Sunnudagsblaðið - 24.06.1956, Blaðsíða 2

306
SUNNUDAGSBLAÐIÐ
hafði illa reynslu af hjónabandi,
því að áður hafði hann verið goft-
ur leikkonu.
Eftir að Noj'ah hafði kynnzt sir
Bernhard Docker, fletti hun upp í
skattaskránni og skildist þá að
hann mundi einmitt vera sá eini
rétti. En hann var mjög á varð-
bergi fyrir henni í fyrstu. Til þess
að komast í nánara samband við
hann, baðst hún lcyfis að mega
hitta hann í tilefni nokkurra við-
skiptaerinda, scm hún ætti við .
harin. En þegar þau hittust hafði
hún hins vegar engin tilboð á reið
um höndum, en þau spjölluðu ein-
ungis saman um daginn og veginn,
og sir Bernhard var svo háttvís
að bjóða he'nni upp á cocktail. Og
Norah hélt markvíst áfram áð
settu marki. Næsta skipti er hún
hitti hann að máli, var þegar hún
bað hann um að selja sér bifreið,
og þá bauð hann henni bæði cock-
fail og til miðdegisverðar. Á eftir
barst samtalið aö samkvæmislíf-
itiu, og sir Bernhard kom þá upp
um sig, að hann væri mikill að-
dáandi dans, — cnda afburða dans
maður. Sama var að segja um
Norah. En þrátt fyrir öll töfra-
brögð hennar til að ná valdi yfir
honum, reyndi sir Bcrnhard að
verjast vasklega. En samt sem áð-
ur var áhugi Jians fyrir hcnni nú
vaknaður.
Og nú fann Norali upp hýtt ráð,
sem sltyldi fella hann aö fótum
hcnnar. Dag cinn ákvað liún
skyndilega að fljúga til cinhvcrs
frumstæðs afkima veraldarinnar.
llún hafði tekið fram Evrópu-
kortið, og þar hafði hún komið
auga á Svíþjóð sem hinn rétta og
ákjósanlega stað, — þennan af-
kima í grennd við Norðurpólinn,
þar sem ísbirnir, Lappar og elgir
gcngu um göturiiar. — Þannig
hugmyndir hafði hún aö mimista
kosti um Svíþjóð! Og dag einn yf-
irgaf hún London og lagði upp í
ferðalag sitt.
Sir Bernliard Dockcr varð ó-
huggándi.
Eftir riokkurh tftria ákvað Nor-
ah að halda heímlciðis — og hún
haiði heppnina með sér. Það var
þóka yfir flugvellÍTÍrim og lcnd-
ingarbann í London. Vcðrið var
svo óhagstætt og lciðinlegt, að hún
varð að halda kyrru fyrir á hóteli
sínu í tvo sólarhringa. Sir Bern-
hard var öldungis miður sín út af
því, hvað komið hefði fyrir Norah,
en seint um kvöldið kom hún til
nér táka Jvau Norah
og sir Bcrnhard danssporið.
Lundúna, cri fór strax í rúnvið
vcgria ofkælingar, sem hún Ifafði
orðið fýrir á þcssu ævintýralcga
fcrðalagi.
En þótt áliðið væri orðið lcvölds,
gat sir Ðernhard ekki á scr sctið
að hringja til liennar — og biðja
liennar!
Og hjónabandið varð mjög ham
ingjusamt. Sir Bernhai'd er nú sex-
tugur, en dansar eins og tvítugur,
og cr mjög hamingjusamur, og
lafði Norah fyígir honum éiris og
skugginn hans fi*á morgni lil
kvölds. Strax klukkan 8.30 á
morgnana fara þau saman á skrif
stofuna, þar sem frúin gefur sir
Bcrnlxard hugmyndir að nýjustu
bifreiðagerðum (já, það hefur
nefnilcga láðst að geta Jvess, að
sir Bcrnlxard er eigándi hinnai*
frægu Daimler bifi*eiðaverk-
srniðju). Og hún kemur sem sagt
mcð nýjar hugmyndir varðandi
bílaframleiðsluna, eiv hann sýslar
við fjármálin.
Eitt af uppáhalds heilræðum
Norah er garnla spakmælið, að
vegurinn að hjarta maivnsins
liggi gegnuivx magann. „Hjóna-
baivdið," segir húiv, „er allt of ó-
fvygg stofnun til þess að maður
þori að liætta því með vondurn
mat. Strax og ciiv kona giftist, ber
henni að kynna sér hvaða matur
þáð er, sem rnanni heivnai* fellur
bezt í geð.“ Sir Bernhard Docker
fær hveriv einasta dag ljósrautt
kampavín og brúnan kakolikjör,
sem hvorttveggja cru hans uppá-
halds drykkir. Eiv vegna aldurs
lians eru þessir uppáhaldsdi*vkkir
kannske ekki sem heppilogastir sé
þeirra sífellt neytt. Þess vegna fer
lafði Norah mcð biíreiðakóngi sín
um öðru hvoru til einhverrar bað
strándarinnár þeirn til hvíldár, og
þar neyta þau einungis ávaxta-
safa og grænmctis.
Vér lifum á öld mikilla mann-
réttinda og jafnræðis, og það þýð-
ir ekki lengur að meðhöndla
verkamennina cins og cinhverjar
óæðri verur. Þctta veit lafði Nor-
ali. Þar að auki cr hún brjóstgóð
í sér og minriist sjálf fátæktar
sinnar í bernsku, þegar húri átti
enga bifreið og ekkert gúll. llún
cr því átrúnaðargoð starfsfólksins
í Docker-vcrksmiðjunum, og hún
hefur persónuleg kynni af öllum
verkamönnunum og fjölskyldum
þeirra. Ef einhver þeirra þarfnast
aðstoðar, hjálpar hún honum,
hvort sem liann vill cða ekki. Hún
vill a.ö ve.rkanicmiimir geti vcrið
lieilbrigðir og hamingjusamir.
Þeir mega helzt ekki verða veikir
og það má ekki flögra að þeim aö