Morgunblaðið - 13.10.2004, Side 26

26 MIÐVIKUDAGUR 13. OKTÓBER 2004 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Örn Friðfinnssonfæddist í Reykja-
vík 23. september
1951. Hann varð
bráðkvaddur 4.
október. Foreldrar
hans eru Svava
Jenný Jóhannesdótt-
ir, f. 7 júlí 1921, og
Friðfinnur Frið-
finnsson, f. 28. febr-
úar 1915, d. 3. maí
2004.
Örn ólst upp í
Garðabæ, gekk þar í
grunnskóla og tók
stúdentspróf frá
Flensborgarskóla í Hafnarfirði
og fluttist fljótlega eftir það til
Danmerkur. Hann hóf þar sam-
búð 1979 með Önnu Guðrúnu
Bjarnadóttur. Þau fluttu heim til
Íslands 1980 og giftu sig 1987.
Þau slitu samvistir 1997. Örn og
Anna Guðrún eignuðust tvær
dætur. Þær eru:
Arna Ýr, f. 25. febr-
úar 1983, og Svava
Andrea, f. 2. apríl
1987.
Örn stundaði
akstur leigubíla ár-
um saman, meðfram
öðrum störfum s.s.
bílaviðgerðum, sjó-
mennsku o.fl. Hann
var mikill áhuga-
maður um stang-
veiði, fluguhnýting-
ar og fleira því
tengdu. Hann átti
mikið safn frí-
merkja og póststimpla. Einnig
stundaði hann töluvert listmálun
hin síðari ár.
Útför Arnar verður gerð frá
Bústaðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 10.30. Jarðsett
verður í Garðakirkjugarði á
Álftanesi.
Nú nóttin líður yfir
þá næturhúmið sest,
þar sem kveld og kyrrðin lifir
mun bros í hjörtu, flest.
(Höskuldur H. Bjarnason)
Dánarfregnin um pabbann okkar
kom eins og þruma úr heiðskíru
lofti. Pabbi í blóma lífsins og við
systurnar rétt farnar að feta okkur
sjálfar áfram í lífinu. Við höfðum
hlakkað svo til að pabbi fengi að
fylgjast með því sem við erum að
gera og eins var svo ánægjulegt
hvað samskipti okkar voru orðin
góð, en á fyrri hluta unglingsáranna
er oft eins og maður fjarlægist for-
eldra sína.
Við vorum orðin meira eins og
jafningjar, því ekki var pabbi sá
strangasti, heldur reyndi að skilja
okkur eins og við vorum og var í
raun mjög óstressaður gagnvart því
sem við vorum að bralla.
Hans líf og yndi voru veiðiferð-
irnar í silung og lax. Hann hnýtti
sínar eigin flugur og var óspar á að
gefa með sér. Daginn sem hann dó
hafði hann einmitt landað tíu punda
laxi og náði vinur hans góðri mynd
við það tækifæri.
Listfengi pabba kom líka fram í
eldamennsku en oft bauð hann okk-
ur í glæsilegar máltíðir. Undir það
síðasta var hann farinn að mála
bæði olíu- og vatnslitamyndir sem
eru yndislegar á að horfa, ekki síst
nú þegar við látum hugann reika.
Við varðveitum minninguna um
pabba okkar og berum virðingu fyr-
ir henni. Veiðidótið hans fær líka
vísan stað hjá okkur, það er víst.
Við trúum því að pabbi hafi sam-
einast afa Friðfinni sem lést 3. maí
sl. Guð varðveiti elsku pabba og
varði leið hans til ljóssins.
Dæturnar,
Anna Ýr og Svava Andrea.
Það var fallegur haustdagur 4.
október sl. Hvítá gjöful og umhverf-
ið skartaði sínum fögru haustlitum.
Þar var hann Örn bróðir minn við
uppáhalds iðju sína, að veiða; nýbú-
inn að landa tíu punda laxi en þá
kom kallið, hann átti ekki aftur-
kvæmt úr þessari veiðiferð. Ein
fyrsta minning mín um Örn er frá
því hann, tveggja eða þriggja ára,
lét í sér heyra þegar hann var tjóðr-
aður við snúrustaurinn heima hjá
okkur; rétt við Hraunsholtslækinn í
Garðabæ. Skýringin var sú að læk-
urinn hafði gríðarlegt aðdráttarafl
fyrir börnin í hverfinu og þá ekki
síst Örn, sem sótti stíft í lækinn. Þar
sannaðist hið fornkveðna að
snemma beygist krókurinn því segja
má að veiðiáhugi Arnar hafi verið
vakinn strax í bernsku. Í Hrauns-
holtslæknum veiddist á þessum tíma
bæði silungur og áll sem kettirnir í
hverfinu nutu góðs af. Veiðin í lækn-
um nægði áhugasömum veiðimanni
eins og Erni ekki lengi og fór hann
strax við átta ára aldur að fara í
veiðitúra með föður okkar.
