Vikublaðið - 22.11.1996, Blaðsíða 5

VIKUBLAÐIÐ 22. NÓVEMBER 1996
5
Undiralda í
Framsóknarflokknum
Siv Friðleifsdóttir: „Það er
aldrei meiri þörf fyrir sterkan
Framsóknarflokk en eftir sam-
einingu jafnaðarmanna.”
á móti tekur Siv Friðleifsdóttir því
víðs fjarri. „Það hefur aldrei verið
meiri þörf á miðjuafli en nú. Hugs-
anlegt samflot vinstriflokkanna eflir
Framsóknarflokkinn og eykur þörf-
ina fyrir hann.”
Ólíklegt er því að Framsóknar-
flokkurinn sveigi til vinstri á lands-
þinginu þar sem það myndi valda
óróa í ríkisstjómarsamstarfinu sem
virðist hafa breyst til hins verra eftir
átökin um LÍN og deilumar um heil-
brigðismálin. Greinilegt er að átök
munu verða innan flokksins um
hvert stefna skuli í framtíðinni.
Sömu ráðherrar
út tímabilið
í kjölfar læknadeilunnar fyrr á ár-
inu vom uppi raddir um að til ráð-
herraskipta kæmi hjá Framsóknar-
flokknum, til að mynda í heilbrigðis-
ráðuneytinu. Slíkt er af og frá segir
Egill Heiðar Gíslason, framkvæmda-
stjóri Framsóknarflokksins: „Það er
alls ekki á döfinni í flokknum að
skipta út ráðherrum og ég hef ekki
heyrt minnst á að það verði tekið upp
á landsþinginu. Slíkar raddir hafa
ekki heyrst meðal ráðamanna flokks-
ins. Það er almenn ánægja með störf
allra ráðherranna og engin þörf á
breytingum.”
Guðni Agústsson tekur í sama
streng „Ég hef ekki heyrt annað en
að ánægja sé með störf ráðherra
flokksins og engin þörf á hrókering-
um þar að lútandi”.
Útlit er því fyrir að þeir ráðherrar
sem nú skrpa sæti ríkisstjómarinnar
að hálfu Framsóknarflokksins muni
sitja þar út tímabilið. Þrátt fyrir það
fer ekki hjá því að skiptar skoðanir
séu um ágæti einstakra ráðherra.
Óbreytt ástand í
sj ávarutvegsmálum
Ólafur Öm Haraldsson er á þeirri
skoðun að umræða um breytingar í
sjávarútvegsmálum muni einkenna
flokksþingið en um það em greini-
lega mjög skiptar skoðanir. Siv Frið-
leifsdóttir sagði mikla ánægju með
kvótakerfíð og enga þörf á að breyta
um stefnu í sjávarútvegsmálum.
„Það má ræða málin út frá öllum
hliðum og skoða ýmsa þætti þess
betur. Gjaldtaka í greininni kemur
ekki til greina fyrr en hún hefur rétt
úr kútnum.”
Af þessu má ráða að innan Fram-
sóknarflokksins em skiptar skoðanir
um bæði utanríkismál og sjávarút-
vegsmál og má búast við heitum um-
ræðum um þau á flokksþinginu. Sú
eining sem virðist ríkja um stefnu og
forystu flokksins er nokkuð málum
blandin og verður spennandi að
fylgjast með hvort sá ágreiningur
sem til staðar er komi upp á yfir
borðið.
Um eitt vom þau Siv og Ólafur
Öm sammála. Jafnréttismálin verða í
brennidepli og til stendur að leggja
fram róttæka jafnréttisáætlun sem
gæti stolið senunni frá ágreiningi um
hin stóru málin.
bgs.
Ólafur Örn Haraldsson:
„Við eigum að halda öllu opnu
hvað varðar samstarf við
vinstriöflin.”
v
Guðni Ágústsson: „Nei, guð
hjálpi mér, við höfum ekkert í
Evrópusambandið að gera.”
Framsóknarflokkurinn
heldur 24. flokksþing sitt
nú um helgina. A yfír-
borðinu virðist vera eining
um stefnu flokksins í öll-
um stærri málum og
ánægja með forystuna. En
ýmsar blikur eru á lofti,
eins og Baldur Þórhallsson
stjórnmálafræðingur
bendir á til dæmis í sam-
bandi við breyttar áhersl-
ur í málflutningi formanns
flokksins í Evrópumálum.
Eins virðist Framsóknar-
flokkurinn eiga í miklu
basli með að efna stóru
loforðin sem hann gaf í
síðustu kosningabaráttu.
