Sunnudagsblaðið - 01.12.1957, Blaðsíða 2

70G
SUNNUDAGSBLAÐIÐ
Romanoff og Júlía
LEIKRITIÐ glampar af gáfum
höfundar, er ósvikinn gamanleik-
ur, þar sem blandað er saman
jöfnu magni af háði og kýmni.
Ustinov bendir okkur á hið skop-
lega í fari tveggja stórþjóða, er
hann leiðir saman í litlu landi —
landi óska og unaðsdrauma.
Hver setning er snjöll, hver at-
burður leikrænn, hvert hlutverk
gott.
Leiktjöld og sviðsetning Mr.
Hudd líkist mjög Lundúnasýning-
unni 1956. Ljós skemmtilega not-
færð, hraði leiksins sæmilegyr. O-
þarfa klaufaskapur að láta klukku
sláttinn hljóma frá efri svölum,
vinstra megin sviðs.
Lcikmeðferð var afar misjöfn
og olli það slíkri truflun á heild-
arblæ sýningarinnar að hún nær
rétt meðallagi frá listrænu sjón-
armiði.
Tvo hermenn í undralandinu,
leika þeir Bessi Bjarnason og
Baldvin Halldórsson. Bessi ætlar
seint að losna við álagaham „Flug-
unnar“ — og Baldvin má ekki
venja sig á yfirdrifin andlitssvip-
brigði.
Róbert Arnfinusson leikur hinrj
innfædda hershöfðingja.
Þótt leikmeðferð lians væri á-
ferðafalleg, náði hann ekki svo
föstum tökum á persónunni að hon
um tækist að festa athygli áhorf-
enda við hana til hlítar. Útlínur
hlutverksins voru ekki nógu hrein
ar og breiðar, þær hurfu inní ótal
smábogalínur. Margt gerði Róbert
þó vel.
Ambassador hjónin bandarísku,
fóru þau með frú Regína Þórðar-
dóttir og Rúrik Haraldsson. Leik-
ur beggja var hreinasta gull.
í'águð Jrýstuu írú Regújti tiaut
cín til fulls í fasi og rcplik. Þó
virtist framkoman dálítið þving-
uð í lokaþættinum.
Rúrik var uppá sitt bezta. Per-
sónan heilsteypt, sönn og charm-
erandi. Símtalið afbragð.
Til er ætlazt að yfir hinum ungu
elskendum Romanoff og Júlíu sé
sérstök stemning.
Brvndís Pétursdóttir og Benc-
dikt Árnason, sem fóru með þcu
hlutverk, brugðust bæði hrapa-
lcga.
Bryndís var uppá sitt versta, að
einu og öllu leyti. Röddin líkust
því sem talað væri i tóma tunnu,
hrcyfingar þvjngaðar — gjörsam-
lega ó-amerískar.
Bencdikt — hvað get ég sagt?
Situr brezki leikskólinn enn í bark
anum á Benedikt? Replik var skýr
en með enskum blæ. Framkoman
þvinguð og leiðinleg. Getur Bene-
dikt ekki betur?
Klemenz Jónsson leikur ungan
amerískan mann, Freddie Vander-
stuyt.
Það er hrópleg synd að láta
Klemenz leika lieimsborgara, og
verða þannig leiklistinni til stór-
skammar.
'Hámark diletantisma var atrið-
ið milli Klemeuzar og Bryndísar
í öðrum þætti. Verra hefði það
ekki geta orðiðí smábæ úti á landi.
Líkast var sem þessir tveir Jeik-
arar væru vísir að vaxmyndasaíni
Þjóðleikhússins.
Handan við torgið er sendiráð
Rússa.
Þar ráða ríkjum frú Inga Þórð-
ardóttir og Valur Gíslason. Bæði
ágætar rússneskar týpur — en svo
var því lokið.
Suðandi málhreimur frú Ingu,
deyðir hverja replik, skolar burt
Jitmn og lifi. Hún er þvinguð og
eorugg í Iireyíir,gum.
Valur deklameraði hásri rörld,
heitar tilfinningar rússans, í -Jiá*
tíoiegu terapo.
Rússneskan njósnara leikur
Helgi Skúlason. Það gneistaði af
leikhæfileikum Helga í þessu hlut-
verki, svo unun var að.
Frú Herdís Þorvaldsdóttir var
sönn í hinum rússneska yfirliðs-
foringja. Gerfi og hreyfingar 1
bezta lagi. Andlitsförðun var þ°
of ljós. Það var ekki hennar sök
þó lokaatriðið milli hennar og
Klemenzar íæri alveg forgörðum-
Indriði Waage lék Erkibiskup-
inn, kátbroslega.
Misráðin hlutverkaskipun er or-
sök þess að sýningin var ekki i
lielld, verðug höfundi.
Gagnrýni þessi er að ýmsu leyti
óvægin, cn að segja sannleikánO>
aUan sannlcikann og ekkert nenia
sannleikann, — eins og hann kei«'
ur mér fyrir sjónir —, er sú steínæ
sem ég hef valið mér sem leik-
gagnrýnandi.
Stcingerður Guðmundsdóttir.
Sannleikskorn
Sólin er prýði himinsins, þýflug-
an prýði lótuslundarins, sannleik-
ujinti prýði ræðunnar, gjafmiidin
prýði auðsins, vinsemdin prýð'
j'orsins, málsniUdin prýði mann-
fundanna, en allra kosta prý'ði er
siðsemin.
í s
Jólablaðið
s s
S Næsta tölublað af Sunnudagss
^blaÖLnu vcrður jólablað. Verð-$
\nr það stórt og fjölbreylt að^
^ afni. Blaðið kemur út fyrjr S
^miðjan descmbcr, eiú vcrður^
|ín>rið til fastra kaupenda íaustS
2ó!- ;