NT - 03.07.1984, Blaðsíða 8

Þriðjudagur 3. júlí 1984 8
Einkunnaskali plötudóma NT:
Meistaraverk
Frábært
Mjög gott
Gott
Ágætt
Sæmilegt
Ekkert sérstakt
Lélegt
Afburða lélegt
Mannskemmandi
með hljómsveitinni Manfred
Mann’s Earth Band. Lagið
heitir Running og er einhvers-
konar rokklag. Veruleg áhrif
frá Toto virðast vera í laginu,
og þar sem Toto er einhver sú
alslappasta hljómsveit sem
komið hefur fram í mörg herr-
ans ár þá eru það ekki holl
áhrif. En þetta er jafnvel enn
lélegra en Toto ef nokkuð er.
Þetta er alveg virkilega út-
þynnt rokk af amerísku gerð-
inni, og er eiginlega glæpur að
kalla þetta rokk. Ekki kaupa
þetta í guðsbænum.
ÁDJ
Afburða lélegt
Mannfred Mann’s
Earth Band -
Running
■ Ósköp er ég að verða
þreyttur á að fá í hendurnar
slæmar plötur til að dæma.
Mikill meirihluti af þeim
plötum sem nú koma út virðist
ekkert erindi eiga á markað-
inn. Þetta eru gjörsamlega til-
gangslausir gripir. Svo er um
plötu þá sem mér er ætlað að
fjalla um hér. Þetta er plata
Ferlega
leiðinlegt
- BonnieTyler/
Holding out for a
hero
CBS/Steinar
samþykki eg aldrei aö se goti
lag en ég er til í að viðurkenna
að mikið er lagt í útsetninguna
enda Jim Steinman enn að
þykjast vera einhver Wagner
poppsins í dag. Maður á bágt
með að skilja vinsældir Bonnie
Tyler. Sándið er auðvitað pott-
þétt en það vantar aftur á móti
allan ferskleika í allt í laginu.
Á hlið tvö er lagið eingöngu
leikið og þá skánar þetta strax
og fólk getur þá sungið ein-
hverja aðra laglínu með hljóm-
ana undir sér. Það kemur ör-
ugglega betur út.
-Jól.
■ Þetta er lag sem ég á bágt
með að þola. Það er hund-
leiðinlegt og þreytt, saman-
stendur af margnotuðum am-
erískum klisjum. Söngurinn er
bara eins og við er að búast frá
BonnieTyler. Rámurogrymj-
andi. Holding out for a hero
Gilmour úti
að aka
David Gilmour -
About Face
EMI/Fálkinn
■ Hljómsveitin Pink Floyd
virðist nú endanlega vera hætt.
Tveir helstu meðlimir hljóm-
sveitarinnar, Roger Waters og
David Gilmour hafa að undan-
förnu sent frá sér sólóplötur,
og heitir plata þess fyrrnefnda
The Pros and Cons of Hitch-
hiking, en plata Gilmours heit-
ir About Face. Það voru reynd-
ar deilur milli þeirra tveggja
sem ollu því að hljómsveitin
hætti, Gilmour fannst eins og
að The Wall og The Final Cut
væru að mestu sólóplötur Wat-
ers og hann fengi ekki að koma
hugmyndum sínum að.
A þessari nýju plötu Gilmo-
urs er fjölbreytt lið aðstoðar-
manna. Það er Gilmour sjálfur
sem spilar á gítar og syngur,
Jeff Porcaro spilar á trommur
og slagverk, Pino Palladino á
bassa og Ian Kewlay á orgel og
píanó. Aðrir aðstoðarmenn
eru t.d. Lois Jardine, ásláttar-
leikari, sem er íslendingum að
góðu kunnur fyrir samstarf við
Mezzoforte og Bara-flokkinn.
Steve Winwood, Anne Du-
dley, Ray Cooper, John Lord
og svo Bob Ezrin, sem ásamt
með David Gilmour er upp-
tökustjóri. Pete Townshend úr
Who semur nokkra texta á
plötunni.
Vel á minnst, textarnir. Á
plötum Pink Floyd voru venju-
lega ágætis textar, eða a.m.k.
eitthvað sem vit var í, eftir
Roger Waters. En David
Gilmour virðist að mestu rúinn
þeim hæfileikum að semja
góða texta. Textar hans eru
endemis bull, það sem lengi
hefur verið kallað á góðri ís-
lensku ástarþvælubull. Maður-
inn hefur fátt að segja okkur,
enda löngu orðinn forríkur.
