Morgunblaðið - 01.05.2005, Blaðsíða 52

52 SUNNUDAGUR 1. MAÍ 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Inger Steinsson,
útfararstjóri,
s. 691 0919
Sími 551 7080
Bárugötu 4, 101 Reykjavík.
Ólafur Örn
útfararstjóri,
s. 896 6544
Inger Rós
útfararþj,
s. 691 0919
Vönduð og persónuleg þjónusta
Blómastofa Friðfinns,
Suðurlandsbraut 10,
sími 553 1099, fax 568 4499.
Opið til kl. 19 öll kvöld
Kransar • Krossar • Kistuskreytingar
Fjarðarás 25, 110 Reykjavík • utfarir@utfarir.is
Sími 567 9110 • 893 8638 • Fax 567 2754 • www.utfarir.is
Útfararþjónustan
Rúnar Geirmundsson Sigurður Rúnarsson Elís Rúnarsson
Kársnesbraut 98 • Kópavogi
564 4566 • www.solsteinar.is
Helluhrauni 10, 220 Hfj.
Sími 565 2566
www.englasteinar.is
Fallegir legsteinar
á góðu verði
Englasteinar
Fallegir steinar
á verði
✝ Lilla Moss (Ragn-hildur Hjaltested)
fæddist á Öxnalæk í
Ölfusi 9. janúar 1936.
Hún lést á heimili
sínu í Springs í East
Hampton á Long Is-
land í New York 16.
apríl síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Sigríður Sigurð-
ardóttir, f. 4.3. 1908,
d. 20.3. 1950, og Ein-
ar Hjaltested, f. 28.5.
1893, d. 29.6. 1961.
Lilla var alin upp hjá
föðursystur sinni,
Önnu Kristjönu Hjaltested, f. 7.3.
1895, d. 6.1. 1958, og Birni Vigfús-
syni, f. 5.7. 1899, d. 28.12. 1989. Al-
systkin Lillu eru Edda, f. 1934,
Lárus, f. 1937, Einar, f. 1938, Hall-
dór, f. 1940, Ólafur, f. 1941, Sig-
ursteinn, f. 1942, Jóhannes, f.
1944, og Anna, f. 1948. Hálfsystkin
Lillu, samfeðra, eru Georg Pétur,
f. 1915, d. 1972, Pétur Arthúr, f.
1925, og Svala (Dollý Bredt), f.
1931. Uppeldisbróðir
Lillu er Þórður B.
Sigurðsson, f. 1929.
Lilla giftist 1955
Milton Harvey Moss,
f. í Toronto í Kanada
7.4. 1927, d. 7.1.
1998. Dætur þeirra
eru: a) Anna Lisan
Moss, f. í Madrid
17.1. 1956. b) Thora
Laura Moss, f. í
Wiesbaden 25.9.
1958. Synir hennar
eru Dylan Lee, f. á
Bali 23.10. 1991, og
Lorenzo, f. á Bali
18.2. 2001. c) Sara Alexandra
Moss, f. í Wiesbaden 15.9. 1960.
Lilla ólst lengst af upp í Reykja-
vík en flutti ung utan með manni
sínum. Hún dvaldi langdvölum á
Spáni á sínum yngri árum en sett-
ist að á Long Island í New York og
bjó þar lengst af.
Lilla Moss var jarðsett í Green
River-kirkjugarðinum í Springs,
East Hampton, hinn 22. apríl.
Ég kynntist Lillu frænku minni
ekki fyrr en ég var um tvítugt. Hún
var þá að nálgast fimmtugt og hafði
ekki komið til Íslands í fjölda ára.
Fram að því hafði hún eingöngu ver-
ið mér ókunnug frænka í útlöndum
og tilvist hennar öll hulin dularfull-
um dýrðarljóma. Ég vissi hversu
kær hún var foreldrum mínum og
hve mjög þau söknuðu hennar.
