Sunnudagsblaðið - 03.03.1957, Blaðsíða 14

142
SUNNUDAGSBLAÐIÐ
Allar þjóSir iðka knattspyrnu
maðurinn áfram lágróma. — Þér
lítið út fyrir að vera veluppalinn
maður og það eru ill örlög fyrír
yður að þurfa að ofurseljast þræl-
dóminum. Þess vegna vil ég strax
segja þctta við yður: Varið yður á
Geörge Haxris! Hann er að vísu
stærsti námueigandinn hér og hef-
ur volduga verksmiðju, en hann
situr um hvern mann, sem kemur
hingað; en ég segi yður: gætið
yður á honum! Ef þér viljið fá
vinnu stl’ax í fyrrarnálið, þá getur
þessi maður þarna útvegað yður
haria . . . Halló, Bill! . . . Bill Ref-
ur . . . Komdu hingað!
Bill st.öð upp frá spilaborðinu og
gekk léttilega yfir gólfið til þeira.
—• Þesst ungi rnaður óskar eftir
að -þú hjálpir honum að komast í
einhverja vinnu í fyrramálið,
sagði veitingamaðvu'inn, eins og
þctta vær.i útrætt mál. . .
— Það hef ég aldvei beðið um!
svaraði Anton snögglega og sneri
baki að Bill Reí. ~ En ef til vill
viljið þér. láta mig hafa kvöldverð
og síðan rúm til að sofa í, þá get ég
tekið ákvörðun um annað á morg-
uxi. .
Já, mér er ánægja að geta
greitt fyrir yður hvenær sem
þér óskið helzt, mælti Bill Refur
og .gekk aftur.að spilaborði sínu.
Meðaii Anton sat við kvöldverð
sinn í baðstofunni hugleiddi hann
málefni sín með sjálfum sér og
óskaði þess, að hann vissi hvar
hann gæti hitt Skov.
Það er bersýnilegt, hugsaði
Anton, aö Bill er í félagsskap með
véitingamanninum, og að þeir'sjá
sér einhvern hag í því, að telja úr
fólki að vinna hjá Harris.
Þrátt fyrir það var hann þess al-
húinn að hafna hverju boði þeirra.
'i (Framhald.)
UNNENDUR knattspyrnunnar
— bæði á leikvanginum og áhorf-
endabekkjunum — skapa einhver
víðtækustu heildarsamtök, sem
um getur í veröldinni. Talið er að
í heiminum séu milli 1.0 og 20
milljónir starfandi knattspyrnu-
menn og tala áhorfendanna mun
ekki ofreiknuð, þótt þeir séu tald-
ir 500 milljónir. Engin önnur ein-
stök íþrótt á jafnalmennum vin-
sældurn áð fagna.
Staérsti knat.tspyrnuvöllur ver-
aldárinnar er Rio de Janeiros
Stadio Municipal, en hann var full
gerður árið 1949. Þar er rúm fyr-
ir 200,000 áhorfendur, og séð úr
flugvél minnir knattspyrnuvöllur
þessi á græilan eðalstein umkringd
an hinum bláu fjöllum Rios. Gerð
þessá vallar kostaði rúmar 200
xnilljónir króna, ef miðað er við
gengi íslenzku krónunnar. Verk-
fræðingarnir hafa tekið tillit til
iundarfars og hins- suðræna skap-
iiita Suður-Ameríkubúa---áhorf-
endahekkirnir og leikvangurinn
eru aðskildirmcð tveggja og hálfs
metra breiðum skurði, sem full-
ur er af vatni, og þar að auki eru
neðanjarðargöng af vellinum til
búningsklefanna, svo að leikmenn
og dómarar geti komizt hindrun-
arlaust leiðar sinnar, ef áhorfend-
xtm kynni að rennk í skap.
Það er einkennandi fyrir knatt-
spyrnuinenn allra landa, að þeir
fyllast svo miklum eldmóði fyrir
íþróttinni, að vart nokkuð annað
kcmst að í huga þeirra. Englend-
inguxn kom til dæmis ekki til hug-
ar, að aflýsa kappleikjum, þegar
orustan um Bretland stóð sem
hæst í síð'asta stríði, og það þýddi
ekki að nefna það við áhorfendur
að yfirgefa áhorfendabekkina þótt
loftvarnarflauturnar kvinu. í
lieimsmeistarakeppninni, sem
fram íór í Rio 1949 bar það við að
brazilískur liðsforingi varð bráð-
kvaddur, þegar Uruguay skoi'aði
sigurmarkið móti Brazilíu, og þnr
Uruguaybúar fengu Jijartaslag af
taugaæsingunni þar sem þeir sátxi
við útvarpstæki sín og hlustuðu á
Jýsingu á leiknum.
í Jxanadisku blaði var eitt siw’
grein um knattspyrnuleik þar 1
landi. Fréttaritarinn lýsti hverjo
smáatriði frá fyi'sta sparki, og end
aði greinina þannig: „En því mið-
ur varð a'ð slíta leiknum í IiáJÍ'
JeiJe, þegar stóð 1:0, því að áboJ'f'
endastúkan brann.“ —Og í Eng'
andi bar það við íyrir nolíkrun1
árum, að stór hópur æstra °é
reiðra áhorfenda, sem ekki höfða
getað fengið aðgöngujniða að vell'
inunx, ruddust gegnum einar vall'
ardyrnar; 34 létu- lífið í troðning’1
um og • ryskingunum og 500 slös-
uðust, — en kappleikurinn hél’
áfram, eins og ekkert hefði ískoi*'
izt.
Uppliaí knaltspyrnuiþróttarin”'
ar má rekja aftur í gráa íorneskj11-
Hinir fornu Grikkir og Rómvei'j'
ar léku einskonar fótaknattleik, el
svipaði að nokkru til knattspyf”’1
nútímans, og það munu hafa vei’ið
Rómverjar, sem fluttu þessa v
þrótt til Englands. Það er að
minnsta kosti vitað að á 12. ökl
var leikin knattspyrna á Englamt'-
Þegar deilur risu milli granna e^L'
byggðarlaga mættust hóparn”
miðsvæðis niilli óvinabyggðan”'1
og lögðu þar til einskonar hóln1'
göngu með holta, og var sigurin"
í því fólginn að sparka boltanú111’
• eða mótherjunuin inn í tja"1*
mannabyggðina, og gátu allir fek
ið þátt í þessum leik eða orrus*
um, sem löngun höfðu til þeSS'
Síðar breyttist þetta í leiki ^
knattspyrnu, þar sem 15 til J