Vikublaðið - 03.02.1994, Blaðsíða 2

2
VIKUBLAÐIÐ 3. FEBRÚAR 1994
BLAÐ SEM V I T E R I
Útgefandi: Alþýðubandalagið
Ritstjóri og ábm.: Hildur Jónsdóttir
Blaðamenn: Páll Vilhjálmsson og Ólafur Þórðarson
Auglýsingar: Grétar Steindórsson/Þjóðráð hf.
Auglýsingasími: (9D-813200
Ritstjórn og afgreiðsla:
Laugavegur 3 (4. hæð) 101 Reykjavík
Sími á ritstjórn: (91)-17500
Útlit og umbrot: Leturval
Prentvinnsla: Frjáls ijölmiðlun hf.
Styrkja^ þarf
málstað íslands
Margir fiskistofnar í Norður- Atlantshafi eru ofveidd-
ir og sóknin er meiri en hóflegt sýnist. Samt sem áður er
ljóst að Islendingar munu á næstu misserum stunda tals-
verðar úthafsveiðar á alþjóðlegum hafsvæðum utan okk-
ar efnahagslögsögu. Þær geta í bráð orðið mikilvægur
fengur fyrir þjóðarbúið og haft í för með sér aukna at-
vinnu og bætta afkomu heimilanna í landinu.
Hér erum við stödd í ákveðinni þversögn sem er
óþægileg, en verður engu að síður að fást við á hinum
pólitíska vettvangi. Það vantar bæði stefiiu og stjórn á
þessa hluti. Núverandi ríkisstjórn virðist helst fylgja
þeirri línu að móta stefnuna jafnóðum og stjórna eftirá.
I þessu mikla máli sent snertir lífshagsmuni okkar er afar
brýnt að styðjast við grundvallarmarkmið vegna þess að
um flókin alþjóðleg deilumál er að ræða.
Utgerð og fiskvinnsla við Norður-Atlantshaf á víða í
erfiðleikum og fiskiskip fást nú á útsöluverði, t.d. í
Kanada. A það hefur verið bent að það kunni að vera
sögulegt hlutverk Islendinga sem fiskveiðiþjóðar að taka
að sér að endurskipuleggja fiskveiðar og fiskiðnað á
þessu heimssvæði.
Sé svo stórt hugsað má augljóst vera að ekki dugir að
halda að sér höndum eða einblína á okkar efnahagslög-
sögu.
I ljósi þess meðal annars að framundan er ráðstefna
Sameinuðu þjóðanna um úthafsveiðar hefur Steingrím-
ur J. Sigfússon varaformaður Alþýðubandalagsins hafið
umræðu um hvernig halda megi á málstað strandríkis
sem ætlar í senn að ná sem mestum réttindum á nær-
svæðum sínum og auka sókn sína á úthafið.
„Þau viðhorf hafa verið uppi í sjávarútvegsráðuneytinu
og víðar í stjórnkerfinu að hagsmunir Islendinga liggi
fyrst og fremst í því að halda fram rétti strandríkja and-
spænis ásókn úthafsveiðiþjóða. I þeim anda höfum við
einskorðað okkur við fiskveiðar í landhelginni og á síð-
ustu árum kappkostað að draga úr umframgetu fiski-
skipastólsins þannig að jafnvægi myndist á milli afrakst-
urs Islandsmiða og stærðar flotans. Þessi stefna beið
skipbrot þegar útgerðir tóku að leita út fýrir landhelgina
til að bæta sér upp síminnkandi afla á heimamiðum.“
Steingrímur telur brýnt að stjórnvöld vakni til lífsins
og taki til við að styrkja málstað Islands með markvissri
stefnumótun. I fyrsta lagi eigi Islendingar að vera í farar-
broddi þeirra sem sækja og gæta réttar fiskveiðiþjóð-
anna, í öðru lagi þarf framganga okkar að standast kröf-
ur um verndnun og hófsamlega nýtingu auðlinda, í
þriðja lagi verður réttindasókn okkar umhverfis eigin
efnahagslögsögu og á úthafinu að vera á grundvelli Al-
þjóða hafréttarsáttmálans og í fjórða lagi þarf sókn okk-
ar í Barentshafið að byggja á aðild að Svalbarðasam-
komulaginu og prófun á réttarstöðu Norðmanna. Þá
þarf að stefna að því að alþjóðlegir samningar náist um
veiðistjórnun á öllum helstu úthafsveiðisvæðum. Loks er
nauðsynlegt að stjórnvöld nái samkomulagi við útgerð-
armenn um að sókn Islendinga á úthafsmið verði ekki
þjóðinni til vansa og að fiskiskip verði undir fána Islands.
