NT - 15.05.1984, Blaðsíða 13

Þriðjudagur 15. maf 1984 1 3
bjóða sitt lága vöruverð þar.
Svarið er einfalt. Markaður á
þessum stöðum er ekki nægi-
lega stór, og það því ekki
gróðavænlegt. Það skal þó
rifjað upp í þessu sambandi,
að eitt sinn setti Hagkaup upp
verslun hér á Sauðárkróki, en
gafst upp vegna markaðs-
smæðar og lélegrar afkomu.
Sem sagt, þeir versla einungis
þar sem gróðavonin er.
Eitt er það, sem vekur at-
hygli mína, er að greinarhöf-
undur skuli fara og versla í
Hagkaup á Akureyri og bera
saman verð þar og hér, en ekki
í Hrísalundi, kjörmarkaði
KEA, en verð þar skv. flestum
verðkönnunum, sem fram hafa
farið, sýna að verð í Hrísalundi
eru hagstæðari en hjá Hag-
kaup.
Sennilega er ástæðan sá
hugsunarháttur, sem greinar-
höfundur hefur tamið sér,
þrátt fyrir falleg orð hans um
minningu þeirra manna, sem
komu saman í Þingeyjarsýslu
fyrir um einni öld.
■ Skagfirðingabúð, hið nýja vöruhús K.S. á Sauðárkróki.
■ Á bókasafni
-
|M1 m '1 ||
% 'vkm Wklð&irm A , | •' Æœs

. ' * wmi ti? 4- M
fá löggildingu. Þau skilyrði eru
þannig að menn sem taka eins
árs nám j bókasafnsfræði við
Háskóla íslands sem hluta af
háskólanámi sínu geta ekki
fengið löggildingu, en eins árs
háskólanám í bókasafnsfræði
við erlenda skóla er hins vegar
viðurkennt.
Hið hlálega við frumvarpið
er að færasta bókasafnsfræð-
ingi þjóðarinnar verður óheim-
ilt að kalla sig bókasafnsfræð-
ing og starfa sem slíkur hér á
landi verði frumvárpið að
lögum. Sá sem hér um ræðir er
Ólafur Pálmason mag.art.,
forstöðumaður Bókasafns
Seðlabanka íslands og fyrrver-
andi deildarstjóri Þjóðdeildar
í Landsbókasafni. Hann hefur
auk meistaraprófs í íslenskum
fræðum lokið eins árs námi í
bókasafnsfræði við Háskóla ís-
lands og hefur unnið bóka-
safnsfræðistörf í tvo áratugi.
Jafnframt sinnti hann um ára-
bil háskólakennslu í bóka-
safnsfræði.
Með því að frumvarpið verði
að lögum er úrvalsmanninum í
greininni útskúfað. Og þykir
það í meira lagi undarlegt.
Vart er það ætlunin með því að
lögvernda starfsheitið og
starfsvettvanginn að útiloka
færasta manninn. Nema til-
gangurinn sé sá að tryggja að
þeir sem ráða til sín löggiltan
bókasafnsfræðing geti verið al-
veg öruggir um að þeir hafa
ekki ráðið besta manninn.
Er það þetta sem að baki
býr?
Hvern er verið að hafa að
fífli?
Ætlar alþingi að láta slíkt
frumvarp verða að lögum?
Steingrímur Jónsson
Málsvari frjálslyndis,
samvinnu og félagshyggju
Útgefandi: Nútíminnh.f.
Ritstjórar: Magnús Ólafsson (ábm)
og Þórarinn Þórarinsson ,
Ritstjórn, skrifstofur og auglýsingar:
Síðumúli 15, Reykjavík. Sími:
86300. Auglýsingasími: 18300.
Kvöldsímar: 86387 og 86306.
Verð í lausasölu 25 kr.
Áskrift 250 kr.
Setning óg umbrot: Tæknideild NT.
Prentun: Blaðaprent hf.
