NT - 07.05.1985, Blaðsíða 7

Vetti
Pappírsflóðið er að verða
yfirgengilegt. Ráðamenn eiga
ekki að auka það að ástæðu-
lausu. Þeir eiga ekki að gefa
fyrirmæli um óþarfa hluti. Það
má margt færa til betri vegar
og laga á einfaldan hátt, en að
stuðla að ósamlyndi og leiðind-
um að óþörfu er engum til
framdráttar.
Rætt er um sparnað, sam-
drátt og aftur sparnað. Lög-
gæslan fer ekki varhluta af
þeim sökum. Yfirvinna lög-
reglumanna var og er skorin
niður. Hún mátti minnka, en
við lögreglumenn lifum ekki á
þeim launum sem grunnkaupið
okkar er. Staðreyndin er sú að
við erum tekjuháir menn, (eða
a.m.k. með háar árstekjur
samkv. skattframtölum og
launaseðlum) en um helmingur
þeirra tekna hefur verið og er
vegna yfirvinnu. Starf lög-
reglumanns á að vera fyrir-
byggjandi og hlýtur því að
byggjast mest upp á eftirlits-
ferðum bæði gangandi og ak-
andi.
Jafnframt því að skera af
yfirvinnuna hlýtur að verða að
fjölga mönnum á föstum
vöktum. Mér vitanlega hefur
það ekki verið gert og verði
það ekki gert þá er borgurunum
veitt skert þjónusta og minna
öryggi. Aðeins unnið úr því er
inn á borð fellur hverju sinni.
Það á ekki ætíð að ráðast á
garðinn þar sem hann er
lægstur. Lögreglumenn í dreif-
býlinu á ekkert frekar að af-
hausa en þá sem í þéttbýlinu
starfa, en okkur er gert erfið-
ara fyrir um marga hluti en
æskilegt getur talist.
Að endingu vil ég benda
Gísla og öðrum er ráð hafa á
það að sparnaðurinn er oft
dýrkeypt reynsla.
Ætla ég það nokkuð rétt er
Erling Pálmasyni yfirlögreglu*
þjóni á Akureyri varðaðorði
vegna tilkomu akstursbók-
anna.
„Hagræðingin hefst nú senn
hysja skal upp brókum.
Fastráða þarf fjóra menn
til færslu á þessum bókum.“
Hver vill mótmæla því og
færa rök fyrir að það sé ekki
fjögurra manna ársverk kostn-
aðurinn við akstursbækurnar
og færsla þeirra fyrir allar lög-
reglubifreiðir á landinu sé það
gert samkvæmt fyrirmæium
Dómsmálaráðuneytisins.
Hvað er svo mikið verk að
yfirfara allar þessar tölur og
bera þær saman og athuga
hvað er nú rétt og hvað mis-
notkun? Þessum kostnaði
hefði örugglega verið betur
varið til annarra og þarfari
hluta innan löggæslunnar. Það
sannast hér sem víða annars-
staðar, og oft áður, að vitleys-
an ríður sjaldan við einteym-
ing.
Þessum skrifum mínum er
sennilega best lokið með
tveimur vísum eftir félaga
minn Sigurð Hansen er honum
komu í hug vegna tilkomú
hinna margnefndu aksturs-
bóka.
„Hagræðinga helvítið,
helst við þannig skýrum.
Að halda þurfi heimskum
við,
hópi af möppudýrum.
Þeir sem aldrei ærlegt vik,
með ævistarfi fínna.
Gera stundum glópsku-
strik,
í grandvarleika hinna.
Sauðárkróki seínasta dag apr-
ílmánaðar ’85
Guðmundur Óli Pálsson.
Pappírsflóðið er að verða yfir-
gengilegt. Ráðamenn eiga ekki
að auka það að ástæðulausu. Þeir
eiga ekki að gefa fyrirmæli um
óþarfa hluti. Það má margt færa
til betri vegar og laga á einfaldan
hátt, en að stuðla að ósamlyndi
og leiðindum að óþörfu er engum
til framdráttar.
Þriðjudagur 7. maí 1985
■ KristóferMárKristinsson.
■ „Við ætlum að hafa enda-
skipti á því kerfí sem getur af
sér pólitíkusa á borð við þig.“
Kristófer Már Kristinsson:
Opið bréf til Jóns
Baldvins Hannibalssonar
■ Þú segir að enginn munur
sé á stefnu Bandalags jafnað-
armanna og Alþýðuflokksins
og ert reiðubúinn til þess að
breyta nafni flokksins þíns til
þess að auðvelda samruna.
