Morgunblaðið - 28.08.2004, Blaðsíða 34

MINNINGAR
34 LAUGARDAGUR 28. ÁGÚST 2004 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Viggó Rúnar Ein-arsson verslunar-
stjóri fæddist í Prest-
húsum í Reynishverfi
í Mýrdal 22. septem-
ber 1955. Hann and-
aðist í Heilbrigðis-
stofnun Suðurlands á
Selfossi 19. ágúst
2004. Foreldrar hans
eru hjónin Einar
Klemensson, f. 4. nóv-
ember 1930, bóndi í
Presthúsum, og kona
hans, Hrefna Finn-
bogadóttir, f. 22. apríl
1932. Foreldrar Einars voru Gunn-
heiður Heiðmundsdóttir frá Suður-
götum í Mýrdal og Klemens Árna-
son frá Görðum í Reynishverfi. Þau
bjuggu í Görðum. Foreldrar
Hrefnu voru Kristín Einarsdóttir
frá Reyni og Finnbogi Einarsson
frá Þórisholti í Reynishverfi. Þau
bjuggu í Presthúsum.
Viggó var næstelstur sjö barna
þeirra Einars og Hrefnu. Systkini
Viggós eru: 1) Kristín, f. 22. júní
1953, á heima í Vík í Mýrdal, gift
Elísa eignaðist fyrir hjónaband
Jón Inga Smárason, f. 30. mars
1971, og gekk Viggó honum í föð-
urstað. Sonur Jóns Inga er Daníel
Ingi, f. 26. júlí 1998.
Viggó ólst upp í foreldrahúsum.
Hann lauk landsprófi frá Skóga-
skóla og prófi frá Lögregluskólan-
um. Hann fór ungur á vertíðir í
Grindavík og Vestmannaeyjum,
var fláningsmaður í sláturhúsinu í
Vík, sótti sjóinn á togurum og neta-
bátum og var verslunarstjóri í Vík-
urskála, auk þess sem hann starfaði
sem lögreglumaður og sjúkrabif-
reiðarstjóri í Vestur-Skaftafells-
sýslu. Hann starfaði í varahluta-
verslun Kaupfélags Skaftfellinga í
Vík í áratug. Árið 1987 flutti Viggó
með fjölskyldu sinni til Selfoss, þar
sem hann vann í varahlutaverslun
Kaupfélags Árnesinga, og varð þar
síðar verslunarstjóri. Viggó festi,
ásamt fjórum öðrum, kaup á vara-
hlutaverslun og Bifreiða- og
dekkjaverkstæði Kaupfélags Ár-
nesinga, sem rekið var í nokkur ár
undir nafninu Bílfoss. Eftir það
gerðist hann verslunarstjóri í vara-
hlutaversluninni Stillingu á Selfossi
og því starfi gegndi hann uns hann
veiktist í desember 2003.
Útför Viggós verður gerð frá
Selfosskirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 11.
Sigurjóni Rútssyni, 2)
Klemens í Vestmanna-
eyjum, f. 25. janúar
1958, 3) Finnbogi í
Reykjavík, f. 8. maí
1960, 4) Heiða Dís á
Höfn í Hornafirði, f. 21.
september 1963, gift
Snorra Snorrasyni, og
yngstir eru tvíburarnir
5) Signý í Hafnarfirði, f.
3. apríl 1965 og 6)
Haukur, bóndi á Hrygg-
stekk í Skriðdal, f. 3.
apríl 1965, kona hans er
Sóley Rut Ísleifsdóttir.
Viggó kvæntist 20. desember 1975
Elísu Berglindi Adólfsdóttur, f. 24.
desember 1953. Foreldrar hennar
eru Stefanía Guðmundsdóttir í Hall-
skoti í Fljótshlíð og Adólf Sigur-
geirsson í Grindavík. Þau Viggó og
Elísa áttu heima í Mýrdalnum um 12
ára skeið. Börn Viggós og Elísu eru:
1) Róbert Birkir, f. 9. maí 1976, d. 23.
janúar 2003. 2) Lovísa Dögg, f. 7.
mars 1979. Sonur hennar er Viggó
Rúnar Sigurðsson, f. 10. júlí 2000. 3)
Hlynur Freyr, f. 5. janúar 1986.
