Vikublaðið - 08.04.1994, Blaðsíða 6

6
Viðhorí
VIKUBLAÐIÐ 8. APRÍL 1994
Utboð
F.h. Hitaveitu Reykjavíkur er óskað eftir tilboðum í verkið
„Starfsmannahús á Nesjavöllum".
Verkið felst í að reisa og fullgera starfsmannahús ásamt fullfrá-
genginni lóð. Enn fremur að leggja um 600 m langan aðkomuveg
ásamt veitukerfi (háspennustreng, lágspennustreng, símastreng,
hitaveituæð og kaldavatnsæð) að húsinu.
Lokið skal við veg og veitukerfi 15. júlí 1994.
Húsið skal vera fokhelt 1. nóvember 1994.
Verkinu skal að fullu lokið 15. júlí 1995
Útboðsgögn verða afhent á skrifstofu vorri Fríkirkjuvegi 3, Reykja-
vík, frá og með miðvikudeginum 30. mars 1994, gegn kr.
25.000,- skilatryggingu.
Tilboðin verða opnuð á sama stað miðvikudaginn 27. apríl 1994,
kl. 11.00.
INNKAUPASTOFNUN REYKJAVÍKURBORGAR
Fríkirkjuvegi 3 - Sími 25800
Utboð
F.h. Gatnamálastjórans í Reykjavík er óskað eftir tilboðum í
gerð steyptra gangstétta víðvegar um borgina.
Verkið nefnist: Steyptar gangstéttir og ræktun 1994
Heildarmagn gangstétta er u.þ.b. 8.500 m2
Heildarmagn ræktunar er u.þ.b. 8.200 m2
Skiladagur verksins er 15. september 1994.
Útboðsgögn verða afhent á skrifstofu vorri Fríkirkjuvegi 3, Reykja-
vík, frá og með þriðjudeginum 29. mars 1994, gegn kr. 5.000.-
skilatryggingu.
Tilboðin verða opnuð á sama stað fimmtudaginn 7. apríl 1994, kl.
11.00.
INNKAUPASTOFNUN REYKJAVIKURBORGAR
Fríkirkjuvegi 3 - Sími 25800
Greiðslur til foreldra
vegna barna á aldrínum tveggja og hálfs árs til fjög-
urra og hálfs árs sem ekki nýta leikskólaþjónustu á
vegum Reykjavíkurborgar eöa aðra dagvistarþjón-
ustu styrkta af Reykjavíkurborg.
Á fundi borgarstjórnar 16. desember sl. var samþykkt að
hefja greiðslur til foreldra vegna gæslu eigin bama í
heimahúsum. Um þessar greiöslur gilda eftirfarandi regl-
ur:
11. Greiðsluár skiptist í fjögur þriggja mánaða tímabil.
Útborganir fara fram mánuði eftir að hverju tímabili
lýkur, í fyrsta sinn 1. maí 1994.
2. Samkvæmt reglum þessum hafa þeir foreldar rétt
á greiðslum sem eiga börn sem verða tveggja og
hálfs árs á viðkomandi tímabili og skulu greiðslurnar
standa að óbreyttum forsendum þar til börnin ná fjög-
urra og hálfs árs aldri.
3. Greiðslur með hverju barni skulu nema þeirri upp-
hæð, sem ákveðin er í fjárhagsáætlun hverju sinni
sem rekstrarstyrkur fyrir hvert barn á einkaleikskóla
og nemur nú 6.000 kr. á máni Ai.
4. Sækja þarf sérstaklega um greiöslur fyrir hvert
tímabil á þar til gerðum eyðublöðum. Umsókn veröur
að berast eigi síðar en viku eftir að greiðslutímabili
lýkur.
Til þess að auðvelda væntanlegum umsækjendum að
staðfesta vilja sinn til þess að gerast aöilar að þessu
nýja fyrirkomulagi hefur verið ákveðið að taka við pönt-
unum á upplýsingum og umsóknareyðublöðum í síma
Dagvistar barna, 27277. Eyðublöð verða síðan send út
en þeim ber að skila eigi síðar en viku eftir að
greiðslutímabili lýkur, þ.e. fyrír 7. apríl 1994, fyrir
fyrsta tímabilið.
