Morgunblaðið - 27.03.2005, Blaðsíða 19

27.3.2005 | 19
Þ egar Friðrik Þór Reynis-son fékk 12 ára gamall
stærsta verkefni sitt sem kór-
drengur hjá kaþólska söfnuðin-
um á Íslandi var hann enginn
viðvaningur enda hafði hann að-
stoðað við messur frá sex ára
aldri. Líklega hafði það sitt að
segja þegar hann var beðinn um
að aðstoða Jóhannes Pál páfa II
við messugjörð á Landakotshæð
en hann kom hingað til lands í
byrjun júní árið 1989. „Það voru
nokkrir kórdrengir við þessa
messu en altarið skiptist í þrjú
svið þar sem páfinn var efstur og
þar vorum ég og annar strákur
að aðstoða hann,“ segir Friðrik
þegar hann rifjar þetta upp.
„Þetta var náttúrlega mikill
heiður og eftir á að hyggja mjög
gaman að hafa lent í þessu.“
Hámessa með alheimsleiðtoga kaþólsku kirkjunnar er ekki hrist fram úr erminni undir-
búningslaust og Friðrik og hinir kórdrengirnir þurftu því að undirgangast ákveðna þjálf-
un áður en að messunni kom. „Siðameistari páfans, sem fylgir honum hvert sem hann
fer, kom nokkrum sinnum til landsins í aðdraganda heimsóknarinnar og kenndi okkur
hvernig við ættum að bera okkur að. En í raun var ekki svo ólíkt að aðstoða við þessa
messu en aðrar sem ég hafði verið kórdrengur við. Umfangið var hins vegar miklu meira
því þarna var fullt af prestum og biskupum fyrir utan allan mannfjöldann.“
Ljósmyndin sem Friðrik á til minningar um þennan atburð var hins vegar tekin fyrir
messuna þegar páfi gaf sér tíma til að heilsa kórdrengjunum og spjalla svolítið við þá.
Og þrátt fyrir ungan aldur gerði Friðrik sér góða grein fyrir hversu mikið stórmenni var
þar á ferð. „Þetta var frægasti maðurinn sem ég hafði hitt og svolítið sjokk í byrjun að
vera í svona miklu návígi við hann. En svo reyndist þetta vera hinn viðkunnanlegasti
maður.“
FRIÐRIK ÞÓR REYNISSON HITTI JÓHANNES PÁL PÁFA II
Svolítið sjokk í byrjun
„... þarna var fullt af prestum
og biskupum fyrir utan allan
mannfjöldann.“
1989
En getur verið að búið sé að gjaldfella frægðina með of-
framboði á stjörnum? Er mesti glansinn kannski farinn af
þotuliðinu? Hvernig var þetta hér á árum áður, þegar slúður-
blöðin voru óþekktar stærðir á Íslandi og eina ljósvakaefnið
sem náði eyrum og augum landsmanna var „gamla gufan“ og
ein sjónvarpsrás, sem bauð upp á svartan skjá á fimmtudög-
um og tók sér mánaðarlangt sumarfrí? Voru þeir, sem á ann-
að borð náðu athygli almennings, jafnvel frægari en dæg-
urhetjur dagsins í dag? Fjórir einstaklingar segja hér frá því
þegar þeir á barnsaldri komust í návígi við velþekkta ein-
staklinga og frá myndinni sem þeir eiga til minningar um at-
burðinn. Þrír þessara funda áttu sér stað fyrir fjölmiðlabylt-
inguna en þrátt fyrir að sá fjórði hafi farið fram töluvert
seinna taldist hann óumdeilanlega til tíðinda vegna stöðu
þess sem um var að ræða.
| ben@mbl.is
RÆGA FÓLKSINS
ndsdóttur | Ljósmyndir Golli
Þ að var ekki lítil upphefð fyrir10 ára einlægan geimferða-
aðdáanda að fá tækifæri til þess að
hitta hetjuna sína, Neil Armstrong
geimfara, í eigin persónu einn góðan
júnídag árið 1967. Ungi maðurinn,
Hans Óttar Jóhannsson, vissi allt um
geimferðir og var svo heillaður af
þessum ævintýralegu farartækjum
að hann kunni ekki einasta að teikna
upp öll þrep geimferðarinnar á blað
heldur gat hann útskýrt lendingar-
ferlið í smáatriðum. Í stífpressuðum
sparibuxum var haldið til fundar við
átrúnaðargoðið ásamt tveimur
frændum á svipuðum aldri, þeim
Hrafni og Halldóri Þorgeirssonum.
„Við bjuggum í New York á þessum
tíma því foreldrar okkar voru að
vinna hjá Loftleiðum,“ segir Hans
þegar hann er beðinn um að rifja
þetta atvik upp tæpum 40 árum síð-
ar. „Loftleiðir héldu móttöku úti á Kennedy-flugvelli fyrir geimfarana í tilefni af því að þeir
voru að fara til Íslands að æfa sig í hrauninu fyrir ferðina til tunglsins.“ Þó að tunglferðin
margfræga væri ekki farin fyrr en tveimur árum síðar var Armstrong engu að síður mikil
stjarna um allan heim enda hafði hann verið flugstjóri Gemini 8 geimfarsins 1966 þegar
tókst í fyrsta sinn að tengja saman geimför í himingeimnum. „Þarna vissum við þó ekki að
hann yrði sá fyrsti til að stíga á tunglið heldur bara að hann væri í teyminu sem myndi fara.
Það var ekki einu sinni alveg öruggt því það komu fleiri til greina.“
Hans segir marga stráka á hans aldri hafa verið gagntekna af tunglferðinni og öðrum ferða-
lögum Bandaríkjamanna um himinhvolfið. „Þetta var dálítið draumkennt og ævintýralegt
og að einhverju leyti óskaplega amerískt því þessar ferðir einkenndust af ákveðinni frum-
herja-hugmyndafræði sem er svo mikils metin í Bandaríkjunum.“
HANS ÓTTAR JÓHANNSSON HITTI NEIL ARMSTRONG
„Þetta var dálítið draumkennt og
ævintýralegt og að einhverju leyti
óskaplega amerískt …“
Gagntekinn af geimferðum
1967