Elsku pabbi minn, nú ertu farinn
og búinn að fá frið fyrir verkjum og
öðru því sem krabbameininu fylgdi.
Mikið á ég eftir að sakna þín, við vor-
um mikið lík í okkur, ákveðin og stíf.
Ég gat alltaf leitað til þín, alltaf
vissir þú svarið eða hvar það var að fá.
Viggó litli dýrkaði þig og við vorum
ekki fyrr komin inn í Heimahagann
að hann var rokinn í fangið á þér.
Greyið litla skilur ekki alveg að afi er
dáinn, en hann sagði; nú er afi hjá Ró-
bert frænda og guð er að passa þá, og
svo rétt seinna talaði hann um að
hann þyrfti að bjarga þeim. En hann
er svo ungur enn, hann skilur þetta
betur seinna.
Ég á svo margar minningar um
þig, pabbi minn, og mér þótti svo mik-
ið vænt um þig, það verður svo erfitt
að lifa án þín, að geta ekki skroppið til
þín í Stillingu og fengið kaffisopa eða
eins og undanfarna mánuði setið hjá
þér á sjúkrahúsinu og talað við þig, þó
þú gætir ekki svarað til baka þá hlust-
aðirðu og gafst til kynna að þú skildir
alveg.
Þú gast allt sem þú ætlaðir þér og
pallurinn sem þú hannaðir og smíð-
aðir seinasta sumar er lifandi sönnun
þess.
Ég hef oft hugsað hvað ég var
heppin að fá ykkur mömmu sem for-
eldra, ég gæti ekki hugsað mér betri.
Ég skil ekki alveg tilganginn með
því að taka þig frá okkur svona ungan
og með svona mikinn lífsvilja. Þið
mamma voruð loksins farin að geta
látið aðeins eftir ykkur og þið voruð
svo góð saman og svo ertu tekinn frá
okkur og auðvitað hugsar maður hvað
lífið er oft óréttlátt. Núna eru tveir
farnir úr litlu fjölskyldunni okkar á
stuttum tíma, Róbert bróðir í fyrra og
nú þú.
Ég reyni að hugga mig við það að
nú sértu kominn til Róberts og nú
þarftu ekki að kveljast lengur og ég
veit þið fylgist með okkur. Ég mun
ávallt elska þig og við sem eftir lifum
verðum að reyna að halda áfram að
lifa.
Með söknuði kveðjum við þig,
pabbi minn og afi. Þín dóttir og
barnabarn,
Lovísa og Viggó Rúnar.
Handlaginn heimilisfaðir er rétta
lýsingin á pabba, eða Viggó Rúnari
Einarssyni.
Það er ástæða fyrir ykkur sem les-
ið þetta að vera öfundsjúk út í mig því
maður gæti ekki óskað sér betri
pabba, já gömul klisja en ég er feginn
þeim tíma sem ég fékk með honum.
Hann var þeim eiginleikum gæddur
að geta ávallt komið manni í gott skap
með aulabröndurunum sínum.
Hann gat allt sem hann vildi, hann
var sannkallaður þúsundþjalasmiður.
Maður leitaði ávallt ráða hjá honum
þrátt fyrir að maður vissi að hann
hefði ekki hundsvit á því, einhvern
veginn vissi hann alltaf hvað ætti að
gera.
Ég get ekki ímyndað mér að ein-
hverjum líkaði illa við hann, enda al-
gjört gull af manni. Þrjóskan gat gert
mann stundum vitlausan, en maður
verður að hafa einhverja galla svo
fólk geti notið góðu hliðanna betur.
Þinn sonur,
Hlynur Freyr Viggósson.
Elsku bróðir.
Það er sárara en orð fá lýst að þú
skulir vera farinn frá okkur.
Í lok nóvember komum við heim til
þín, þá sýndir þú okkur myndir úr ut-
anlandsferðinni sem þið Elsa höfðuð
nýlega farið í. Þá varst þú líka að taka
forstofuna í gegn hjá ykkur og allt
virtist leika í lyndi.