Eru átök í uppsiglingu á
flokksþinginu nú um helg-
ina? Kraumar óánægja
undir sléttu yfirborðinu
með störf einstakra ráð-
herra og málefnastöðu
flokksins í ríkisstjórnar-
samstarfínu? Er vinstri-
sveifla í flokknum? Viku-
blaðið leitaði svara og tók
púlsinn á Framsóknar-
flokknum.
Aðspurður sagði Guðni Ágústsson
um það hvort flokkurinn væri að
skipta um stefnu í Evrópumálum:
„Nei, guð hjálpi mér. Stefna flokks-
ins er afdráttarlaus gegn inngöngu í
Evrópusambandið og ef einhverjar
raddir í flokknum eru í aðra átt þá ná
þær engum árangri með það. Það eru
engar forsendur fyrir því að íslend-
ingar gangi í Evrópusambandið”.
Baldur Þórhallsson stjómmála-
fræðingur bendir á hugleiðingu í
Reykjavíkurbréfi Morgunblaðsins
þar sem því er velt upp hvort Fram-
sóknarflokkurinn sé að koma sér í
fyrri stöðu Alþýðuflokksins, með
opna utanríkisstefnu við hliðina á og
í samstarfi við Sjálfstæðisflokkinn
sem er með fastmótaða og ákveðna
stefnu í utanríkismálum.
Baldur: „Það er athyglisvert hvað
það hefur verið áberandi í málflutn-
ingi Halldórs Ásgrímssonar að
flokkurinn sé að opna á umræður um
aðild íslands að Evrópusambandinu.
Ég held að flokkurinn kúvendi ekki í
afstöðu sinni til utanríkismála en
hann er greinilega að fara að skoða
þau. Framsóknarflokkurinn er að
stíga fyrstu skrefin í átt til stefnu-
breytinga en við sjáum ekki neinar
sviptingar á landsfundinum nú um
helgina.”
Siv Friðleifsdóttir vill ekki sjá
stefnubreytingu í Evrópumálum.
„Við höfnum aðild að Evrópusam-
bandinu en erum ánægð með EES.
Vegna sameiginlegrar sjávarútvegs-
stefnu kemur aðild ekki til greina af
minni hálfu.”
Einhver hluti Framsóknarflokks-
ins, með Halldór Ásgrímsson í farar-
broddi, virðist fús að skoða aðild að
Evrópusambandinu en almennt séð
má ætla að á þessu stigi málsins
verði ekki tekist á um Evrópumálin á
þessu flokksþingi.
Vil samstarf til vinstri
Guðni Ágústsson vill að Fram-
sóknarflokkurinn skýri stefnu sína í
velferðarmálum á komandi flokks-
þingi. „Ég vil sjá samstarf til vinstri
eftir næstu alþingiskosningar ef kost-
ur er á. Samstarf við jafnaðarmenn
kemur vel til greina en þá þurfa jafn-
aðarmenn að skýra stefnu sína í öll-
um málum,” segir Guðni.
Baldur Þórhallsson segir að það
hljóti að valda togstreitu innan Fram-
sóknarflokksins, til lengri tíma litið,
að hann bjóði ekki fram undir eigin
nafni í sveitarstjómarkosningum í
stærsta kjördæmi landsins. „Þó það
hafi ekki skaðað flokkinn enn sem
komið er þá hlýtur maður að spyrja
sig hvaða áhrif það hafi á flokkinn
þegar til lengri tíma er litið. Mörgum
framsóknarmanninum hlýtur að
svíða það sárt að flokkurinn skuli
ekki bjóða fram undir eigin nafni í
Reykjavík. Ólíklegt er þó að lands-
fundurinn taki ákvarðanir sem hefti
stöðu Framsóknarflokksins hvorki í
Reykjavík né í samstarfinu við Sjálf-
stæðisflokkinn,” segir Baldur.
Ólafur Öm Haraldsson vill halda
því opnu að Framsóknarflokkurinn
skoði samstarf við vinstriöflin á
landsvísu og vill ekki að flokkurinn
útiloki kosningabandalag heldur
fylgist jákvætt með þróuninni. Aftur
Er íslensk tónlist annars flokks?
Félag íslenskra hljóðfæraleikara, Félag tón-
skálda og textahöfunda og Samtök hljómplötu-
framléiðenda hafi vakið athygli þjóðarinnar á
hlutdeild íslenskrar tónlistar í dagskrá íslenskra
útvarpstöðva. Þar kemur fram að hlutfall ís-
lenskrar tónlistar á rás 2 á síðasta ári hafi verið
rúm 17% og minna á hinum stöðvunum. Einn-
ig mátti lesa í Helgarpóstinum um daginn við-
tal við Magnús Kjartansson um flutning ís-
lenskrar tónlistar í útvarpi. Þar kom m.a. fram
að hlutur íslenskrar tónlistar hefur minnkað á
undanfömum árum. Sé rétt með farið, þá er
þetta óheillaþróun.
