NT - 21.09.1985, Blaðsíða 11

rm Laugardagur 21. september 1985 11
Ll[
■ Rabbað saman áður en æfíngin hefst. Frá vinstri: Maurízio Barbacini hljómsveitarstjóri, Þórunn Magnea Magnúsdóttir
aðstoðarleikstjórí, Krístján Jóhannsson stórsöngvarí, Sveinn Einarsson leikstjóri, Flosi Ólafsson leikari og blaðafulltrúi Þjóðleikhússins
og... NT-mynd: Ámi Bjama
að ná fram mikilli morgunsól í
leikmyndinni. Svo þarf að ná
fram rétta hugblænum." Svo
segir hann mér frá því að sig
hefði langað til að hafa leik-
myndina stóra og glæsilega því
að í Þjóðleikhúsinu væri nú
einu sinni stærsta leiksvið á ís-
landi - hátt til lofts og vítt til
veggja.
Fyrra hlé sýningarinnar er
runnið upp og í einu hliðarher-
berginu sitja söngvararnir og
kórinn ásamt Sveini Einarssyni
leikstjóra. Hann fer yfir atriðin
sem búin eru og ýmist hrósar
fólki sínu eða bendir á eitthvað
sem hefði mátt betur fara. En
hléið er örstutt og allir flýta sér
inn á sína staði og æfingin
heldur áfram.
Sviðsmennirnir og leikmuna-
verðirnir sem nú kasta mæðinni
sitja flestir inni á kaffistofunni
sinni. Sumir horfa á sjónvarpið,
aðrir spila á spil. í hátalara á
veggnum berst tónlistin af svið-
inu.
Þessi sýning er svo viðamikil
og þess vegna vinna báðar vaktir
sviðsmanna og leikmyndavarða
við hana - 12 manns. Þegar ég
spyr þá að því hvort vinna
þeirra sé slítandi svarar Ólafur
Haukur Matthíasson því til að
þeir séu mikil hreystimenni og
vinnan sé skemmtileg. „Næsta
skipting er hins vegar mjög
viðamikil því að þá skiptum við
alveg um svið, bæði það sem
snýr að salnum og það sem er
hinum megin á hringnum sem
þú fórst í salibununa á áðan.
Þessi skipting má alls ekki taka
lengri tíma en 20 mín. Við
æfðum hana í fyrsta skipti í gær
og þá tók hún 27 mínútur en
það verður spennandi að sjá
hvað hún tekur langan tíma
núna,“ segir Kristinn Karlsson
brosandi. „Sannaðu til, hún tek-
urekkinema 12 mínúturnúna,"
segir Grétar Hjartarson ákveð-
inn. Og viti menn, eins og síðar
kom í Ijós, skiptingin tók ekki
nema 15 mínútur.
Ég sest inn í sal - búin að týna
Árna sem er einhvers staðar
algerlega á valdi ljósmyndavél-
arinnar - og horfi og hlusta á
sönginn og þessa stórkostlegu
tónlist. Söngvararnir sem eiga
að hlífa röddum sínum þetta
kvöld gleyma sér oft og syngja
fullum hálsi. Það eru miklar
sviptingar á sviðinu, ólgandi
tilfinningar krauma undir yfir-
borðinu, menn senda hverjum
öðrum hnífstungu augnaráó en
svo flóir líka ástin út úr augum
sumra og áður en ég veit af er
komið að langa hléinu.
Niðri í kaffistofunni í kjallar-
anum er glatt á hjalla. Einsöngv-
ararnir sitja saman við eitt borð-
ið og Kristján Jóhannesson segir
með tilþrifum frá einhverjum
barrítónsöngvara sem hafði
ekki þvegið hárið á sér í 12 eða
14 ár. „Hann greiddi úr því
skítinn já alveg satt og svo hafði
hann verið í sama nærbol í fleiri
vikur og það bogaði af honum
svitinn..." Viðstaddir fara að
skellihlæja og menn skiptast á
að ryðja út úr sér bröndurum.
Kaffistofan fyllist og allir kepp-
ast við kaffidrykkjuna því að
hléið varir í engan óratíma. Ég
tek stefnuna á Svein Einarsson
leikstjóra sem er nýkominn.
„Það er nú ennþá vika eftir í
frumsýninguna," segir hann „og
eins og þú sérð að þá eru ekki
allir í búningum, sýningin ekki
fulllýst og svo framvegis. En
þetta er búið að vera alveg
óskaplega gaman og sérstaklega
góður andi í hópnum. Hlutverk-
in eru mjög kröfuhörð og vinn-
an er búin að vera gríðarleg því
þetta er viðamesta sýning sem
Þjóðleikhúsið hefur ráðist í frá
upphafi Það er feiknarlega
gaman að fást við svona „grand“
óperur,“ segir hann með glampa
í augunum og segir mér frá þvf
að óperur hafi alltaf heillað
hann og hluti af námi hans hafi
falist í að leikstýra óperum.
„Það er ekki hægt að eltast við
natúralisina í óperum því við
syngjum ekki okkar á milli dag-
lega,“ segir Sveinn kankvís,
„innri hugur persónanna verður
að skila sér í söngnum og þegar
söngvararnir syngja til dæmis
saman aríur þá læt ég þau
standa kyrr á meðan en sleppi
öllum tilfæringum og að söngn-
um loknum heldur atburðarás-
in áfram.“
Æfingin heldur svo áfram af
fullum krafti og við Árni höld-
um ferð okkar um húsið áfram
en setjumst að iokum inn í
mannmargan salinn og fylgj-
umst með lokaatriðinu - há-
punkti óperunnar og ákváðum
okkar á milli að vera ekkert að
segja ykkur frá því sem þá gerist
því það er algjört leyndó... í bili
að minnsta kosti.
■ Kristján Jóhannsson bregður á leik - Rambóleik - í hárgreiðslu
Og förðunarherberginu. NT-mynd: Ámi Bjama
■ „Sýningarstjórí verður bara aldrei veikur,“ segir Jóhanna ■ Sviðsmennimir vinna af fullum krafti. NT-mynd: Ámi ujama
Norðfjörð sýningarstjórí.