Hinn 9. desember veiktist þú
skyndilega og þá uppgötvaðist þessi
hræðilegi sjúkdómur sem þú barðist
við eins og hetja þar til yfir lauk.
Hún Elsa þín er líka alveg einstök.
Hún hefur staðið við hlið þér og hlúð
að þér allan þennan erfiða tíma. Einn-
ig hafa börnin ykkar staðið sig eins og
hetjur í þessum erfiðleikum.
Þið voruð svo sannarlega búin að
kynnast sorginni og söknuðinum fyrir
rúmlega einu og hálfu ári þegar þið
misstuð hann Róbert ykkar.
Já, það er margs að minnast, Viggó
minn.
Þú varst svo skemmtilegur, glað-
vær og glettinn,og þú áttir svo gott
með að sjá spaugilegu hliðarnar á
hlutunum. Enda frömdum við mörg
skemmtileg prakkarastrik sem ekki
verður farið nánar út í hér.
Þú varst dugnaðarforkur og snill-
ingur í því sem þú tókst þér fyrir
hendur. Mætti þar ýmislegt telja upp,
eins og matseld, bakstur, smíðar og
fleira og fleira.
Sólpallurinn sem þú smíðaðir og
hannaðir um leið við húsið ykkar á
síðastliðnu ári er hrein snilld.
Það mun verða skrítið að koma á
Selfoss og hitta þig ekki þar lengur.
Það mun frændum þínum litlu finnast
líka, en þegar við vorum á ferðinni
kom alltaf þessi spurning hjá þeim.
Eigum við ekki að fara til hans Viggó?
Enda hafa þeir alla tíð litið upp til þín.
Elsku Viggó minn, það er huggun
harmi gegn að vita að þú og hann Ró-
bert ykkar eruð saman á ný.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Elsku Elsa, Jón Ingi, Lovísa, Hlyn-
ur, Daníel Ingi, Viggó Rúnar, pabbi
og mamma. Guð gefi ykkur og okkur
öllum styrk í sorginni.
Þín systir,
Kristín.
Okkar ástkæri tengdasonur er fall-
inn frá.
Hafðu þökk fyrir allt það sem þú
hefur gert fyrir okkur um dagana.
Öll haust komst þú og aðstoðaðir
við haustverkin og varst ekki lengi að
því sem öðrum þætti þrekvirki. Allar
ráðleggingarnar við bílamálin og að-
stoðin við það.
Takk fyrir allar ánægjustundirnar
sem fjölskyldan fékk að upplifa í jóla-
boðunum, glettnina, stríðnina og hlát-
urinn sem kom frá hjartanu. Hvíl þú í
friði.
Vottum Elísu, börnum og aðstand-
endum samúð okkar
Stefanía og Eiríkur.
Viggó er farinn.
Við trúum því að hann sé á betri
stað og njóti þess að vera í faðmi frið-
arins og ljóssins og í návist sonar síns
sem féll frá fyrir einu og hálfu ári.
Við vitum að fjölskylda hans hefur
átt hræðilega daga síðustu átta mán-
uði og vonum að við hin, getum veitt
þeim stuðning og ástæðu til að sjá það
góða í lífinu og að lífið sé þess virði að
lifa þó það sé erfitt að sjá eitthvað
bjart um þessar mundir.
Viggó á stórt pláss í mínu hjarta og
á meðan ég lifi verða eflaust margar
stundir sem ég á eftir að rifja upp þær
góðu stundir sem ég átti með honum.
Öll sú gleði sem hann gaf af sér og all-
ar þær stundir sem hann bara spjall-
aði um daginn og veginn. Allur sá tími
sem hann var tilbúinn að veita ráð og
aðstoða þegar bíllinn manns bilaði og
margt annað sem ég man ekki í
augnablikinu því eina sem kemur upp
í hugann er stríðnin, glettnin og
gleðin sem skein úr augum hans þeg-
ar sá gállinn var á honum. Það er
margs að sakna en margs að minnast
og ætla ég ekki að tíunda það allt hér,
því ég lifi með það í mínu hjarta og
það á eftir að ylja mér eins og minn-
ingar þeirra sem hann þekktu, ylja
þeim.
