. Við fyrstu
kynni virðist þetta fólk rólegt,
í góðu jafnvægi og glaðlynt.
En tökum því nú með fyrir-
roðnar enginn þótt hann kom-
ist hér að því að hann er „api“,
eða „svín“. Bæði eru þessi
merki hin athyglisverðustu
ekki síður en „buffallinn" eða
„tígrisdýrið," svo við nefnum
fleiri dæmi. Dýrahringurinn í
þessari gömlu austrænu speki
er myndaður af tólf merkjum,
en héreruþaðekki mánuðirnir
sem hvert dýr ræður, heldur
árið. Ár sama dýrsins kemur
því ekki nema á tólf ára fresti
og röðin er auðvitað fastákveð-
in en hún er þessi:
Rottan, buffallinn, tígris-
dýrið, kötturinn, drekinn,
snákurinn, hesturinn, geitin,
apinn, haninn, hundurinn og
svínið.
Það er ár rottunnar sem við
nú lifum á, árið 1984. Því
byrjum við að ræða um rottuna
í þessum fyrsta þætti, en hún
er einmitt fyrsta dýrið í röð-
inni, samkvæmt því sem sagt
er að Búddah hafi skipað fyrir
vara. Undir hinu kyrrláta yfir-
borði er veruleg árásar og
áreitnishneigð og stöðugt eirð-
arleysi. Þú skalt umgangast
„rottu“ um hríð og senn færðu
sönnur fyrir æstu skaplyndi
hennar, taugaspenningi og
skaphita.
„Rottan“ kemur sér í marg-
víslegar skrýtnar aðstæður.
Hún er oft smámunasöm og í
versta falli svo varla getur
heilbrigt talist. Jafnan er hún
fyrst til að koma auga á ókost-
ina.
Hún kann best við sig í
félögum og afmörkuðum
hópum. Þarna er komið mikið
samkvæmisfólk og „klúbb,,-
félagar. En þar sem „rottur“
hafa sérlega gaman af slaðri og
hneykslissögum eiga þær fleiri
kunningja en vini. Hér kemur
það líka til að þeim er ekki
gjarnt að trúa neinum fyrir
innstu hugsunum sínum. Þeim
heldur „rottan“ fyrir sjálfa sig.
Fyrst og fremt er „rottan“
þó tækifærissinni. Allt sitt líf
reynir hún að hagnast á um-
hverfi sínu með einhverju
móti; á foreldrum sínum, á
vinum sínum og kunningja-
um. Sagan segir að spámaður-
inn hafi kallað til sín þessi tólf
dýr og boðið þeim að nefna
árin eftir þeim, ef þau sýndu
honum fullkomna auðsveipni.
Dýrin vildu það og varð rottan
fyrst í röðinni að eigna sér ár.
Vitanlega hafa merkin tákn-
ræna þýðingu. Rottan merkir
til dæmis gildruna, haninn rót-
ar með sporanum, geitin jarm-
ar eftir grasinu o.s.frv.
Já, við tökum eitt merki
fyrir í hverju blaði og þótt það
sé ekki ykkar merki, góðir
lesendur, þá þekkið þið án efa
einhvern sem í því er fæddur
og munið hafa gaman af að sjá
að lýsingin á furðu vel við.
Sumir eiga að vísu nógu erfitt
með að trúa að þeir sem fæddir
eru í sama mánuði eigi eitthvað
sameiginlegt, hvað þá þeir sem
fæddir eru sama ár. En þið
munið áreiðanlega komast að
öðru!
Góða skemmtun!
■ Þessi tákn merkja blátt
áfram: „Kínversk stjörnuspá“
tengslum. Hún hagnast með
því að nota sér bæði eigið fé og
annarra og á persónutöfr-
unum. Þeim hefur hún líka
nóg af og beitir þeim óafvit-
andi.
Hér er kominn fjárhættu-
spilari og lífsnautnamaður,
„Rottan“ neitar sér helst ekki
um neitt. Þótt það virðist mót-
sagnakennt, þá er hún samt
sífellt hrædd um að sér mistak-
ist og hún geti ekki séð sér
farborða einn góðan veðurdag.
Þótt fólk þetta lifi deginum í
dag til fullnustu, þá dreymir
það um að eiga tryggan vara-
sjóð til elliáranna. Sé „rottan“
kvenmaður þá bregst ekki að
hún á firn af matvælum í
ísskápnum og frystikistunni...
sem án afláts er verið að narta
í. Hún kaupir ósköpin öll af
óþarfa á útsölunum í von um
að gera nú góð kaup.