Lilla frænka varð samstundis
sálufélagi minn. Hún kynnti fyrir
mér nýjar hliðar lífsins og ný sjón-
armið. Hún varð mitt þriðja foreldri
og besti vinur. Heimili Lillu í
Springs, sem er í útjaðri East
Hampton í New York, varð og er sá
staður á jörðinni sem mér og mínum
er kærastur. Persóna Lillu var sam-
ofin þessu mikla húsi sem var fullt af
lífi og sál. Hver einasti hlutur átti
sér sögu, en Lilla hafði einstakt lag á
að verða sér úti um dýrgripi. Í
kringum hana var alltaf margt fólk,
á öllum aldri. Hún átti ógrynnin öll
af vinum og að henni sópaðist fólk úr
öllum kimum samfélagsins. Hún
hafði sama aðdráttarafl á milljarða-
mæringa og strætisróna og allir
hlutu náð fyrir augum Lillu frænku
á meðan þeir höguðu sér eins og
menn. Fyrir henni voru allir jafnir.
Lilla var litla systir hans pabba. Í
raun voru þau systkinabörn en alin
upp saman á heimili frænku sinnar
og manns hennar. Þau bjuggu í
Reykjavík sem börn og unglingar,
að undanskildum tveimur árum er
þau dvöldu í Hjarðarholti í Dölum.
Ég heyrði það á föður mínum þar
sem hann sat tímum saman við dán-
arbeð systur sinnar að hugur hans
leitaði mjög aftur til þeirra ára, til
þess tíma er hann dragnaðist um
með litla skottu, í hlutverki hins
mikla verndara, enda næstum sjö
árum eldri. Samband þeirra var alla
tíð einstakt og kærleikurinn skilyrð-
islaus.
Lilla frænka var bæði heimsborg-
ari og náttúrubarn. Hún þoldi hvorki
slorlykt né fiskiflugur, elskaði rósir,
varalit og silki, hændi að sér allt sem
lifði og leið best með tærnar í eigin
mold. Hún kvaddi þennan heim um-
vafin ást, virðingu og þakklæti. Við
Jan og Adam biðjum almættið að
geyma traustasta vininn og óskum
henni góðrar ferðar til Ríó.
Ingveldur Þórðardóttir.
Föðursystir mín Lilla Moss er lát-
in eftir óvenjulegt og viðburðaríkt
lífshlaup.
Ung yfirgaf hún Ísland með
manni sínum Milton Moss og bjuggu
þau næstu árin í Frakklandi, á Spáni
og í Þýskalandi. Þau eignuðust dæt-
urnar Önnu, Thoru og Söru. En þó
svo að hjónabandið yrði langt var
sambúðin stutt. Eftir nokkurra ára
Evrópudvöl flutti Lilla með dæturn-
ar til Bandaríkjanna og settist að í
East Hampton á Long Island rétt
fyrir utan New York-borg.
„The Hamptons“ hafa alla tíð lað-
að að sér skrautlegt samfélag lista-
manna. Þegar Lilla hafði komið sér
og dætrunum fyrir í bænum Springs
í byrjun sjöunda áratugarins bjuggu
þar og störfuðu margir myndlistar-
menn af hinum svokallaða „New
York-skóla“ í myndlist. Þetta voru
abstraktmálarar sem aðhylltust
frjálst tjáningarform og tilheyrandi
bóhemskan lífsstíl. Helsta má nefna
málarana Jackson Pollock og Willem
de Kooning, en sá síðarnefndi var
næsti nágranni og góðvinur Lillu. Í
þessu frjóa og frjálsa umhverfi, í fé-
lagsskap góðra vina og sterkra per-
sónuleika, lifði Lilla og hrærðist og
fékk sín ávallt að fullu notið. Hún
hafði komið sér fyrir í gömlu og
stóru húsi sem á bannárunum hafði
verið hverfisbarinn og átti sér þegar
langa sögu. Húsið var iðulega öllum
opið, enda var Lilla gestrisin með
eindæmum. Oft var skotið skjólshúsi
yfir alls kyns fólk og var að jafnaði
fullt út úr dyrum af vinum og kunn-
ingjum.
Lilla hafði sterka útgeislun og
gott skopskyn, enda laðaðist fólk að
henni og naut nærveru hennar. Í eðli
sínu var hún umburðarlynd og for-
dómalaus en hafði ákveðnar skoð-
anir á mönnum og málefnum líðandi
stundar, sérstaklega ef sterkri rétt-
lætiskenndinni var misboðið. Henni
blöskraði oft ranglæti heimsins og
meðferð á þeim sem minna máttu sín
og lá ekkert á skoðun sinni ef svo
bar við. En eftir margra ára búsetu í
Bandaríkjunum gerði útþráin enn
vart við sig og á áttunda áratugnum
bjó Lilla á Spáni.