Viggó var góður, traustur og
öruggur maður sem við kveðjum með
sárum söknuði. Guð blessi hann og
hans fjölskyldu.
Brynjólfur, Hólmfríður
og börn.
Það er í senn sárt og skrítið að
þurfa að kveðja góðan frænda svona
allt of snemma. Þó var sá tími sem við
áttum með Viggó dýrmætur og ég
mun alltaf minnast hans með bros á
vör. Viggó frændi sem alltaf var að
stríða manni og grínast mun lifa í
minningunni og aðdáunarvert var
hversu kröftuglega hann barðist
gegn hinum illvíga sjúkdómi sem loks
lagði hann að velli. Viggó var hreinn
og beinn og kom ætíð til dyranna eins
og hann var klæddur og átti auðvelt
með að snúa flestu upp í grín. Það
voru hans helstu einkenni. Hann unni
fjölskyldu sinni heitt og voru Elsa og
Viggó eins og sniðin fyrir hvort ann-
að. Á milli þeirra ríkti mikið traust,
vinskapur og ást sem ég dáist að.
Ég bið innilega að heilsa þér, elsku
frændi, og bið þig að færa Róberti
Birki kæra kveðju. Það verða eflaust
ánægjulegir endurfundir þó vissulega
sé sárt að skilja við aðra í þessu lífi.
En meðan árin þreyta hjörtu hinna,
sem horfðu eftir þér í sárum trega,
þá blómgast enn, og blómgast ævinlega,
þitt bjarta vor í hugum vina þinna.
(Tómas Guðmundsson.)
Ég votta elsku Elsu, Jóni Inga,
Daníel litla, Lovísu, Viggó litla, Hlyni,
ömmu, afa, móður minni og systkin-
um hennar mína dýpstu samúð og bið
Guð að styrkja þau á erfiðum tímum.
Kær kveðja,
Hrefna Sigurjónsdóttir.
Kæri frændi.
Þegar það var hringt í mig og mér
sagt að þú værir dáinn komu margir
hlutir upp í hugann. Fyrst og fremst
kom mér í hug ákveðið tómarúm sem
stendur eftir og mun aldrei verða
fyllt. Þú, eins og margir aðrir, fórst
löngu áður en þinn tími var kominn
og þín verður sárt saknað. En í allri
sorginni hef ég stórt safn góðra minn-
inga um þig til þess að gera þetta allt
ögn léttbærara. Sérstaklega man ég
eftir öllum góðu stundunum í sveit-
inni þegar öll fjölskyldan kom saman
til að veiða fýl og þú tókst okkur
strákana með þér til þess að ná í
nokkra. Ég man líka eftir öllum þeim
skiptum þegar þú fórst aðeins að
grínast í manni með nokkrum góðlát-
legum hrekkjum. Þessara stunda
mun ég sakna mikið en þó að ég eigi
ekki eftir að heyra eða sjá þig hlæja
aftur um sinn þá trúi ég því að þú sért
núna á góðum stað og lítir brosandi til
okkar alveg eins og ég man eftir þér.
Að lokum bið ég allt sem gott er að
styrkja alla fjölskylduna í sorginni og
vil um leið þakka kærlega fyrir að
hafa verið svo heppinn að þekkja þig.
Hvíl í friði, minn kæri.
Þinn frændi,
Rútur Skæringur
Sigurjónsson.
Drottinn er minn hirðir, mig mun
ekkert bresta.
Á grænum grundum lætur hann mig
hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
Þú býr mér borð
frammi fyrir fjendum mínum,
þú smyr höfuð mitt með olíu,
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína,
og í húsi Drottins bý ég
langa ævi.
(23. Davíðssálmur.)
Takk fyrir allt, elsku Viggó.
Þínir frændur,
Viktor Smári og Ríkharður.
Kæri Viggó Rúnar, í dag fylgjum
við þér í þína hinstu för. Hver hefði
trúað því að þú færir svo snemma,
það eru ekki nema 19 mánuðir síðan
við fylgdum syni ykkar, honum Ró-
bert Birki, til grafar. Stórt skarð hef-
ur verið höggvið í fjölskyldu þína á
skömmum tíma, skarð sem ekki verð-
ur fyllt en eftir stendur minning um
mætan mann sem yljar þeim sem eft-
ir standa.