Og svo er það músíkin. Á
síðustu plötu Pink Floyd, the
Final Cut, hafði tónlistin þró-
ast út í næsta stefnulausa hluti.
Það voru aðeins textar Walters
sem björguðu henni, og platan
slapp reyndar vel fyrir horn og
vel það vegna þess. En hvað
Gilmour hefur ætlað sér að
bæta um í tónlistinni get ég
ekki séð, alla vega ekki af
þessari plötu. Það er ekkert af
einkennismerkjum Pirik Floyd
hérna, þetta er mun léttara en
flest sem kom frá Pink Floyd,
og eiginlega bara ósköp venju-
legt popp. Það er fátt sem fær
mann til að veita plötunni
athygli, hún rennur í gegn án
þess að nokkuð grípi hugann,
nema ef til vill fyrsta lagið,
Until We Sleep, sem er sæmi-
legt tölvupopplag. Maður ósk-
ar þess heitast að önnur plata
sé á fóni'num.
Ótrúlegt finnst mér að Gilrn-
our eignist nýja aðdáendur
með þessari plötu, en það
getur verið að sumir Pink
Floyd aðdáendur láti glepjast.
En þeir kaupa þá örugglega
ekki næstu plötu með honum.
ÁDJ
(3 af 10)
Hálfgerð
moðsuða
Breakin -
Úr kvikmynd
Polydor/Fálkinn
■ Kvikmynd ein, Break-
dance, hefur verið til sýninga í
einu af kvikmyndahúsum
bæjarins að undanförnu. Þar
eru gerð skil því breakdance
æði sem gripið hefur Banda-
ríkjamenn að undanförnu, og
þá einnig íslendinga. Nú er
komin plata með lögum úr
þessari kvikmynd, og nefnist
platan Breakin. Utan á um-
slaginu er mynd af tveimur
svertingjum og einni hvítri
stúlku, sem að öllum líkindum
eru aðalstjörnurnar í kvik-
myndinni. Eg hef semsagtekki
séð kvikmyndina, og get ekki
dæmt tónlistina sem kvik-
myndatónlist.
Það eru hinir ýmsu lista-
menn sem eiga lög á þessari
plötu. Það eru Ollie og Jerry,
Bar-Kays, Hot Streak, Carol
Lynn Townes, 3-V, Fire Fox,
Re-Flex, Rufus og Chaka
Khan og Taylor og Storrs. Af
þessum flytjendum eru Re-
Flex og Rufus og Chaka Khan
þeirþekktustu. Engirafþekkt-
ustu flytjendum elektrófönks-
ins, eins og Grandmaster Flash
eða Afrika Bambaataa eru
með á plötunni.
Það er mjög amerískt bragð
að plötunni. Yfirleitt er erfitt
að greina að hér sé um annað
að ræða en enn eina ameríska
verksmiðjuframleiðslu. Sé
tónlistin borin saman við tón-
listina úr Footloose, þá hefur
nú þessi plata samt vinninginn
og vel það. Á Footloose var
allt versta úr amerísku rokki
tekið og dengt saman á eina
plötu, en hér er reynt að fá
smá fönk inn í poppið. Tónlist-
in á Breakin’ minnir að vissu
leyti á tónlistina úr Flash-
dance.
Þetta er semsagt amerískt
popp, kryddað með elektró-
fönk töktum. Það eru eitt eða
tvö lög sem geta talist hreint
elektrófönk, Reckless, sem er
besta lag plötunnar, og
Showdown. Ónnur lög eru
ekki eins góð eða beinskeytt
og ekkert eitt lag plötunnar
getur talist líklegt til vinsælda.
Sem danstónlist er þessi
plata sjálfsagt ágæt. Stífur
taktur trommuheilans er ráð-
andi í langflestum tilvikum, og
mest af tónlistinni er spilað á
synthesizera.
Þessi plata getur engan veg-
inn talist með því betra sem
komið hefur fram í elektró-
fönkinu. Ef menn vilja kynna
sér þessa tónlist ættu menn að
kaupa eitthvað annað, t.d.
plötu Malcolm X, No Sell Out.