Hringið í síma 27277 og óskið eftir að fá sendar frek-
arí upplýsingar og/eða umsóknareyðublað. Vinsam-
legast gefið upp nafn og heimilisfang ásamt kenni-
tölu umsækjanda og bams eða bama sem sækja á
um greiðslu fyrir.
Dagvist bama

Frjálshyggja í
Frjálshyggjan breska hefur verið
mikil fyrirmynd hægrimönnum
hér á landi og víðar. Og jafnvel
þeir sem hafa sínar áhyggjur atafleið-
ingum hennar fyrir manneskjulegt
samfélag (Samfélagið er ekki til, sagði
frú 'Thatcher meðan hún var og hét),
þeir hafa staðið í þeirri trú að ffjáls-
hyggjan væri að minnsta kosti skilvirk
- þeas. skilaði meiri árangri í hagvexti
en aðrir geta lofað.
Þetta reynist ekki rétt.
Þessari mynd hér hefur verið haldið
á lofti af valdatíma breska íhaldsins:
síðan 1979 hafa verklýðsfélögin
bresku verið sett undir aga (les: lamin
niður). Verkföll eru svotil úr sögunni.
Frelsi hefur stóraukist í viðskiptum,
ríkisfyrirtæki hafa verið þjóðnýtt,
skattar lækkaðir af arði og hátekjum.
Arangurinn er sá að hagvöxtur í Bret-
landi hefur verið meiri en nokkru
sinni fyrr.
Hagvöxtur sem brást
Það síðasta stenst ekki - og þar með
er allt hitt svosem lítið að státa af, ekki
einu sinni fyrir íhaldið.
Sanleikurinn er sá að á fjórtán ára
íhaldstíma, frá 1979 til 1993, hefur
hagvöxtur í Bretlandi numið 25%-eða
1,6% á ári. Og það er ekkert til að
státa af. Næstu 14 árin á undan hafði
hagvöxtur numið 36% og það sagði
Margrét Thatcher að væri alltof lítið!
En verr hefur gengið síðan - ekki síst
í samanburði við önnur iðnríki. Síðan
1979 hafa Frakkar sýnt 30% hagvöxt,
Þjóðverjar 33%, Bandaríkin 35% og
Japanir 63%. Hagskýrslur Breta eru
þær lökustu sem nokkurt iðnvætt ríki
hefur sýnt síðan 1945.
Nú skal það tekið fram að sá sem
þetta tekur saman er ekki trúaður á að
velgengni þjóðfélaga verði mæld í
hagvexti - án þess það t.d. komi ffain
hvað þessi hagvöxtur kostar. En hér er
samt um að ræða inælikvarða seni
fýjálshyggjan sjálf leggur til grundvall-
ar öllu mati og kemur því vel á vond-
an að reka slíkar tölur upp í trant
henni.
Trú á einstaklingshyggju
Náttúrlega hafa menn verið að
skoða hvernig stendur á |iví að Bret-
um gengur svo bölvanlega. Ein niður-
staðan er sú að hin freka einstaklings-
hyggja breskrar frjálshyggju eigi sök á
Árni
Bergniann
vandræðum breskra fyrirtækja. Royal
Society of Arts hefur birt skýrslu um
„Fyrirtæki morgundagsins" þar sem
starfsmenn 25 stórfyrirtækja víða um
heim hafa borið saman reynslu sína.
Þeir komast að þeirri niðurstöðu að
sörnu löndin sýni lélegustu ffammi-
stöðu í efnahagslífi og þau sem leggja
mest upp úr einstaklingshyggju. Þeim
samfélögum vegni skást þar sem
ntenn kunna að vinna saman - innan
fyrirtækis, milli fyrirtækja, í samfélag-
inu í hcild. Og einn þeirra ffétta-
skýrenda sem um skýrsluna fjalla
bendir á að slíkur samvinnumórall sé
óralangt frá þeirri ffjálshyggju þar
sem rótlausir fjárfestar eru á þönum
eftir skjótum arði, forstjórar fara ineð
starfsfólk sein undirsáta sem má losna
við hvenær sem er og stjórnendur fyr-
irtækja láta sem það komi þeim ekkért
við hvað gerist utan verksmiðjudyra.