Hver „á“ sæti Alþýðubanda-
lagsins á framboðslistanum ?
A fundi kjördæmisráðs ABR 15.
/ \ jan. s.L, þar sem mætíng var
J- JLgóð, var samþykkt með at-
kvæðum allra viðstaddra fulltrúa að
taka þátt í sameiginlegu framboði
vegna borgarstjórnarkosninganna í
vor. Valdir voru þrír íulltrúar AI-
þýðubandalagsins í samráðshóp
flokkanna um framboðsmálin.
Svo mikil samstaða ríkti á fundin-
unt uni þessar afgreiðslur að honum
lauk á innan við hálfri klukkustund.
Hvernig á að bjóða sig
fram?
Samkvæmt samkomulagi flokkanna
skipar Alþýðubandalagið í 2. og 5.
sæti listans og síðan í 12. sæti og þrjú
önnur sæti enn aftar á Iistanum.
Sú skipan að bjóða hópnum sem
stóð að H-lista í síðusm borgarstjórn-
arkosningum 10. sætíð hefur valdið
ýmsum, m.a. ntér, vangaveltum. Þær
vangaveltur hafa þó vikið fyrir ánægj-
unni með sameiginlega listann og þær
víddir sem hann gæti gefið í stjórn-
málum næstu missera. Vonandi tekst
vel til með valið í 10. sætið.
Með tílliti tíl þess taugatitrings sem
gert hefúr vart við sig í fjölmiðlum
undanfarna daga vegna vals á ffain-
bjóðendum Alþýðubandalagsins á
listann, hefði auðvitað á fúndinum 15.
janúar átt að ákveða hvernig menn
gætu boðið sig ffarn, þannig að þeir
gætu komið áhuga sínum á að koinast
í sætí á framfæri við kjördæmisráðið.
Því miður var það hins vegar ekki
gert og hefur það síðar gefið stuðn-
ingsmönnum við ffamboð Arthurs
Morthens í 5. sætíð tíleffii tíl óljósra
tilvísana í óskráð og þegjandi sam-
komulag unt einhvers konar helm-
ingaskiptareglu milli „fylkinga“, sem
eru ekki til samkvæmt formanni
flokksins eftír síðasta landsfund.
Slíkt óskráð samkomulag hefúr
aldrei verið kynnt fyrir kjördæmisráð-
inu og er annað hvort tilbúningur eða
misskilningur. Að mínu mati væru
slíkt helmingaskipti mjög ósanngjörn
og vitlaus og mundu festa flokkinn í
hjólförum fylkingaskiptíngar, sem
byggðist meira á persónulegum
metnaði einstaldinga en á mismun-
andi áherslum í stjórnmálum eða inál-
efnaafstöðu.
Eg tel sanngjamt og eðlilegt að
menn bjóði sig ffam sem einstakling-
ar, sem Alþýðubandalagsmenn, en
ekki fulltrúar einhverra fylkinga og að
þeir leiti eftír stuðningi við sig á
gmndvelli hæfileika og mannkosta,
ekki því að „fylkingin þeirra eigi sætí“.
Kjördæmisráðið í Reykja-
vik
Lög Alþýðubandalagsins um kjör-
dæmisráð í Reykjavík kveða skýrt á
um að ráðið sjái urn ffamboðsmál
flokksins í kjördæminu. Fulltrúar þar,
aðal- og varamenn, em um átta tugir
manna og em kjörnir til tveggja ára
setu í ráðinu á aðalfúndum félaganna
þriggja sem að kjördæmisráðinu
standa. Miðað er við ákveðinn fjölda
félagsmanna að baD hverjum fulltrúa.