Niðurgreiðslurnar
Þjóðartekjurnar
■ f>að gildir um ríkisstjórn Steingríms Hermanns-
sonar, eins og reyndar um alla fyrirrennara hennar,
að hún sætir verulegri gagnrýni, þótt menn viður-
kenni, að hún hafi náð góðum árangri í baráttuni við
verðbólguna.
Sá árangur er vissulega ekki lítill, þegar þess er
gætt að verðbólgan er nú innan við 20%, en stefndi
í 130%, þegar stjórnin kom til valda.
í kjölfar þessa hafa vextir lækkað um helming, sem
er mikilvæg kjarabót mörgum til handa. Gengi
krónunnar hefur haldizt nokkurn veginn óbreytt um
margra mánaða skeið.
Dregið hefur verulega úr hallanum á viðskiptum
við útlönd.
Atvinnan virðist næg, sem er öfugt við það, sem
gerist í næstu nágrannalöndum okkar, þar sem
leiftursóknarstefnu í peningamálum er fylgt.
Þetta eru björtu hliðarnar á þeim árangri , sem
náðst hefur.
Pað væri rangt, ef ekki væri minnzt á neinar
dökkar hliðar. Það hefur orðið að viðhalda þeirri
kjaraskerðingu, sem orðin var, þegar stjórnin kom
til valda. Þetta hefur bitnað þyngst á þeim, sem hafa
lægstu launin og þyngstan framfærslukostnað. Nokk-
uð hefur verið reynt að bæta úr þessu með félags-
legum aðgerðum, en hvergi nærri fullnægjandi.
Frá þessu sjónarmiði sæta sumar síðustu aðgerðir
ríkisstjórnarinnar gagnrýni og er þar fyrst að nefna
lækkun niðurborgana á landbúnaðarvörum. Samtök
bænda hafa mótmælt þessu og samtök launþega
munu gera það einnig. Eins og komið er í ljós, eykur
þetta verðbólguna og öll aukning verðbólgunnar
hefur þann fygifisk, að hún hefur tilhneigingu til að
margfaldast.
Ríkisstjórnin hefur sér það til afsökunar, að það
hafi verið aðilar vinnumarkaðarins, sem bentu á
þetta sem leið til fjáröflunar, sem notuð yrði til
barnabóta og sem aðstoð við þá, sem lakast eru
settir. Þannig nýttist þetta fé betur til félagslegrar
leiðréttingar.
Þótt nokkuð sé til í þessu, mátti ekki láta sér sjást
yfir það, að þetta eykur verðbólguna.
Nú ríður á að ekkert sé látið ógert til að halda
verðbólgunni í skefjum, jafnhliða því sem hugað er
að bættum kjörum þeirra, sem verst eru settir. Þetta
eru frumskilyrði til að örva og auka atvinnulífð.
Hagskýrslur sýna, að þjóðart'ekjur hafa dregizt
saman um 12% á þremur árum. Þetta skýrir þá
kjaraskerðingu, sem orðið hefur, jafnframt því, sem
dregið hefur úr erlendum lántökum, sem hafa
skapað falska kaupgetu.
Ef þjóðartekjur yrðu áætlaðar hinar sömu 1984 og
1982 myndu tekjur ríkissjóðs á árinu verða um 3500
milljónum króna meiri en unnt er að áætla þær nú.
Þetta skýrir það hversu mikið áfall rýrnum þjóðartekn-
anna hefur orðið ríkissjóði.
Á þeim grundvelli, sem verið er að skapa atvinnu-
vegunum með hjöðnun verðbólgunnar, ættu þjóðar-
tekjurnar að geta aukizt hratt að nýju, m.a. með
eflingu nýrra atvinnugreina.
Þetta er eina örugga leiðin til að gera atvinnuveg-
unum fært að rísa undir hærri launagreiðslum. Allar
svokallaðar kjarabætur, sem ekki byggjast á auknum
þj óðartekj um, eru falskar og renna strax út í sandinn.
1