Það er svo stutt síðan þú varst full-
frískur en í einu vetfangi var því
breytt og við tók erfið barátta við
veikindi sem stóð í 8 mánuði, þá kom
kallið. Allan þennan tíma var Elsa
konan þín vakin og sofin yfir þér og
annaðist þig af mikilli natni og kær-
leika, það gerðu börnin ykkar líka.
Lífið er margslungið og tilgangurinn
ekki alltaf auðskilinn. Í skugga sorg-
ar eftir sonarmissinn þjöppuðuð þið
ykkur saman og voruð svo samstiga
og ákveðin í að njóta þess sem fram-
tíðin færði ykkur, þið fenguð ekki
langan tíma en nýttuð hann vel.
Það er á stundum sem þessari sem
við erum minnt á að lífið getur verið
stutt, því er betra að halda vel utan
um sitt fólk og nota þann tíma sem
okkur er gefinn sem allra best.
Það er alltaf erfitt að kveðja en það
er huggun í raun að nú ertu laus und-
an veikindunum og Róbert Birkir
tekur á móti þér.
Elsku Elísa, Lovísa Dögg, Jón
Ingi, Hlynur Freyr, Viggó Rúnar,
Daníel Ingi, Hrefna, Einar og aðrir
aðstandendur, við biðjum algóðan
Guð að styðja ykkur öll á þessum tím-
um.
Elsku Viggó, góða ferð og takk fyr-
ir samfylgdina.
Sóley Rut og Haukur.
Stundum er það svo að lífsins byrði
er misskipt og oft óskiljanleg sú raun
er skaparinn leggur á herðar mann-
anna. Sonarmissir Viggós og Elísu á
síðasta ári var þeim hjónum þungbær
en þegar Viggó greindist með illvígan
sjúkdóm seint á sama ári var ljóst að
þessari fjölskyldu var ætluð byrði
sem enginn ætti að bera.
Nú er lokið erfiðri baráttu og eftir
standa fjölskylda, vinir og samstarfs-
menn og spyrja sig ástæðu þessara
örlaga. Engin svör fást við þeirri
spurningu en við verðum að vona að
þau séu fyrir hendi en okkur hulin.
Viggó hóf störf hjá Stillingu í febr-
úar árið 2001 og stýrði frá þeim tíma
verslun félagsins á Selfossi með mikl-
um myndarskap þar til hann dró sig í
hlé sökum veikinda sinna. Við fund-
um strax við fyrstu kynni að við höfð-
um fengið í okkar raðir góðan og
traustan félaga. Viggó hafði áður
starfað hjá Bílfossi en lauk störfum
þar er rekstur félagsins var aflagður.
Við höfðum komið að rekstri Bílfoss
og þá kynnst Viggó. Hann hafði
ákveðnar hugmyndir um rekstur
varahlutaverslunar á Selfossi og
hvatti okkur eindregið til að opna þar
verslun. Við lögðum traust okkar á
Viggó og reyndist hann traustsins
verður.
Við minnumst Viggós með söknuði
og sendum Elísu og fjölskyldu sam-
úðarkveðjur.
Júlíus Bjarnason,
Stefán Bjarnason.
VIGGÓ RÚNAR
EINARSSON
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir
og afi,
INGÓLFUR ÁRNASON
fyrrverandi rafveitustjóri
Norðurlandi eystra,
lést á hjúkrunarheimilinu Seli Akureyri fimmtu-
daginn 26. ágúst.
Útför hans fer fram frá Akureyrarkirkju föstu-
daginn 3. september kl. 13.30.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á reikning Vinahandarinnar, styrkt-
arsjóð íbúa Sels, nr. 302-13-302300.
Anna Hallgrímsdóttir,
Jóna G. Ingólfsdóttir, Bjarni Þ. Jónatansson,
Hallgrímur Ingólfsson, María Jónsdóttir,
Sigríður E. Ingólfsdóttir, Gunnar Kr. Jónasson,
Árni G. Ingólfsson, Sigrún Guðjónsdóttir,
Valborg Salome Ingólfsdóttir
og barnabörn.