Þegar ég flutti til New York, rúm-
lega tvítug að aldri, var Lilla komin
aftur til Bandaríkjanna og hafði end-
anlega sest að í stóra húsinu í
Springs. Hún hafði þá endurnýjað
kynni sín við skyldmenni sín á Ís-
landi, eftir áratuga fjarveru. Þó svo
að ég þekkti þessa föðursystur mína
nánast ekkert tók hún mér opnum
örmum strax frá fyrsta degi og varð
upp frá því mín helsta stuðnings-
kona í listinni og í fjölbreyttum veru-
leika stórborgarlífsins. Hún var
ávallt óspör á uppörvun og hvatn-
ingu og gat ætíð leiðbeint mér af
sinni eðlislægu skynsemi og
raunsæi. Hún kynnti mig fyrir
áhugaverðum einstaklingum og lit-
ríkum heimi sem síðan hefur haft
mikil áhrif á alla mína lífssýn og
heimsmynd. Ég er óendanlega
þakklát fyrir að sá staður þar sem ég
ákvað að mennta mig og starfa skuli
hafa verið heimavöllur Lillu Moss.
Nú á þessu fallega vori er tómlegt
í stóra húsinu á Lilla Lane, skógar-
götunni sem heitir í höfuðið á henni.
En andi Lillu lifir með okkur öllum
sem erum svo lánsöm að hafa fengið
að kynnast þessari hjartahlýju,
þokkafullu og merkilegu frænku
minni.
Blessuð sé minning Lillu Moss.
New York,
Margrét Theodóra Hjaltested.
LILLA
MOSS
Mig langar, með ör-
fáum orðum, að minn-
ast tengdamóður
minnar Jóhönnu
Loftsdóttir, eða
Hönnu eins og hún var
alla tíð kölluð, sem lést
á heimili sínu Hjalla-
braut 33, laugardaginn 9. apríl. Með
þessum orðum vil ég þakka henni
samfylgdina í þessi 30, ár, ár sem
voru mér lærdómsrík og gleðileg,
að fá að umgangast og kynnast jafn
göfugri, jákvæðri, kærleiksríkri og
lífsreyndri konu og Hanna var.
Ég minnist allra þeirra tjald- og
sumarbústaðaferða sem ég og fjöl-
skylda mín áttum með þeim Hönnu
og Lalla. Í þessum ferðum var ætíð
mikil gleði og kátína, og aldrei leið
það kvöld að ekki væri gripið til
spilanna og spiluð vist, manni eða
hvað eina sem lagt var til hverju
sinni.
Þau eru fá aðfangadagskvöldin sl.
25, ár sem þau Hanna og Lalli hafa
ekki dvalið hjá okkur fjölskyldunni.
Hræddur er ég um að okkur bregði
nú við brotthvarf Hönnu, og Lalli
farinn að heilsu og dvelur nú á Sól-
vangi.
Hanna var sérstaklega kærleiks-
rík og blíð manneskja og tilfinn-
inganæm. Mikil reisn var yfir fari
hennar og fasi öllu og hafði hún
góða nærveru. Um leið og ég vil
þakka henni samfylgdina, vil ég
þakka henni þá sérstöku fórnfýsi,
umhyggju og ræktarsemi sem hún
sýndi foreldrum mínum meðan þau
lifðu og bjuggu að Hjallabraut 33,
ekki síst eftir að heilsu þeirra fór að
hraka. Heyrði ég sagt eftir þeim að
stilla hefði mátt klukkuna eftir
Hönnu, svo nákvæm og stundvís
var hún.
Gekk ég að sænginni: sofandi lá
hinn sólfagri kvennanna blómi;
ómaði rödd mér í eyrunum þá
frá eilífum heimslaga dómi;
Ó, maður, þú brýtur ei dauðans dyr,
dauðinn ei svarar þér, hvers sem þú spyr,
nema með helklukku-hljómi.
Gekk ég að sænginni, signdi þitt lík,
mitt sætasta, ljómandi yndi!
Ljós mitt var dáið, og lífsvonin rík
liðin sem fokstrá í vindi. –
Trú þú ei, maður, á hamingju-hjól,
heiðríka daga né skínandi sól,
þótt leiki þér gjörvallt í lyndi.