Hugmyndaflug hefur
„rottan" feikilegt og oft er hún
gædd skapandi hæfileika. En
þó er það sem gagnrýnandi
að hugmyndaflug hennar fær
fyrst byr undir vængi. Sú gagn-
rýni hennar verður eyðileggj-
andi og margar rottur gagn-
rýna og gagnrýna, aðeins sér
til skemmtunar.
En þótt rottan sé stundum
smámunanaggur og þröngsýn,
þá má hún eiga það að heiðar-
leg er hún . Hún hleypur ekki
frá því sem hún heíur tekið að
sér að framkvæma fyrr en yfir
lýkur. Ekki heldur þótt fyrir-
tækið sé augljóslega vonlaust.
Rottan fær sér borgið svo lengi
sem hún fær útrás fyrir eilífa
óánægju sína og hefur færi á að
njóta hinnar líðandi stundar á
sinn hátt.
Hvaða starfi sem rottan
gegnir, þá mun hún heldur
hafa hug á að vinna með höfð-
inu en með höndunum. Henni
lætur betur að lifa af annarra
sveita en sínum eigin. En því
miður er rottunni gjarnt að sóa
því fé er hún aflar um leið og
hún fær það í hendur. Rottan
neitar sér ekki um neitt. Láni
hún peninga þá heimtar hún
vexti í einhverri mynd.
í versta falli gerist „rottan"
maurapúki, sníkjudýr,
kannske veðlánari. Nokkurtil-
hneiging til leti, ást á þæg-
indum og makræði er henni
eiginleg. Ef til vill er það orsök
þess að þetta eru góðir fjár-
málamenn og stjórnmála-
menn. En einnig getur
„rottan" spjarað sig á lista-
mannabraut. Sem áður segir:
Henni er eiginlegra að nota
höfuðið en hendurnar.
En þrátt fyrir sjálfselskuna
er „rottan" tilfinninganæm.
Hún getur verið mjög rausnar-
leg við þann sem næst stendur
hjarta hennar, - og það þótt sú
ást sé ekki endurgoldin. í
málum hjartans tekst henni
helst að tjá það sem innra býr,
þótt annars sé það innilokað,
eins og við sögðum. „Rottan"
sem teflir á tvær hættur,
„rottan" sem drekkur yfir sig
og „rottan“ sem setur allt á
annan endan, - allt er þetta
viss tilfinningasemi.
„Rottunni" væri best að taka
saman við einhvern fæddan á
ári „Drekans," sem þar með
mundi koma jafnvægi á líf
hennar með styrk þeim sem
honum er gefinn. Sjálfur hefði
„drekinn" gott af gagnrýni-
hætileika „rottunnar." Einnig
kemur „buffalinn“ vel til
greina, því með honum öðlast
rottan öryggistilfinningu og fær
þá uppörvun sem hún oft
þarfnast.
„Apinn“ heillar rottuna upp •
úr skónum, - þótt hún vilji
ekki viðurkenna það stundum.
„Herra rotta“ yrði viðutan af
ást á „ungfrú apa“ og „ungfrú
api“ mundi lenda í lífs síns
skemmtilegasta sambandi.
Merkið sem „rottan“ verður
að sniðganga umfram öll önnur
er „hesturinn.þ“ Vegna ein-
staklingshyggju sinnar og sjálf-
stæðis þolir hesturinn engan
vegin eiginhagsmunaklór
„rottunnar." Þá ætti „rottan“
að gæta sín á að verða ekki á
vegi „kattarins". Orsakirnar
eru augljósar.
„Rottan" mun njóta ham-
ingjsamrar barnæsku og á-
hyggjulausra unglingsára.
Næsti hluti ævinnar getur hins
vegar orðið harla stormasamur
og gnótt af vandræðum. Hún
kann að tapa fé sínu í óheppi-
legum viðskiptamálum eða
fara illa út úr ástamálum.
Þriðja skeið ævinnar verður
hins vegar þægilegra og ellin
svo friðelsk sem nokkur getur
óskað sér.
„Rottan" á mikið undir því
komið hvort vetur er eða
sumar. Á sumrin eru öll háa-
loft og kirnur fullar ... en á
vetrum verður hún að fara út
til fanga og verður þá að gæta
sín á margri gildru. Svo við
sleppum líkingamáli gæti hér
verið um að ræða fangelsi og
dauða af slysförum.
Fimm þúsund ára gömul speki
i