Menn spyrja sjálfa sig, hvort stöðvunum beri
ekki í það minnsta siðferðileg skylda til að
leika svo og svo mikið af íslenslói tónlist í
dagskrám sínum. I stuttu máli: Nei. Það eru
öngvir kvótar í gangi og hver og einn getur
leikið það sem honum sýnist, nema þar sem
svokallaðir „spilunarlistar” em brúkaðir (eins-
konar kvóti). Það þýðir að dagskrárstjórar/tón-
listarstjórar velja ákveðin lög, til spilunar
hverju sinni og hversu oft á dag viðkomandi
lög skulu leikin. Yfirleitt em þetta nú erlend
lög, einkum ensk og amerísk, sem maður fær
að heyra nokkrum sinnurn á dag, mörg hver
ágæt.
Sú skoðun hefur lengi verið upp að allur al-
menningur kýs frernur að hlusta á íslenska tón-
list en erlenda. Hvemig stendur þá á því að
nlutur þeirrar íslensku er ekki stæni en raun
Sú skoðun hefur lengi verið
upp að allur almenningur kýs
fremur að hlusta á íslenska
tónlist en erlenda.
Hvernig stendur þá á því að
hlutur þeirrar íslensku er ekki
stærri en raun ber vitni?
ber vitni? Er það vegna þess að hún sé verri,
eða á einhvem hátt óáheyrilegri en erlenda tón-
listin? Almennt em menn ekki á þeirri skoðun.
Á undanfömum ámm hefur íslensk tónlist tek-
Sjónarhóll
Olafs Þórðarsonar
blaðamanns
ið miklum framförum. Fjöldi góðra hljóðfæra-
leikar, laga- og textahöfunda og útsetjara hafa
komið fram í sviðsljósið. íslenska tónlistarflór-
an hefur að sama skapi breikkað og fjölbreytn-
in aukist. Það er því ákaflega sárt að þurfa að
kyngja því að íslensk tónlist sé svo léleg að
það sé ekki hægt að leika hana í útvarpi.
Menn hljóta þá að velta fyrir sér hvort þeir
sem ráða tónlistarvalinu hverju sinni séu
hræddir við að leika íslenska tónlist, halda að
jafnvel að hún falli hlustendum ekki í geð. Það
sé einfaldlega auðveldara og vinsælla að spila
eitthvað upp á ensku, jafnvel þó það gæti
hljómað eins og loftpressa í eyrum hlustenda.
Sé nú allt þetta rétt, er þá ekki kontinn tími til
að breyla um og auka hlutfall íslenskrar tón-
listar á öllum útvarpsstöðvum. Nákvæmlega
eins og það þarf að auka hlut íslenskrar tónsist-
' iir i) *y‘ 1 ' '
ar í sjónvarpi. Við erum íslensk og íslensk
menning skiptir okkur máli. Þá á að styðja við
íslenska menningu og þar með íslenka tónlist,
Það má m.a. gera með því að leika meira af
henni í útvarpi.
Það væri kanski ráð að mæla vísindalega
hlutfall íslenskrar tónlistar og erlendrar, sem
leikin er á íslenskum útvarpsstöðvum og sjá
hveiju við komumst að? Ekki er ólíklegt að
fram kæmi, að auka mætti spilun íslenskra,
þýskrar, ítalskrar, sænskrar, danskrar, spænskr-
ar, ískrar, suður-amerískrar og franskrar tón-
listar svo eitthvað sé nefnt. Einhæfnin gerir
mann að slæmum hlustanda. Það er nefnilega,
þegar grannt er hlustað verið að leika það sama
aftur og aftur, dag eftir dag, viku eftir viku og
mánuð eftir mánuð. Rétt eins og saltfiskur er
ágætis fæða getur maður fengið leið á honum,
sé hann etinn í sama hlutfalli og stöðvamar
leika sömu tónlistina.
Einu sinni höfðu menn metnað fyrir hönd
sinnar útvarpsstöðvar og bjuggu til ágætt út-
varpsefni, vel unnið og framsett. Nú er eins og
allur vindur sé úr mönnum og samkeppnin
fellst í einhveiju allt öðra en vandaðri dag-
skrárgerð. Dagskrárstjórar takið nú til hendinni
eflið innlenda dagskrárgerð með íslenskri tón-
list í eðlilegu hlutfalli við þá erlendu.
‘>v<y fv