Þessi afstaða þín byggist á
mannfyrirlitningu, vanþekk-
ingu og er lýðskrum. Það er
lýðskrum þegar þú segir 10
þús. manns að þessi flokkur
þinn sé eins og Bandalag jafn-
aðarmanna. Þú talar annað-
hvort gegn betri sannfæringu
eða af vanþekkingu. Það er
óheiðarlegt að sigla undir
fölsku flaggi, eins og þú gerir,
kallinn í brúnni. Þú veist að
áhöfnin þín hefur ekki annars
konar áhuga á Bandalagi jafn-
aðarmanna en að þagga niður
í því. Samfylking kerfisflokk-
anna er ykkur meira virði en
nokkuð annað.
Ef tal þitt byggist á vanþekk-
ingu er full ástæða til að benda
þér á kjarnann í stefnu Banda-
lagsins. Þú getur þá við fyrsta
tækifæri gert okkur og þjóð-
inni grein fyrir afstöðu þinni.
Síðan getur þú annaöhvort
endurtekið bónorð þitt með
blómum eða snúið þér að þvf
að vera alþýðuflokksmaður.
Stefna Bandalags jatnaðar-
manna snýst fyrst og síðast um
að hafa endaskipti á kerfinu.
Það er engin þörf fyrir einn
stjórnmálaflokkinn enn. Það
er brýn þörf fyrir róttækar
stjórnkerfisbreytingar. Við
ætlum ekki að standa í al-
mennu siðbótarhjali. Við ætl-
um að hafa endaskipti á því
kerfi sem getur af sér pólitík-
usa á borð við þig.
Við viljum afnema þing-
ræðið og kjósa oddvita ríkis-
stjórnar í sérstökum kosning-
um. Það er hlutverk Alþingis
að setja landinu lög og fylgjast
með framkvæmd þeirra. Við
viljum gera vinnustaðinn að
grunneiningu í kjarabaráttu
með vinnustaðasamningum.
Við viljum ekki einungis losna
við þingmenn úr stjórnum og
ráðum, við viljum að Alþingi
hætti öllum afskiptum af því
tagi af framkvæmdarvaldinu.
Þetta eru grundvallaratriði.
Þessar skoðanir eru ekki til
sölu. Svaraðu nú þjóðinni og
sjálfum þér, er enginn munur
á Alþýðuflokknum og Banda-
lagi jafnaðarmanna?
Kristófer M. Kristinsson
voru nefnilega ekki hættir að
■ sleikja sár sín þegar sigurvegar-
ar styrjaldarinnar hófu að víg-
búast hver gegn öðrum og
djöfulleikur mannlegrar tækni
hefur nú fært okkur inn í heim
sem mannkyn hefur aldrei
upplifað. Heim sem getur hæg-
lega tortímt sér, jafnvel af
slysni. Og það sorglega er að
þetta er smábrot af mannkyni,
varla nema 1/4 sem stendur
grár fyrir kjarnorkuvopnum í
tveimur andstæðum fylking-
um. Það verður harður dómur
sögunnar yfir sigurvegurunum úr
seinni heimsstyrjöldinni verði
eitthvað mannkyn eftir til að
skrifa sögu vígbúnaðarkapp-
hlaups þessa hnignandi stór-
velda. Eru þar stríðsæsinga-
menn í austri og vestri á sömu
fleytu. En þetta er því miður
saga mannsins í hnotskurn.
mannkynssagan skilur eftir sig
blóði drifna slóð styrjalda
stærri og minni, það eina sem
aðskilur nú er að tækninni
hefur fleygt ótrúlega fram en
þroski mannsins og vit hefur
staðið í stað. Þess vegna út-
rýmir mannkyn sjálfu sér að
lokum og kannski var það
markmiðið með allri sögu. Allt
á sér upphaf og endi og hví
skyldi ekki verða svo með
mannkyn. Og þegar allir verða
dauðir, þegar laskaður hnöttur
vor svífur líflaus um himin-
geim þá er eins og ekkert hafi
gerst. Hugmyndin og vitneskj-
an um mannkyn og líf allt að
eilífu dauð. Enginn verður eft-
ir til að muna ævintýrið um líf
á jörðu. Minningin þurrkast út
í eitt skipti fyrir öll. Og kannski
kviknar líf á annarri plánetu
eftir árþúsundir eða milljónir
og nýtt líf fer að heyja nýjar
styrjaldir án vitneskju um að
einu sinni var líf á fjarlægri
stjömu og eftir árþúsundir gera
þeir e.t.v. út af við sig líka og
kalla það deilu um frelsi,
mannréttindi eða hagkerfi.
