Vikublaðið - 30.12.1992, Side 12

VIKUBLAÐIÐ
12
Miðvikudagur 30. desember 1992
I minningu Þorbjamar Magnússonar
Horfinn er af heimi framúrskar-
andi félagi og fagurkeri ljóðsins um
leið. Mér þykir hæfa hér að helga
hinum sanna sósíalista örfá fátækleg
kveðjuorð en fyrst og fremst bera
fram nokkur orð hans sjálfs - orð
sem eiga við í dag ekki síður en þeg-
ar þau voru ort.
Þorbjörn vinur minn var bundinn
hjólastól um áratugaskeið, en erfiða
fötlun bar hann fágætlega vel, ekki
síst eystra í algeru aðstöðuleysi.
hann kenndi sig jafnan við æsku-
heimilið í Hlíðinni, Mássel, og mjög
sterkar taugar bar hann til æsku-
stöðvanna alla tíð.
Hann var afar góðum gáfum
gæddur, vænn verkmaður, dáðríkur
drengskaparmaður og dágott skáld.
Hugsjón hans um mannúð, jafn-
rétti og jöfnuð var styrk og sterk og
liðsmaður var hann drjúgur í okkar
sveit eystra sem hér.
I minningu míns góða vinar bið ég
um birtingu þessa ljóðs.
Ljóð til næturinnar
Fagnandi leita ég faðmlaga þinna,
friðsæla, dulheiða júnínótt.
Laugaðu sál mína, láttu mig finna
lœknandi mátt þinn - svæfðu mig
rótt.
Vaggaðu draumsjónum vonanna
minna,
veittu þeim þrek til aðfórna sér.
Þjáður í hjarta ég þrái að inna
þrekraunir lífsins afhöndum mér.
Stari ég hrœrður í stjamhvolið heiða,
strengir míns hjarta fá dýpri hljóm.
Kliðmjúkir tónarnir sál mína seiða
og sœtta mig betur við lífs míns dóm.
Þú hefur gefið mér gleymskunnar
munað,
grœðandi höndum bundið mín sár.
Látið mig finna þann Ijúfa unað
sem lífið á handan við blóð og tár.
Leiddu hvert barn þitt sem langar að
gleyma,
lyftu þeim smœstu, sem skortir þrótt.
Fylgdu þeim yfir til fegurri heima,
fœrðu þeim hamingju, góða nótt.
Þ.M.
Og ekki er síðra ljóð hans við lýð-
veldistökuna. Mætti það ekki eiga
erindi við okkur?
Döggvar á stráum, drúpandi höfði
dreymdi hin ungu blóm.
Blátœran vafði blíðumfaðmi
bernskunnar helgidóm.
Léku við ströndu lognvœrar öldur
Ijóðrœnan tónaseið.
Loftið var þrungið afljúfri angan,
landið í draumi beið.
Draumsvanir flugu drifhvítum
vœngjum
djúpt í heiðanna ró.
Handan við fjöllin og himinblámann
hamingja þeirra bjó.
Á hljómkviðu vorsins, heit af gleði,
hlustaði þjóðin öll.
Island er vaknað af aldanna svefni,
ómaði um byggð ogfjöll.
Sigur var unninn, sólvefjum
slunginn
söngur hjartnanna steig.
Heimkomin þjóðin, hljómþyrst
bergði
hamingju sinnar veig.
Þ.M.
Fáein ljóðbrot valin úr mætu safni
þar sem merlar á margt gullkornið.
Far heill, félagi og vinur.
Helgi Seljan
Myndin var tekin á Púlsinum um daginn.
Ríkísstjómarblús
Það er ekki ofsögum sagt að nú-
verandi ríkisstjórn á ekki miklurn
vinsældum að fagna meðal þjóðar-
innar. Enda hefur hún að undan-
förnu boðað eintóman „blús“;
skattablús, niðurskurðarblús og
vandræðablús af öllu tagi og ræður
ekki neitt við neitt. Hún er gersam-
lega farin út af laginu og hefur
gleymt í hvaða tóntegund hún sagð-
ist ætla að spila. Hún er sem sé orðin
rammfölsk. Ef hún hefði hinsvegar
æft sig betur heima og stundað sitt
spil af dugnaði og eljusenti væri
bjartara framundan. Ríkisstjómin
hefði átt að taka Guðmund Péturs-
son, gítarleikarann góðkunna, sér lil
fyrirmyndar, þá væri „blúsinn“
hennar hreinn, tær og tilfmninga-
næmur eins og hjá honum.
Guðmundur er einn þeirra ungu
manna sem kunna sitt fag og hann
er á heimsmælikvarða á sínu sviði.
Blúsmaður fram í fingurgóma.
^éssgfássiösisisss/s o&xss* cgf észsis&ssiösisisss/i ö^ss/s sss& cgs físásss*
Mensk framleiðsla eykur atvinnu - Kaupum íslenskt á nýju árí
HANS PETERSEN HF