Lesbók Morgunblaðsins - 12.02.2005, Page 13

Lesbók Morgunblaðsins ˜ 12. febrúar 2005 | 13
Æringjarnir í Madness snúa aft-ur með nýtt efni næsta apr-
ílmánuð. Platan, sem ekki hefur
fengið nafn, verður þó ekki gefin út
undir nafni Madness heldur undir
merkjum The Dangermen. Ástæðan
er sú að
plötuna
munu
prýða
tökulög úr
reggí- og
ska-
geiranum
en þau tón-
listarform
voru sveitinni einkar hugstæð fyrstu
starfsárin. Fyrsta smáskífa sveit-
arinnar, „The Prince“, sem út kom
1979, var enda samin til heiðurs ska-
kónginum Prince Buster. Madness,
sem var fremst í bresku ska-
bylgjunni ásamt The Specials, naut
mikilla vinsælda árin 1979 til 1982 og
einkanlega þóttu
myndbönd sveit-
arinnar skemmtileg,
þar sem saman fór
gáskafull gleði og nett sýrður ær-
ingjaháttur.
Síðasta plata sem Madness gaf út
var Wonderful árið 1999 og fékk hún
prýðilega dóma en sveitin kom sam-
an aftur árið 1992 eftir að hafa starf-
að um tíma sem The Madness en
hætt svo endanlega árið 1988.
  
Franski raf/danstónlistardúettinnDaft Punk gefur út nýja plötu,
Human After All, hinn 21. mars og
er það þriðja breiðskífa dúettsins.
Heil fjögur ár eru síðan Discovery
kom út en Daft Punk náði mikilli
hylli með
fyrstu
plötu
sinni,
Home-
work árið
1997 og
urðu lögin
„Da
Funk“ og
„Around
The
World“
vinsæl.
Fyrsta smáskífan kemur út viku fyr-
ir breiðskífu og inniheldur lagið
„Robot Rock“. Meðlimir, þeir Thom-
as Bangalter og Guy Manuel de
Homem Christo, tóku plötuna upp á
sex vikum í haust í eigin hljóðveri í
París.
  
Svo virðist sem fyrsta plata sveit-arinnar Babyshambles verði
einn af popp/rokkviðburðum ársins.
Sveitin er leidd af fyrrum Libert-
ines-
með-
limnum
Pete Doh-
erty sem
stefnir
hraðbyri á
vit sömu
örlaga og
menn eins
og Kurt
Cobain og
Richey
Edwards
en ekki út-
séð með
hvort Doh-
erty lifi af
árið, slíkt er sukkið og ruglið á
manninum. Hæfileikar Doherty eru
engu að síður ótvíræðir en tvær plöt-
ur Libertines eru eðal rokkplötur,
þar sem saman fara haglegar laga-
smíðar og glúrnir textar. Doherty er
nú búin að setja saman endanlegt
band og má búast við plötunni í vor
eða sumar. Með honum í bandinu
eru þau Drew McConnell (bassi),
Patrick Walden (gítar) og Gemma
Clarke (trommur). Sjálfur sér Doh-
erty um söng og gítarspil. Vinnsla er
þó á algeru frumstigi og engar frétt-
ir hafa enn borist af því hver muni
sjá um upptökustjórn, hvenær vinna
hefjist og svo framvegis. Sveitin er
þó komin með nóg af efni og hefur
spilað reglulega undanfarna mánuði.
Tónleikarnir hafa þó oftar en ekki
endað í tómri vitleysu og því óhætt
að setja fyrirvara við allar framtíð-
aráætlanir sem snúa að Pete
Doherty og hans fólki.
Erlend
tónlist
Madness
Daft punk
Babyshambles
Platan Different Class með bresku sveit-inni Pulp á stóran sess í huga mér. Ekkisíst eftir nokkurra mánaða dvöl í Lond-on fyrripart árs 1996 með tvær spólur
meðferðis, aðeins var hlustað á bestu lög Kinks og
Different Class með Pulp við morgunverðarborðið
í Belsize Park. (Á kvöldin var svo farið út og nýj-
ustu tónlistarstraumarnir teknir inn en það er
önnur saga.)
Þessi plata er ekki bara merkileg í mínum huga
heldur líka í sameiginlegu
minni poppsögunnar því
hún skaut Pulp rækilega
upp á frægðarhimininn.
Sveitin hafði nefnilega starf-
að í meira en fimmtán ár áð-
ur en platan kom út. Þrátt fyrir að næsta plata á
undan hafi vakið athygli á sveitinni var það lagið
„Common People“ sem gerði það að verkum að
hún sló í gegn. Lagið kom út í maí 1995 og fór
beint í annað sæti breska vinsældalistans en plat-
an sjálf kom út í októberlok sama ár. Þetta er lík-
lega það lag sem flestir þekkja með Pulp og er enn
spilað á skemmtistöðum til að koma fólki í gott
skap.