Aðstyrkja
stöðu óvinarins
Annars er Ijótt að vera með
hugleiðingar af þessu tagi á
slíkum góðviðrisdegi. Þegar
sköpunarverkið sýnir sínar
bestu hliðar. Nær væri að njóta
þess meðan færi gefst, ekki er
ábyrgðin okkar og ekkert get-
um við gert. Ferðinni ráða
spakvitrir menn vestur í Kali-
forníu og austur í Moskvu og
hvaða rétt hefur blaðamanns-
ræfill upp á íslandi að sitja við
ritvél sína og „ala á tor-
tryggni". Allar viðvaranir eða
skrif sem draga í efa ágæti
vígbúnaðarkapphlaupsins hafa
þegar öllu er á botninn hvolft
ekki annan tilgang en þann að
styrkja stöðu óvinarins og auka
þar með stríðshættuna. Þetta
gildir líka fyrir austan. Þess
vegna hljótum við að sjá að
okkur og styðja af alefli áætlun
Reagans forseta um að fylla
himinhvolfið af kjarnorku-
vopnum. Öllum hugsandi
mönnum hlýtur að vera ljóst
að áframhaldandi vígbúnaðar-
kapphlaup er það eina sem
getur bjargað mannkyni frá
því að tortíma sjálfu sér.
Baldur Kristjánsson.
7
Málsvari frjálslyndis,
samvinnu og félagshyggju
Úlgelandi: Núliminn h.f.
Ritsfj.: Magnus Ólafsson (ábm).
Ma'rkaðsstj.: Haukur Haraldsson
Auglýsingastj.: Sleingrimur Gíslason
Innblaðsstj.: Oddur Ólalsson
Taeknistj.: Gunnar Trausti Guðbjörnssoo
Skrifstolur: Siðumúli 15, Reykjavik.
Simi: 686300. Auglýsingasími: 18300
Kvöldsímar: Áskrift og dreifing 686300, ritstjórn
686392 og 687695, iþróttir 686495, taeknideiid
686538.
Setning og umbrot: Tæknidcild NT.
Prentun: Blaöaprent h.f.
Kvöldsimar: 686387 og 686306
Verð i lausasölu 30 kr. og 35 kr. um helgar. Askrift 330 kr.
Almústafa
skáklistarinnar
■ Á skákmótinu í Borgarnesi sem nýlokið
er eignuðumst við íslendingar tvo alþjóðlega
skákmeistara, þá Sævar Bjarnason og Karl
Þorsteins. Þar með eru alþjóðlegu meistar-
arnir okkar orðnir sjö talsins og stórmeistar-
arnir þrír. Það er enginn vafi á því að við
erum komnir í hóp sterkustu skákþjóða
heims.
Auðvitað eru margir samverkandi þættir
sem valda þessu,fordæmi Friðriks Ólafsson-
ar, svo og dugnaður og áræði Skáksambands
íslands og Taflfélags Reykjavíkur að halda
sterk skákmót og alþjóðleg einvígi. Skal þá
sérstaklega getið heimsmeistaraeinvígis
þeirra Fischer og Spassky árið 1972. En að
öðrum ólöstuðum á einn maður mestan þátt
í skákbyltingu síðustu ára, frumkvöðull helg-
arskákmótanna Jóhann Þórir Jónsson. Með
dugnaði sínum og áræði hefur hann eflt
skákáhuga um land allt og gert ungum
mönnum hvaðanæfa af landinu kleift að etja
kappi við meistara í greininni, erlenda sem
innlenda.
Það er gæfa þjóðar að veita slíkum mönn-
um svigrúm og starf Jóhanns Þóris sýnir
hverju einstaklingsframtakið fær áorkað
landi og þjóð til blessunar drifið áfram af
hugsjónum en ekki gróðahvöt.
Þetta þurfum við að kenna uppvaxandi
æsku. Við þurfum að örva hana til að vinna
landi og þjóð heilt. Fordæmi Jóhanns Þóris
er öllum til eftirbreytni.
Vonandi verður framhald á þessu framtaki
Jóhanns. Við eigum fjöídann allan af efnileg-
um skákmönnum um allt land og skákáhugi
blómstrar aldrei sem nú. Og þó að skákin sé
göfug í sjálfu sér þá er hitt ekki síður
mikilvægt að skákmenn okkar eru landkynn-
ing ómetanleg og á slíku þarf þjóð sem lifir
á útflutningi að halda.
Raunar er skákin ágætt dæmi um það
hvaða árangri við íslendingar getum náð ef
við einbeitum okkur að ákveðnum hlutum
og það þurfum við að gera í okkar útflutn-
ingsframleiðslu. Einbeita okkur að ákveðn-
um sviðum og stefna að því að verða þar
bestir.
Sagt er um þá sem fæddir eru í krabba-
merkinu að þeir séu liðtækir í öllu en nái ekki
í fremstu röð á neinu sérstöku sviði. íslend-
ingar draga dám af eiginleikum þessa merkis.
Því þarf að breyta.
En Jóhann Þórir á þakkir skildar. Hann er
Almústafa íslenskrar skáklistar. Starf hans
r þarf að meta að verðleikum.