Sunnudagsblaðið - 03.03.1957, Blaðsíða 7

SUNNUDAGSBLAÐIÐ
133
> i>
VILHJÁLMUR FRÁ SKÁL-
UOLTj hefur nýlega sent frá sér
íjórðu ljóðabók sína. Nefnist hún
”Blóð og vín“, og eru meðfylgj-
andi kvaaði tekin úr henni. Fyrri
óaekur Vilhjálms eru: ,Næturljóð‘,
',Gln kom út 1931, ,,Vort daglega
lirauð‘, kom fyrst út 1935; önnur
'Vgáfa 1933 og þriðja útgáfa aukin
°g myndskreytt 1950, og ,Sói og
lnenn‘ 1940. — Mörg af kvæðum
^hjálms frá Skálholti hafa hlot-
1(^ 'Túklar vinsældir, og sum þeirra
0ru tíðum sungin, en Sigfús Hall-
óórsson tónskáld hefur samið lög
v'_ó nokkur af Ijóðum hans. Er
’Á'i'ri Ijóðabók eftir Vilhjálm jafn-
‘lri •agnað af Ijóðavinum.
1 llví þjóðfélagi, sem hann ætlar
‘•ð lifa og starfa í og hvernig hæfi-
ýikar hans eru í hlutfalli við hin
störf.
Bór á landi þarf að stórauka
'''•rfsfrasðslu og ætla henni rúm á
",l,ndaskrá unglingaskólanna.
^kilyrði til hæfniprófana verða
Vfira svo fullkomin að hægt sé
að
að
veita unglingum og öðrum sem
’°Á óska þá þjónustu, sem í þeim
Prófum felst.
Tvií Ijóð eítir Vilhlálm frá Skáhoiti.
MóMfíus sktiggi.
Mitt dimma blúð, mun drjúpa um hínar hcndur,
sem draunss míns virki liaíi sprengt. —
Mér í'innst hinn böðull cinaít á mig kaíla,
þótt ekkrrt líi’ sé frainar við þig tengt.
Sem bnrn ég :>nni j»ér í þcssum draumi,
é't þekki ekki hciirsir.s myrkvu stig,
hian myrkva .• 'íg, sam ævi mína alla
ég óð i hióði sjálfs mín fyxir þig.
Mín ást (íi þín var sól á himui hævri
og hjartað trúði blint á kærleik þinn.
Eg vafði örmum allt, scm bér vav hclgast,
cri uppskar dauðann. sjáðu legstað minu.
Og því cr sál mín söngvalaus með öllii
og svartir djöflar vítis kringum miff.
<), cilíft niyrluir, sól og söngvum fjnrri.
Já, svona fcr, ef maður hlckkir sig. —
Sjá, blóð mitt drýpur dimmt uni þínar liendur,
ég dó — varð blóðlaus skuggi fyrir þig.
Of seint.
Nú birtist mér það, er hrann í hjnrtanu fyrr.
Ó, lilóðhcita kennd, sem crt svo fögiir og ill!
Sjá, þarna er sú mær, sem manni líkar svo vel,
ef snaður á það, sem konan í ástum vill.
Sjá, lífsblóm hiartans les ég úr augum tvcim,
lífsblómið ferskt sem gróðursæld ókunns lands, —
Já, konnn er áttvís á allt, sem tillieyrir því
að örva og leiða til sigurs kærleika manns.
Of seint er í dag að dreyma sig sterkan á ný
við dúnmiúUan harm, þar sem allt er manninum laust}
ég minnist. hcss mi, er hár mitt er livít eins og kjóll
einnar kærustu minnar, er andaðist skalaus í haust.