En þetta er einmitt sú frjálshyggja
sem hefur riðið húsum f Bretlandi í-
haldsins.
Meiri ójöfnuður, verri
fiammistaða
Önnur skýrsla (frá PSI, Policy Stu-
dies Institute) er um samskipti verka-
fólks og stjórnenda á Thatcherárum.
Þar er tekin fyrir sú kenning
'Fhatchers og hennar manna að þegar
allir séu lausir við helvítis verklýðsfé-
lögin þá muni „nútímafyrirtæki" gera
meira til að fá starfsmenn og verkafólk
til að taka þátt í rekstrinum með virk-
um hætti. Niðurstaðan er sú að þetta
standist alls ekld: viðleitni til að „nýta
betur þá auðlind sem maðurinn er“
eins og þetta heitir er reyndar meiri á
vinnustöðum þar sem verldýðsfélög
starfa en þar sem þau eru ekki. Og
þegar á heildina er litið, stendur í
þessari skýrslu, þá helst það í hendur
að launamunur og tekjumunur í fyrir-
tækjum fer vaxandi og að inunur á
þeim sem áhrif hafa á rekstur, ákvarð-
anir og ráðningar og þeim sem lítil
klessu
sem engin áhrif hafa fer vaxandi.
Með öðrum orðum: I Bretlandi
frjálshyggjunnar fer það sarnan að
siglt er burt frá jöfnuði í kjörum og
öllu sem líkist atvinnulýðræði. Starfs-
fólk og verkamenn verða aðeins „stað-
reynd í frainleiðsluferlinu“ sem alls-
konar „hagræðing“ bitnar á með ein-
um eða öðrum hætti en gefur ekkert.
Og niðurstaðan er sú sem fyrr var
nefnd: Bretland er neðst á blaði iðn-
ríkjanna.
Ríkisútgjöld og skattar
Annað er það sein íhaldsstjórn telur
sér venjulega til tekna: Aðeins ábyrgir
i'haldsmenn geti skorið niður ríkisút-
gjöld eða haldið þeirn í skefjum.
Þetta er líka lygi. Enn ein skýrslan
sýnir að á síðustu árum hafa ríkisút-
gjöld í Bretlandi aukist hraðar en á
nokkrum stjórnarárum Verkamanna-
flokksins. Ekki nóg með það: Ihalds-
flokkurinn hefur talið sig skattalækk-
unarflokk og hefur vissulega létt af
sköttuin á fyrirtækjum og þeim tekju-
hæstu. En venjulegir borgarar þurfa
að borga meira í skatta nú en lengi
áður. Arið 1979 borguðu venjuleg
meðalhjón bresk 9,6% af tekjum sín-
um í tekjuskatt en núna 10,7%.
ITeildarskattbyrðin er á leið upp í
38,5% af þjóðartekjum og það er líka
meira en nokkur Verkamannaflokks-
stjórn hefur staðið fyrir!
Fyrir þessari þróun eru margar á-
stæður, en sú sem ntest fer fyrir er
vitaskuld sú að atvinnuleysið er svo
dýrt og það er rekið með þeim „sósíal-
isina andskotans" að fyrirtækin spara
hjá sér með uppsögnum en ríkið verð-
ur að taka við þeim sem ýtt er út af
vinnumarkaði og sjá til þess að þeir
amk. farist ekki úr hungri. 1 annan
stað misheppnast mörg sparnaðará-
ætlunin - einmitt vegna oftrúar á ein-
staklingshyggjunni. Ihaldið hefur
staðið fyrir „endurbótum" á heil-
brigðiskerfinu breska sem áttu að sjá
til þess að peningar nýttust betur. Allt
það verktakajukk heftir samt leitt til
þess að til verður ný stétt hálaunaðra
forstjóra sem taka til sín drjúgan bita
af heilsukökunni - eitt íhaldsblaðið
fórnar höndum og segir: ITalda menn
að almenningur trúi á þær umbætur
sem fjölga forstjóruin en fækka hjúkr-
unarfólki?
Gáum að þessu