Síðar fór Örn að hnýta flugur af
mikilli færni og þar eins og í svo
mörgu kom gjafmildi hans í ljós,
hann gaf öllum í fjölskyldunni flugur
sem sýndu áhuga á veiði og ef ekki
var veiðiáhugi þá gaf hann nælur úr
flugunum. Önnur minning um Örn
er ljóslifandi, en það er þegar hann
sat með krosslagða fætur uppi á eld-
húsborði og fylgdist með móður
okkar elda og var síspyrjandi.
Strax frá unga aldri hafði Örn
mikinn áhuga á eldamennsku og
varð hann góður kokkur. Örn fór
t.a.m. aðeins 15 ára sem messagutti
á millilandaskip og þegar aðstoðar-
kokkurinn lét sig hverfa í einu hafn-
arstoppinu var hann hækkaður í
tign, munstraður í starfið og stóð sig
með miklum ágætum.Örn var afar
handlaginn maður, við nánast hvað
sem var, allt fór honum vel úr hendi
og nutu margir góðs af því, ekki síst
undirrituð. Á síðari árum fór hann
að teikna og mála og hafði hug á að
bæta færni sín á því sviði, en um
þetta áhugamál sitt talaði hann ekki
mikið. Örn var afar hjartahlýr mað-
ur, geðprúður og góður í umgengni,
minningin um alla hans góðu kosti
mun hlýja mér um ókomin ár. Missir
fjölskyldunnar er mikill, ekki síst
dætranna sem hann talaði alltaf um
af mikilli hlýju og móður okkar sem
sér nú á bak ástkærum syni aðeins
fimm mánuðum eftir að faðir okkar
lést.
Vertu Guði falinn.
Erna.
Fallinn er frá góður vinur fyrir
aldur fram. Síst hvarflaði að mér að
hann Össi þessi fríski drengur gengi
ekki heill til skógar. Aldrei heyrði
ég hann minnast einu orði á slíkt.
Allar veiðiferðirnar maður!
Göngur yfir holt og móa þar sem
þú skildir okkur alla eftir, sjálfur í
svitabaði eins og við hinir, með bún-
að á bakinu, níðþungan. Nei, nú
lékstu á mig, minn kæri vinur. Alltaf
aflahæstur, fyrstur upp á morgn-
ana, tilbúinn að aðstoða okkur hina.
Frábær félagi.
„Vantar þig flugur, ég á nóg.
Fáðu þér. Taktu þessa, þessi er góð.
Taktu þennan Francis.“ Listilega
hnýttar. Handbragðið einstakt.
Góðvild og greiðasemi. Einhver
vandamál og þú leystir þau.
Kjötsúpan þín fræg og umtöluð í
okkar hópi. Menn biðu óþreyjufullir
eftir henni og aldrei brást hún.
Menn urðu pakksaddir eftir góðan
veiðidag.
Kannski einn öl með.
Frábær minning.
Fyrstur í uppvaskið, fyrstur til að
þrífa til eftir okkur þegar við vorum
að fara úr veiðihúsi. Allt klárt.
Að líta til þín í Dalalandið, stund-
um í tíu mínútur, stundum í marga
klukkutíma. Alltaf gott og skemmti-
legt.
„Fáðu þér reyktan silung, eigðu
þetta flak, farðu með það heim og
gefðu fjölskyldunni.“
Einstakur.
Þú að totta pípu, sýna mér frí-
merki eða póststimplana, fágætt
safn. Ræða um næsta veiðitúr eða
þann síðasta. Settum Led Zeppelin
á og hlustuðum. Þú sýndir mér nýj-
ar flugur sem þú hafðir verið að
hnýta. Ræddum um gamla daga.
Fimmtugsafmælið þitt í Vatnsá.
Hvar annars staðar?
Þitt líf og yndi með veiðistöngina.
Það voru góðir dagar.
Þú talaðir stoltur um dætur þínar
sem þér þótti svo vænt um. „Þær
standa sig vel í skólanum.“ Leyfðir
mér að fylgjast með, og ég sam-
gladdist. Ekki annað hægt. Þú tal-
aðir vel til allra og áttir mér vit-
anlega enga óvildarmenn. Leitaðir
alltaf að því góða í fari manna.
Lífið var ekki alltaf dans á rósum
hjá þér, lifðir því ekki endilega eftir
viðurkenndum stöðlum samfélags-
ins. En þú bættir alla og gerðir að
betri mönnum, sem þig þekktu,
ómeðvitað með þinni hlýju fram-
komu. Menn tóku það til sín. Það
veit ég.
Þetta greinarkorn er skrifað til að
votta gengnum vini virðingu og
þakka fyrir ómetanlega vináttu.
Ég kveð Örn Friðfinnsson með
miklum söknuði. Ég og fjölskylda
mín sendum dætrum hans og öðrum
aðstandendum okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Rúnar Guðmundsson.
Í dag er borinn til grafar vinur
okkar, Örn Friðfinnsson. Drottinn
vitjaði hans og sótti við veiðar, þar
sem hann undi hag sínum best. Þar
var drottinn honum miskunnsamur.
Við höfum farið ótalmargar veiði-
ferðir saman og hélt ég að þær yrðu
margar enn.