Ég hef orðið var við að
margir telja sig ekki skilja
þessa tónlist, og telja sig ófæra
um að hlusta á þetta. Til þess
að skilja þetta verða menn að
gera sér grein fyrir upprun-
anum, og hversu lifandi tónlist
þessi er. Hún kemur beint frá
fólkinu í fátækrahverfum New
Yorki svertingjum og innflytj-
endum, er sköpuð af því og
notuð af því. Þetta varð m.a.
til þess að minnka glæpi f
fátækrahverfunum, í stað þess
að berjast fóru menn að dansa.
ÁDJ
(6 af 10)
*
Agætt er
Sumarstuð
- Ýmsir/Sumarstuð
Spor.
■ Sumarstuð heitir enn ein
safnplatan sem komin er út.
Lögin á hana eru valin af
Steinum og valið er nokkuð
gott að þessu sinni. Á Sumar-
stuði er að finna 14 lög, flest
nokkuð ný. Á henni er að
finna mörg vinsælustu lög
landsins í dag og það er ekki
amalegt aö hafa þau á einni og
sömu plötunni.
Platan hefst á Wham’ laginu,
Wake me up before you gogo,
sem hefur setið í 4 vikur í efsta
sæti vinsældalista Rásar tvö.
Þetta er gott popplag að mínu
áliti, eitt það albesta á árinu.
Motown áhrifin sterkoglaglín-
an grípandi, söngurinn
skemmtilegur og NB stórgóður
bassaleikur. Ég hvet fólk ein-
dregið til að hlýða á bassaleik-
inn í laginu. Þá kemur Evelyn
Thomas með lagið High En-
ergy, diskópopp af ágætustu
tegund. Mezzoforte á lag núm-
er þrjú á hlið eitt og einhvern
veginn finnst mér það stinga í
stúf við heildaryfirbragð plöt-
unnar. Lagið er samt sterkt og
heitir Heima er best (þið þekk-
ið það vel).
Hazell Dean lætur til sín
taka þegar Mezzo lýkur leik
sínum. Auðvitað syngur hún
Serchin. Mér finnst það leið-
indalag en það á alveg heima á
plötunni, enda vinsælt lag. Þá
kemur lagið Love lies lost með
Helen Terry, enn eitt lagið í
gamla Motown stílnum, ansi
grípandi lag. Uprock heitir lag
númer 6 á hlið eitt, alveg
óþolandi lag, en rapparar,
skratsjarar og breikarar verða
víst að fá sinn skammt. Loka-
tónana á hlið eitt syngja Flying
Pickets, When You’re Young
and in Love, gamalt og gott
lag, en ekki nándar nærri eins
gott og Only You, enda varð
það ekkert yfirgengilega vin-
sælt hér á Fróni.
Ultravox hefur leikinn á hlið
tvö með laginu Dancing with
tears in my eyes. Lagið er gott
en sveitin algjörlega steingelt
orðin. Hugmyndaleysið ótrú-
legt í útsetningum. People are
People kemur svo í flutning
Depeche Mode, ágætis tölvu-
popp. Enn eitt tölvupoppið er
að finna í lagi númer þrjú á
hlið tvö. Þar eru það OMD
með lagið Locomotion sem
naut mikilla vinsælda erlendis
en hefur ekkert slegið í gegn
hér. Tilvalið að raða tölvu-
popplögum hlið við hlið.
Fallegt lag Alvin Stardusts,
1 feel like Buddy Holly rennur
svo ljúflega í gegn á eftir
Locomotion. Loose Ends leika
svo og syngja lagið Emergency
(dial 999). Þaðervelprúdúser-
að en hundleiðinlegt fyrir minn
smekk. Captain Sensible rekur
svo smiðshöggið á Sumarstuð
og syngur lagið Glad it’s all
over og það lag er allt í lagi.
Mér finnst valið nokkuð
gott, lögin eru mörg hver
glóðvolg. Það eru samt nokkur
lög þarna sem ég á bágt með
að þola en ég ætla ekkert að
láta það hafa áhrif á mig,
blessaðan strákinn.
Bestu lögin eru Wake me up
before you gogo og Love Lies
Lost. -Jól.
(7 af 10)
Sæmilegasta
afþreying
- Sumargleðin/
Af einskærri
Sumargleði
Steinar.