Ekki aðeins er Different Class með mörgum
sérlega grípandi lögum heldur eru textar söngv-
arans og listaspírunnar Jarvis Cockers alveg frá-
bærir. Í „Common People“ syngur hann á listi-
legan hátt um ríku stelpuna sem langar til að vera
venjuleg. Hann er að lýsa því sem hann hefur upp-
lifað, kynnum sínum við stelpu sem hann kynntist
sem nemi í listaháskólanum Central Saint Mart-
in’s.
Platan fer úr nýbylgjudiskói („Disco 2000“) yfir
í sönglagastemningu („Mis-Shapes“) yfir í ballöðu
(„Underwear“) og tyrkneska evróvisjónstemningu
(„I Spy“). Hún er sumsé fjölbreytt þrátt fyrir að
innihalda alltaf kjarna Pulp. Textarnir við þessi
melódísku lög innihalda oft litlar sögur, skemmti-
legar, mannlegar og djúpstæðar, og verða lögin
enn minnisstæðari fyrir vikið.
Ekki er hægt að tala um Pulp án þess að minn-
ast á forsprakkann Jarvis Cocker. Hann varð mik-
ið tákn fyrir sveitina, langur og mjór með áberandi
gleraugu, íklæddur notuðum fötum. Hann varð
jafnvel að kyntákni enda fjallar hann um kynlíf í
textum sínum. Enginn sem sá Pulp á sviði í Laug-
ardalshöllinni sumarið 1996 efast heldur um kraft
Cockers á sviði.
Þessi plata raðaði sér í efstu sæti margra lista
yfir bestu plötur ársins 1995 og á það fyllilega skil-
ið. Til dæmis var hún á toppnum hjá Melody Mak-
er. Samkeppnin var hörð á því góða ári en til dæm-
is komu út í svipuðum geira plöturnar The Bends
með Radiohead, The Great Escape með Blur og
(What’s The Story) Morning Glory með Oasis. Í
mínum huga er Different Class í sérflokki.
Melódískar smásögur
Poppklassík
Eftir Ingu Rún
Sigurðardóttur
ingarun@mbl.is
Þ
essar „stóru“ plötur sem búið er að
tilkynna um fylgja mismunandi lög-
málum. Sumar hverjar kom úr
ranni einhverrar stór- eða gæða-
sveitarinnar sem er að rísa upp við
dogg eftir að hafa verið í híði í fjölda
ára eða hefur hreinlega verið hætt. Aðrar eru eftir
ungsveitir sem hafa slegið óforvarandis í gegn
með sinni fyrstu plötu og standa frammi fyrir hinu
vel þekkta vandamáli sem snýr að „annarri plöt-
unni“. Einnig búa sumir listamenn yfir þeirri gæfu
að hafa skapað sér það sterkt orðspor að ný plata
er ávallt talin viðburður, þó svo að ein og ein plata
hafi dottið niður fyrir meðallagið.
Sú plata, sem menn halda líklega mest í sér önd-
inni yfir, er ný hljóðversskífa með Pixies. Það seg-
ir sitt um stöðu þessarar sveitar að þó að óvíst sé
að nokkuð verði af plötunni er verið að birta heil-
síðugreinar í tímaritum þar sem vöngum er velt
yfir möguleikanum. Endurkoma Pixies í fyrra
þótti takast það vel að óskýrar fréttir leka nú stöð-
ugt út um að Frank Black og félagar séu að vinna
að nýrri plötu, þeirri fyrstu
síðan Trompe Le Monde
kom út árið 1991. Í svona til-
fellum hríslast um áhuga-
sama tvíbentar tilfinningar, annars vegar glaðvær
spenna yfir því að það sé virkilega að koma út ný
plata, hins vegar áhyggjur yfir því að málum verði
klúðrað allsvakalega.
Hljómsveitir sem hafa leikið sama leik hafa ann-
aðhvort gert þetta með glæsibrag eða alls ekki, í
þessum efnum er eins og það sé enginn millivegur.
Breska nýrokksveitin House of Love getur prís-
að sig sæla með það að engin Pixies-pressa er á
henni, þrátt fyrir að fyrsta plata sveitarinnar í ell-
efu ár sé að koma út. Líklega eiga fáir eftir að taka
eftir því, sem er synd, því að Terry Bickers er aft-
ur kominn til liðs við leiðtogann, Guy Chadwick,
sem glæðir enn frekar vonina um að eitthvað bita-
stætt komi út.
Svipaða sögu er að segja af fyrstu plötu The
Tears, því þar er fyrrverandi öxulveldi Suede –
Brett Anderson og Bernard Butler – farið að
ganga á ný. Plata er væntanleg í sumar.
Svo að við aukum nú þrýstinginn þá hyggst
Franz Ferdinand fylgja eftir lofuðum og vel seld-
um frumburði í sumar. Frumburðurinn er reynd-
ar það vel heppnaður að maður klórar sér í hausn-
um yfir því hvernig meðlimir ætla að bera sig að
við verknaðinn. Vonandi bera þeir sig öðruvísi að
en The Strokes sem voru í nákvæmlega sömu
stöðu í hitteðfyrra er þeir gáfu út aðra plötu sína,
Room on Fire. Þar var á ferðinni lítt sjarmerandi
afrit af fyrstu plötunni, Is This It? Þriðja breið-
skífa Strokes kemur út í sumar og má með sanni
segja að það sé að dugat eða drepast fyrir „kúlist-
ana“ frá New York.