Kjördæmisráðið var ekki síst stofn-
að vegna óska ffá þeim sem á sínum
tíma stofnuðu félagið Birtingu og
hafa ekki áður kornið ffam atliuga-
semdir við skipan þess og umboð, að
minnsta kosti hef ég ekki heyrt það.
Þetta er lögformlega réttur vett-
vangur og að inínu mati sá bestí sein
við núna höfum tíl að velja ffambjóð-
endur flokksins sem hraðast. Ærin
vinna er framundan að mótun mál-
efnasamnings flokkanna og að ntótun
kosningastefnuskrár framboðslistans.
Unanfarið hafa fjölmiðlar gert sér
mat úr ffamboðsmálum Alþýðu-
bandalagsins í Reykjavík og gert mik-
ið úr átökum „milli Birtingar og
ABR“. Mér sýnist málinu ágætlega
lýst í grein í síðasta Vikublaði, þegar
sagt er að Árni Þór hafi boðið sig ffam
í sætíð sem Arthur Mortens hafði
augastað á. Urn það snýst heila málið.
Fleiri en einn einstaklingur hafa á-
huga fyrir sama sæti á ffamboðslista.
Skera verður úr um ntálið í kjördæm-
isráðinu. Fulltrúar þar taka afstöðu til
ffambjóðenda út frá sínum forsend-
um. Það er ekkert fyrirffam gefið í
því vali, allavega get ég ekki sagt fyrir
um afstöðu meirihlutans í ráðinu.
Mér hefur bmgðið nokkuð við að
sjá hve langt stjórn Birtingar virðist
reiðubúin að ganga, jafiivel gegn
hagsrriunum þess santeiginlega ffant-
boðs sem nú hillir undir og þeir ekki
síður en aðrir Alþýðubandalagsmenn
hafa svo lengi haft á stefnuskrá sinni.
Umíjöllun um hugsanlegan ágrein-
ing í kjördæmisráðinu er blásin út í
fjölmiðlum áður en tækifæri gefst til
að ræða málin á eðlilegum vettvangi.
Líklega fékk meirihlutí fulltnía í
kjördæmisráðinu fyrstu fréttir af
hugsanlega væntanlegum átökum unt
framboðsmálin í Mogganum. Ekki
hafði verið haldinn fúndur í stjórn
kjördæmisráðsins, hvað þá í ráðinu
sjálfu, effir 15. janúar, þegar málin
voru blásin upp í fjölmiðlum.
Krafa um sættir
Ég trúi vel fyrirsögn í síðasta Viku-
blaði: „Lartdsbyggðin vill frið í
Reykjavík“. Við viljum flest frið til að
starfa að stefiiumótun og ræða stjórn-
málaviðhorf okkar. Eg vænti þess að
tækifæri gefist tíl að ræða yfirvegað
um þessi mál á réttuin vettvangi og að
fulltrúar arinarra kjördæma, sem jafn-
vel vildu grípa inn í málefni kjördæm-
isráðsins í Reykjavík fái að kynna sín
sjónarmið og hlusta á okkar.
Það er ekki iengur búandi við um-
sátur þess sem eftír er af Birtingu um
starf Alþýðubandalagsins í Reykjavík.
Ég tel aldeilis óeðlilegt að Birting eigi
einhverja kröfu til hehuingaskipta í
framboðsmálum og hef ekki séð hjá
þeim né öðrum hve langt svo vitlaus-
ar kröfur eiga að ganga.
Er það virkilega hugmynd ein-
hverra að fáinenn sveit manna geti
með vísan tíl óskráðra reglna krafist
helmingaskipta við skipan manna á
framboðslista og í ráð og nefndir?
Þau gætu fljótt orðið mörg „félögin“
innan flokksins, ef það er mörkuð leið
manna tíl að korna sér að.
Höfundur er í borgannálaráði
ABR og varamaður í kjördæmis-
ráðinu í Reykjavík.