■ Sumargleði er fyrirbrigði
sem allir vita hvað
er. Hópur af tónlistar-
mönnum og skemmtikröftum
sem ferðast um gjörvallt ísland
á sumrin og skemmtir lands-
mönnum um helgar. Til þess
að auka á vinsældir Sumargleð-
innar hafa Ragnar Bjarnason
og félagar sent frá sér tvær
hljómplötur. Það er sú seinni
sem hér er til umfjöllunar. Sú
heitir Af einskærri Sumar-
gleði. Fyrri platan þótti mér
ágæt og á henni voru nokkur
sterk dægurlög eins og Ég fer í
fríið og Prins Póló sem slógu
aldeilis í gegn, þið munið.
Tónlist Sumargleðinnar er
hálfgert „Halastjörnupopp"
eða þannig, lauflétt da:gurlög
með nokkuð gamaldags yfir-
bragði. Að vísu eru útsctning-
ar Gunnars Þórðarsonar til
þess að gefa lögunum meira
gildi, nútímalegt það er að
segja.
Á nýju Sumargleðiplötunni
eru 12 íög, erlend og innlend
við texta eftir Ómar Ragnars-
son, Þorgeir Ástvaldsson og
Þorstein Eggertsson. Flestir
eftir Ómar.
Tilgangur með plötu Sumar-
gleðinnar hlýtur að vera fyrst
og fremst að létta fólki lund.
Ég á bágt með að trúa að
ætlunin sé að gera klassískt
listaverk. Sem afþreying nær
platan nokkuð tilgangi sínum.
Meira að segja ég hef bara
gaman af sumum laganna.
Platan hefst á laginu Júlla
Jó sem er sungið af Hermanni
Gunnarssyni. Lagið hæfir rödd
Hermanns vel og er þrumu
stuðari (þ.e. lagið og Hemmi).
Þá kemur lagið, í þá gömlu
góðu daga en það er eftir
Gunnar Þórðarson, en hann
stjórnar hljómsveit sinni á
plötunni. Textinn við lagið er
virkilega skemmtilegur og sýn-
ir best hve Ómar getur nú
sarnið góða texta, eða hnyttna,
réttara sagt. Lagið er gott og
skemmtilegt, besta lagið á
plötunni. Þá kemur lagið
Hvernig sem allt veldur, suð-
rænt en hundleiðinlegt sungið
af Ómari Ragnarssyni. En
textinn er fyndinn.
Lag númer fjögur á hlið eitt
er sungið af Magnúsi Ólafssyni
og heitir Pældíðí. Það er eftir
Þorgeir Ástvaldsson og hentar
Magnúsi vel. Oj-bjakk út í
garði heitir næsta lag, sungið
af Hermanni. Það er ótrúlega
leiðinlegt lag að mínu áliti.
Sumargleðidansinn heitir svo
lokalagið á hlið eitt. Þar talar
Bessi Bjarnason og kennir
þennan Sumargleðidans. Ég
held að það sé miklu skemmti-
legra að heyra þetta lag á balli
hjá Ragga Bjarnaogfélögum.
Hlið tvö er ekki eins sterk og
hlið eitt. Þar er aðeins eitt lag
sem ég held að gæti slegið í
gegn, Þeir Sumargleðimenn.
Þar er algjör Halastjörnubrag-
ur á því. Restin á lilið tvö er
svo sem ekki neitt neitt, lögin
flest frekar leiðinleg, allavega
fyrir minn smekk. Ég hafði
aftur á móti gaman að heyra
Kalla Möller og Stebba trymbil
syngja lagið um Hansa og
Herjólf.
Þá er búið að renna svona
yfir plötuna og niðurstaðan er
þessi að mér finnst tilfinnan-
lega vanta fleiri sterka smelli
(hit-lög).
Bestu lögin eru I þá gömlu
góðu daga og Júlla Jó, en hitt
er í meðallagi. Söngurinn er
auðvitað upp og ofan. Upp úr
stendur rödd Ragnars Bjarna-
sonar sem er mjög falleg og
alltaf sérstök. Hermann,
Ómar, Magnús og Bessi eru
ekki bestu söngvarar í heimi,
heldur fyrst og fremst menn til
að flytja gamanmál. Þeir
standa samt fyllilega fyrirsínu.
Sumargleðiplatan þessi er
hin sæmilegasta afþreying og
kemur sjálfsagt til með að
heyrast þó nokkuð í hinum
ýmsu óskalagaþáttum en per-
sónulega finnst mér ekki nógu
mörg skemmtileg lög á henni.
-Jól.
(5 af 10)