Coldplay hefur hins vegar haldið vel sjó með
þeim tveimur plötur sem út hafa komið, þó að til-
þrifin á síðasta verki hefðu mátt vera ögn meiri.
Þriðja platan er væntanleg í næsta mánuði og enn
vonast fólk eftir því að Coldplay taki krúnuna af
U2 í eitt skipti fyrir öll, enda tími til kominn fyrir
löngu.
Stuðþungarokkararnir í The Darkness slógu
óvænt í gegn í hitteðfyrra en fólk er enn að gera
það upp við sig hvort um brandara sé að ræða eða
ekki. Hvort það verður „sá hlær best sem síðast
hlær“ eða ekki kemur víst í ljós í ár þegar önnur
platan kemur út.
White Stripes urðu að almenningseign með
plötu sinni Elephant árið 2003, en þar á undan
höfðu komið út þrjár plötur sem vöktu athygli
neðanjarðar. Ný plata er væntanleg í sumar og
spurning hvort Jack og Meg White sanni þá enn
frekar að blúsinn sé nýja rokkið.
Tvær goðsagnakenndar sveitir hyggjast snúa
aftur í ár með plötu. Rolling Stones gáfu síðast út
plötu árið 1997, hina hörmulegu Bridges to Bab-
ylon, og hefur Keith sjálfur lýst því yfir að ný
plata komi loks út í ár. Mikið væri nú gaman ef
Stones tækju sér sveitir eins og White Stripes til
fyrirmyndar og gæfu út eina suddalega og sveitta
rokkplötu. Þá er væntanleg ný plata með The
Who, sem gengur undir hinum mjög svo slappa
vinnutitli WHO2. Who gaf síðast út hljóðversplötu
árið 1982. Þá hafa borist þær stórgóðu fréttir að
Kate Bush ætli að snúa aftur í ár með nýja plötu,
þá fyrstu síðan The Red Shoes kom út árið 1993.
Það eru þó ekki eins góðar fréttir að Dave Stewart
(Eurythmics) og Michael Kamen séu að vinna með
henni.
Stevie Wonder mun þá gefa út sína fyrstu plötu
í tíu ár þar sem Snoop Dogg og Alicia Keys koma
hugsanlega við sögu ásamt fleirum. Burt Bach-
arach ku þá vera að vinna plötu – með Dr. Dre!
Oasis gefur út plötu í ár, sem verður sjötta plata
sveitarinnar. Það er búið að afskrifa Gallagher-
bræður oftar en einu sinni og oftar en tvisvar en
þeir hanga inni, eins og sönnum hörkutólum sæm-
ir þó að listræn heilindi og allt „mojo“ sé farið út í
veður og vind fyrir löngu. Nýstirni eins og 50 Cent
og Scissor Sisters munu fylgja frumburðum sínum
eftir í ár, Moby gefur út nýja plötu í næsta mánuði
(hvenær kemur næsta Play hugsa örugglega
margir) og Gorillaz með Damon Albarn í broddi
fylkingar koma með aðra plötu sína. Liverpool-
sveitin The Coral, sem hljóp á sig á sínum tíma
með því að gefa út að því er virtist nýja plötu á árs-
fjórðungsfresti, snýr aftur með plötu, þar sem
Portishead-liðarnir Geoff Barrows og Adrian Ut-
ley snúa tökkum.
Outkast mun fylgja gríðarvinsældum Speaker-
boxxx/The Love Below eftir í ár og einnig er ný
plata væntanleg frá þungavigtarbandinu Red Hot
Chili Peppers.
Og síðast en ekki síst, Chinese Democrazy, hin
hrjáða Guns’n’Roses plata sem búið er að tala um í
yfir tíu ár, kemur loksins út í ár (eða kannski
ekki).
Þetta er svona það helsta, eitthvað á þó eftir að
bætast við og alltaf dettur eitthvað út líka. Að lok-
um ber að geta eftirfarandi (stór)listamanna sem
allir koma með nýja plötu árinu, ef að líkum lætur:
Ryan Adams, New Order, Flaming Lips, Queens
of the Stone Age, Audioslave, Charlatans, Missy
Elliot, Grandaddy, Massive Attack, Primal
Scream, Shins, Stereolab, System of a Down,
Weezer.
„Stóru“ plöturnar í ár
Helstu tónlistartímaritin hafa nú birt fréttir af
þeim plötum sem popp- og rokkheimurinn bíður
hvað spenntastur eftir þetta árið. Um er að ræða
bæði virta og vinsæla listamenn (og jafnvel hvort
tveggja) og margir hverjir undir töluverðri
pressu að fylgja eftir einhverri snilldinni.
Eftir Arnar Eggert
Thoroddsen
arnart@mbl.is
Morgunblaðið/Árni Torfason
Pixies í Kaplakrika, 25. maí 2004 Mögulega kemur út ný hljóðversplata með sveitinni í ár.