Hvað er betra og skemmtilegra
en að halda til sveita í góðra vina
hópi, upplifa frelsið og kyrrðina í
víðáttunni. Renna fyrir fisk í fallegri
á eða tæru heiðarvatni og finna
kannski þann stóra til að takast á
við. Beita þá reynslu sinni af þol-
inmæði og virðingu eins og Erni
hafði lærst allt frá æskuárum. Hann
var fengsæll og jafnan aflahæstur
okkar félaga. Enda las hann ár og
vötn betur en flestir. Hann var mik-
ið náttúrubarn og þekkti og skil-
greindi flest sem móður náttúru til-
heyrði. Plöntur og grjót alls konar,
alla fugla stóra og smáa sem heils-
uðu uppá eða flugu hjá. Oft sótti
hann kryddjurtir í hagann í þessum
ferðum til að bragðbæta í matseld-
inni. Hann var snilldarkokkur og
fannst gaman að elda mat. Stundum
voru tilburðirnir í eldhúsinu eins og
helgiathöfn.
Hann var þúsundþjalasmiður, svo
margt var honum til lista lagt. Við
sáum hann púsla saman næstum því
ósýnilega, eins og að leysa erfiðustu
verkefni. Hann var ljúfmenni, hjálp-
samur, þægilegur í umgengni og
skipti sjaldan skapi. Hann var kunn-
ingjamargur en frekar vinafár. En
það voru líka aðrir og fleiri dagar en
bara góðir veiðidagar, en sumarið
líður fljótt. Hversdagsleikinn var
honum erfiður, og það var á bratt-
ann að sækja og það rann undan
sporunum í seinni tíð. En hann trúði
á betri tíð, þó göfug markmið létu á
sér standa. Hann hafði alla mögu-
leika, jafn fjölhæfur og hann var. En
nú munu hendur standa fram úr
ermum á nýjum slóðum. Við þökk-
um vini okkar samfylgdina sem var
þó alltof stutt. Dætrum hans And-
reu og Örnu, og öðrum ættingjum,
vottum við samúð okkar. Örn var af-
ar stoltur faðir og ljómaði jafnan þá
oft er um þær var talað. Blessuð sé
minning Arnar Friðfinnssonar.
Örn Reynir og Einar Páll.
ÖRN
FRIÐFINNSSON
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
GUÐRÚN K.J. BJARNASON,
Snorrabraut 65,
Reykjavík,
sem lést föstudaginn 1. október, verður jarðsungin frá Fossvogskirkju
föstudaginn 15. október kl. 13.30.
Laufey H. Bjarnason,
Ágúst H. Bjarnason, Sólveig Sveinsdóttir,
Björg H. Bjarnason, Sveinn Guðjónsson,
Jón Hákon Bjarnason, Dagrún Ólafsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir og amma,
INGIBJÖRG SIGURÐARDÓTTIR
bókbindari,
Bollatanga 11,
Mosfellsbæ,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
mánudaginn 11. október.
Hallgrímur Þór Hallgrímsson,
Emil Birgir Hallgrímsson, Edda Svavarsdóttir,
Guðfinna Björk Hallgrímsdóttir,
Þóra Björg Hallgrímsdóttir, Tjörvi Einarsson,
Inga Bjartey, Óðinn Páll og Una Rán.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma, langalangamma og systir,
ÁRMANNÍA KRISTJÁNSDÓTTIR,
Aðalgötu 56,
Ólafsfirði,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri föstu-
daginn 8. október sl.
Jarðarförin fer fram frá Ólafsfjarðarkirkju laug-
ardaginn 16. október kl. 14.
Kristín Björg Sigurbjörnsdóttir,
Óskar Þór Sigurbjörnsson, Soffía M. Eggertsdóttir,
Ásta Sigurbjörnsdóttir,
Gunnar Sigurbjörnsson, Ingrid Waldow,
Sigurlína Sigurbjörnsdóttir, Hermann Guðmundsson,
barnabörn, barnabarnabörn, langalangömmubarn
og systkini hinnar látnu.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
FRIÐRIK STEFÁNSSON,
Hvanneyrarbraut 2,
Siglufirði,
sem lést á Heilbrigðisstofnuninni Siglufirði
sunnudaginn 10. október sl., verður jarðsung-
inn frá Siglufjarðarkirkju laugardaginn 16. októ-
ber kl. 14.00.
Hrefna Einarsdóttir,
Kristrún Sigurbjörnsdóttir,
Sigrún Friðriksdóttir, Jens G. Mikaelsson,
Kolbrún Friðriksdóttir, Hjálmar Jóhannesson,
Sigurður Friðriksson, Jónína Kr. Jónsdóttir,
Stefán Einar Friðriksson, Jónbjörg K. Þórhallsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Mín elskulega eiginkona, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
ÁSDÍS ARNFINNSDÓTTIR,
Krókahrauni 6,
Hafnarfirði,
lést á Landspítalanum við Hringbraut þriðju-
daginn 12. október.
Þorleifur Finn-
sson,
Sigurður Arnar Kristjánsson,
Kristján Jens Kristjánsson,
Sigríður Sch. Þorleifsdóttir,
tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.