(Matthías Jochumsson.)
Megi friðarins faðir leiða þig til
ljóssins í guðsríki. Hafðu þökk fyrir
allt og allt. Guð blessi minningu
þína.
Steinar Leifsson.
Laugardaginn 9. apríl sl. fékk ég
þær hræðilegu fréttir að hún
Hanna amma mín væri látin, og
langar mig til að skrifa nokkur
kveðjuorð til heiðurs minningu
hennar.
JÓHANNA
LOFTSDÓTTIR
✝ Jóhanna Lofts-dóttir fæddist í
Hafnarfirði 30. sept-
ember 1923. Hún lést
9. apríl síðastliðinn
og var jarðsungin
frá Fríkirkjunni í
Hafnarfirði 15. apríl.
Hún Hanna amma
mín var elskuleg, góð-
hjörtuð og sterk kona.
Ég dáðist oft að henni
fyrir allan þann styrk
sem hún bjó yfir. Allur
sá kærleikur sem hún
sýndi öllum, öll sú um-
hyggja og hlýja sem
hún sýndi t.d.
barnabörnum og
barnabarnabörnum
sínum alla tíð. Hún bar
umhyggju fyrir öllu
sínu skyldfólki, var
með veggi í einu
herbergi þakta mynd-
um af þeim.
Mér fannst alltaf jafn gaman að
koma til hennar Hönnu ömmu, og
voru þær ófáar stundirnar sem ég
fékk að gista hjá henni þegar svo
bar undir. Það voru gleðistundir.
Hún amma var alltaf létt í skapi og
létt lund en umfram allt skemmti-
leg kona. Þrátt fyrir veikindi sín
nýliðinn vetur, var nú ekki að sjá að
hún væri farin að þjást af veik-
indum. Hún var amma af guðsnáð.
Það var reyndar þannig með
hana Hönnu ömmu að hún hafði
nánast gaman af öllu sem var að
gerast í kringum hana. Hún var t.d.
iðin við að spyrja hvernig gengi í
skólanum, hvernig gengi með sund-
æfingarnar og hvernig gengi hitt og
þetta sem við ungmennin tókumst á
við.
Hún var alltaf til staðar og það
verður skrítið að fara ekki á Hjalla-
brautina og spjalla við hana. Hún
gat alltaf sett sig í spor þeirra yngri
og tekið þátt í samtölum þeirra.
Fyrir allt þetta bar ég svo mikla
virðingu fyrir henni og væntum-
þykju. Það var svo fjarri lagi að
maður byggist við að tími hennar
hér á jörð væri kominn, manni
fannst svo sjálfsagt að svona góð
amma fengi að ná 100 árunum.
Það sem kemur upp í hugann,
eru öll jólin sem hún og afi dvöldu
hjá okkur. Það var föst hefð öll mín
jól að fara og sækja ömmu og afa.
Ég á eftir að sakna þess, og verður
mikil breyting að hafa hana ekki
hjá sér á jólum, og öllum þeim
stundum sem við fengum að njóta
saman.
Það er svo erfitt að sætta sig við
fráfall hennar ömmu, en það er ljós
í myrkrinu, að vita að hún þarf ekki
lengur að þjást. Hún sofnaði að
kvöldi 8, apríl og vaknaði ekki aft-
ur. Ég veit að henni líður vel núna.
Ég veit að hún hefur hitt Jens afa,
Stellu ömmu og Leif afa.
Vertu, Guð faðir, faðir minn,
í frelsarans Jesú nafni,
hönd þín leiði mig út og inn,
svo allri synd ég hafni.
(Hallgrímur Pétursson.)
Hvíl í friði, elsku amma. Hafðu
þökk fyrir allt og allt.
Steinunn Steinarsdóttir.
Mig langar að skrifa nokkrar lín-
ur um ömmu mína. Mér þótti svo
vænt um hana. Ég elskaði ömmu
mína svo mikið. Ég fór til hennar á
hverjum fimmtudegi og ég talaði
lengi við hana og elska ég hana af
öllu mínu hjarta. Nú á ég ekki eftir
að fara upp á Hjallabraut á fimmtu-
dögum til að hitta hana.
Ég vil þakka ömmu minni fyrir
allt sem hún gerði fyrir mig.
Kveðja
Lára Steinarsdóttir.