Sunnudagsblaðið - 03.03.1957, Blaðsíða 5

Greinarhöfundur hæfniprófar unisækjanda, er sólt hefur um starf hjá
Landssímanum. (Ljósmynd: Jón Tómasson stöðvarstjóri í Kcflavík.)
cins og t.d. á liaustifi þegar ekki
er nóg fólk i landi til þess að gera
cð þeim afia sem að landi berst.
Þessi aðferð hefur verið höfð í
Véstmannaeyjum; er það Vest-
•uannaeyingum til mikils sóma.
Eins og allir vita eigum við ís-
h'ndingar afkomu okkar fvrst og
iremst undir sjávarútveginum og
bví lífsnauðsyn fyrir okkur að ala
UPP sem bezta sjómenn. Nú er
hinsvegar svo komið að mikill
hörgull er á sjómönnum og verður
að ráða þá hingað frá öðru landi.
^cgar svo er komið mætti ætla að
ntgerðarmenn tækju tveim hönd-
uni hverjum þeim unglingi sem
ráóast vill á fiskibát. Á þessu hafa
samt orðið misbrestir, útgerðar-
nicnn biðja um vana menn og vilja
heizt ekki aðra. En hvar eiga ung-
'mgarnir þá að venjast sjó-
mennsku ef enginn vill taka þá í
skipsrúm? Væri ekki eðlilegt að
8ei'a eitthvað raunhæft til þess að
áenna unglingunum sjómennsku
°S ef það væri gert hvar ætti þá
Su kennsla helzt að fara fram. Að
mmu viti ættum við íslendingar
;,ó eignast skólaskip og kenna al-
áliða sjómennsku um borð í þvi
ekki á þurru landi, því þar held
°S að mjög erfitt sé að ala upp
fyrsta flokks sjómenn.
Állt þetta og margt fleira er
'muðsynlegt að gera til þess að
h'íeða unglingana um störfin, sem
Unnin eru í landinu, en eins og ég
Sagði áðan getur enginn valið um
l^að sem hann þekkir ekki og er
k'n starfsfræðslan sjálfsagður
Undanfari starfsvalsins.
heir sem mest hafa um starfs-
h'æðslu fjallað hafa talið, að í
Sambandi við hana og starfsvalið
'Seu þrjú atriði, sem mjög komi til
§ceina. í fyrsta lagi að starfsvalið
's° ekki ákveðið of snemma. ekki
of
snogglega og ekki þannig um
'nútana búið að þar verði engu
’'m þokað ef unglingnum sjálfum
kynni að verða ljóst, að hann hef-
ur valið ranga leið.
STAKFSVAL UNGLINGA.
Oft fara börn snemma að tala
um hvað þau ætli að verða en þá
er jafnan um hinar svonefndu
leikjaóskir að ræða. Á aldrinum
9—13 ára ber mest á allskonar
ævintýraóskum, á þeim aldri ætla
drengirnir að verða flugmenn,
lögregluþjónar eða slökkviliðs-
menn og stúlkurnar flugfreyjur.
Hinar eiginlegu óskir um val ævi-
starfs birtast sjaldan fyr en ung-
lingurinn cr 14—17 ára og jafn-
vel síðar. Venjulega hugsar ung-
lingurinn þá fyrst. um starf á breið
um grutidvclli, talar t.d. um að
fara til sjós, læra iðn eða fást við
verzlun. Hann segir sjaldan, ég
vil veröa vélstjóri á strandferða-
skipi, plötusmiður i járniðnaði eða
aðalbókari hjá innflutningsfyrir-
tæki. Ástæðan til þess, að óskir
unglinganna beinast frekar að at-
vinnuvegum en einstökum grein-
um þeirra er sú, að þeir hafa sjaldn
ast haft svo raunhæf kynni af at-
vinnulífinu, að þeir geti í raun og
veru glöggvað sig á hvaða grein
þess þeir eigi að velja. Einmitt
með tilliti til hinnar takmörkuðu
þekkingar unglinganna á atvinnu-
lífinu hefur annað boðorðið verið
myndað i sambandi við ævistarf,
að það megi ekki gerast of snögg-
lega. með öðrum orðum að ekki
megi láta kylfu ráða kasti í þessu
efni. Alltof oft er vahð tilviljun-
arkennt, auglýsing í blaði, kunn-
ingsskapur foreldra við atvinnu-
rekendur eða jafnvel áhugaefni
kunningjanna geta ráðið úrslitum
að því er starfsval varða'r, en allt
er þetta að byggja hús sitt á sandi
og því ekki aö undra þótt til beggja
vona bregði um árangurinn.
Þriðja atriðinu má heldur ekki
gleyma, því. að valið megi ekki
vera of óumbreytilegt. Finni ung-
lingurinn tiltölulega fljótt, að
honum hefur skjöplazt í vali er
alveg sjálfsagt að leyfa honum að