NT - 10.08.1985, Blaðsíða 13

Laugardagur 10. ágúst 1985 13
Popp
UMSJÓN:
Þorsteinn G.
Gunnarsson
Hljómsveitin Centaur
Ein allsherjar tímaskekkja
■ Hljómsveitin heitir Centa-
ur og er þessa dagana að taka
upp sína fyrstu plötu. Það er
að segja þeir eru að vinna í
stúdíói og vonast til þess að
geta gefið afurðina út á
hljómplötu.
Centaur er orðin rúmlega 3
ára gömul hljómsveit og hefur
spilað víða á ferli sínum.
Lengst af hefur hljómsveitin
verið kennd við þunga rokk,
en miðað við það sem heyrðist
í stúdíóinu er sú tónlistarstefna
á undanhaldi, rokkið er þó
sterkt ennþá og heyrðust jafn-
vel frasar í ætt við hollensku
stórsveitina Focus, en inn á
milli mátti glögglega greina
áhrif jassins.
Hljómsveitina Centaur
skipa þeir Sigurður Sigurðsson
söngvari og munnhörpuleik-
ari, Hlöðver Ellertsson bassa-
leikari, Guðmundur Gunn-
laugsson trommari, Pálmi J.
Sigurhjartarson hljómborðs-
leikari og gítarleikarinn Jón
Óskar Gíslason.
Þegar NT mætti í stúdíóið til
að fylgjast með gangi mála hjá
Centaur, var verið að taka upp
gítarleik Jóns Óskars, Pálmi
var að spila á Pöbbnum en
Hlöðver, Sigurður og Guð-
mundur áttu lausa stund fyrir
smá spjall. Þeir þremenning-
amir eru samstæðir mjög, voru
alltaf sammála og tóku undir
hver með öðrum.
Helmingurinngekkút
„Hljómsveitin hóf samspil í
ágústmánuði 1982. Við þekkt-
umst fjórir, en kynntumst
Sigga í gegnum einhvern Gísla
trommara. Satt að segja leist
engum á hann, því hann var
einmuna falskur en honum
hefur farið heilmikið fram,
bæði að eigin sögn og annarra.
Siggi getur meira að segja
jóðlað og það verður ekki sagt
um marga íslenska söngvara.
Við höfum nú ekki afrekað
mikið á þessum þremur árum,
nema hvað við áttum eitt lag á
S ATT plötunum, en við höfum
spilað heilmikið á konsertum.
Eiginlega spiluðum við eins og
brjálaðir menn til að byrja
með. Fyrst vorum við í félags-
miðstöðvunum en færðum
okkur svo uppá skaftið og
spiluðum í Menntaskólanum
við Hamrahlíð og einu sinni í
Háskólabíó á árshátíð Fjöl-
brautaskólans í Breiðholti.
Það var rosalega gaman. Við
fældum helming liðsins út,
hinn helmingurinn fílaði okkur
í botn og dansaði upp á stól-
bökum.
Við erum hins vegar ein
allsherjar tímaskekkja. Þegar
við vorum að byrja að troða
upp, var nýbylgjan upp á sitt
besta og engin fílaði hrátt
rokk. Þetta var á þeim tíma
sem allir áttu hljóðfæri og gátu
spilað nánast hvar sem er, en
það voru allir að spila allt
annarskonar tónlist en við vor-
um með.“
Bakkus bróðir
kvaddur
„Þegar við vorum að byrja í
bransanum var mikið drukkið
og oftast vorum við blindfullir
á tónleikum. Þetta gekk allt of
langt. Sukkstimpillinn var
kominn á okkur og fólk leit
frekar á okkur sem fyllibittur
en tónlistarmenn. Nú er áfengi
alger bannvara á tónleikum.
Síðasti konsert hreinsaði
sukkstimpilinn af okkur von-
andi í eitt skipti fyrir öll. Þetta
var þungarokks konsert í Saf-
arí og við mættum í jakkaföt-
um og tókum á móti fólki við
dyrnar. Við spiluðum Frank
Sinatra af segulbandi og buð-
um þeim vindla sem vildu.
Þetta átti ekki upp á pallborðið
hjá þungarokks liðinu og sum-
ir hótuðu því að sleppa kon-
sertinum vegna klæðnaðar
okkar. Fáránlegt, ímyndin er
orðin sterkari en tónlistin.
Við vorum streit á þessum
konsert og þarna kvöddum við
þunga rokkið í eitt skipti fyrir
öll. Við vorum orðnir leiðir á
einhæfninni, það er ekkert
gaman að spila sömu einföldu
frasana aftur og aftur.“
Ný andlit, meira
af stelpum
„Við þyrftum sennilega að
fá okkur nýtt nafn svo fólk geri
sér betur grein fyrir því að
þarna fara breyttir menn með
nýja tónlist. Við eigum ekki
við að hljómsveitin komi með
nýjungar í tónlist, heldur að
tónlistin sem við spilum er ný
fyrir okkur. Þetta er góð og
vönduð tónlist, en við treystum
okkur ekki til þess að skil-
greina hana öðruvísi en segja
þetta þróað rokk með pínulitlu
ívafi.
Ef við komum plötunni út er
meiningin að leggja út í tón-
leikahald, en helst vildum við
vera lausir við að spila á sukk-
stöðum. Við viljum spila fyrir
fólk sem kemur til að hlusta á
það sem við erum að gera. Það
er hundleiðinlegt að spila til
lengdar fyrir fólk sem ekki
hlustar, heldur drekkur sig
fullt og hristir hausinn. Þetta
eru líka alltaf sömu andlitin
sem við sjáum á tónleikum.
Því vildum við breyta og helst
vildum við fá meira af stelpum
á tónleikana, því þetta er engin
afmörkuð strákamússík sem
við spilum.
Það væri óskandi að okkur
takist þetta og við reiknum
með því að það takist. Við
höfum meira að segja fengið
nokkuð jákvæð svör frá einni
kirkju hér í bæ“
Atvinnumennska
„Við viljum ekki vera ein af
þessum hljómsveitum sem
staðnar og leggur síðan smám
saman upp laupana. Við vilj-
um prófa eitthvað nýtt, gömlu
slagararnir gefa okkur ekkert
lengur.
Við erum í góðu stúdíói og
leggjum okkur fram við það
sem við erum að gera og það
má fullyrða að sumt af því sem
við erum að gera hefur aldrei
heyrst á íslenskri plötu áður.
Við stefnum að því að geta
lifað á spilamennskunni ein-
göngu. Maður tekur engum
framförum ef einungis er spil-
að á kvöldin þegar erfiðum
vinnudegi er lokið. Það er líka
svo að maður verður að fylgj-
ast vel með því sem er að
gerast í mússíkinni og reyna að
þróa okkur sem listamenn.
Það má segja að nú þegar
séum við flestir hálfir atvinnu-
menn í músíkinni, því við
spilum vel felstir á pöbbum, en
þá annarskonar tónlist en kem-
ur til með að vera á plötunni
sem vonandi kemst út.
Þetta er svolítið erfitt með
útgáfuna, við þekkjum svo lít-
ið inná þennan markað og svo
höfum við lítil sambönd. Plat-
an er tekin upp í stúdíó Mjöt
og þeir eru farnir að gefa út
plötur, en það hefur ekkert
verið ákveðið með okkur
ennþá. Það má bæta því hér
við að hljómsveitina vantar
góðan og áreiðanlegan útgef-
anda að vandaðri og skemmti-
legri hljómplötu."