Morgunblaðið - 29.05.2005, Blaðsíða 48

48 SUNNUDAGUR 29. MAÍ 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
stjúpi, afi og langafi,
SIGURJÓN JÓNSSON
járnsmiðameistari,
Furugerði 1,
verður jarðsunginn frá Bústaðakirkju mánu-
daginn 30. maí kl. 13.00.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Ragnheiður Magnúsdóttir,
Svava Sigurjónsdóttir.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og systir,
KATRÍN GUÐBJARTSDÓTTIR
RICHARDS,
andaðist í New Jersey miðvikudaginn 25.
maí.
William Richards, Maryann Richards,
Barbara Kelleher,
Michal Kelleher,
Marjorie Richards,
Guðmunda Guðbjartsdóttir,
Guðný Guðbjartsdóttir,
Ásgeir Guðbjartsson,
Sólveig Guðbjartsdóttir,
Sveinn Guðbjartsson.
Elskulegur unnusti, faðir, sonur, tengdasonur
og bróðir,
ÁGÚST ÞÓRÐUR STEFÁNSSON,
Öldugötu 31,
Hafnarfirði,
sem lést sunnudaginn 22. maí, verður jarð-
sung inn frá Seljakirkju mánudaginn 30. maí
kl. 13.00.
Maríam Siv Vahabzadeh, Nadía Líf Ágústsdóttir,
María Alexandersdóttir, Jón Björnsson,
Lilja Ingvarsdóttir, Smári Brynjarsson
og systkini.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ODDNÝ INGIMARSDÓTTIR
fyrrv. bóksali,
lést á hjúkrunarheimilinu Droplaugarstöðum
fimmtudaginn 26. maí.
Jarðarförin fer fram frá Dómkirkjunni föstu-
daginn 3. júní kl. 15.00.
Ingimar Jóhannsson, Lillý Valgerður Oddsdóttir,
Ragnheiður Ásgeirsdóttir, Nabil El Azan,
Snorri Ásgeirsson,
Halldór Ásgeirsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Móðir okkar,
VALGERÐUR MAGNÚSDÓTTIR,
Kleppsvegi 2,
Reykjavík,
hefur lokið jarðvist sinni.
Útför fór fram í kyrrþey að hennar ósk þann
26. maí síðastliðinn.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á
SOS barnaþorpin sími 564 2910.
Össur Skarphéðinsson,
Magnús H. Skarphéðinsson,
Sigurður V. Skarphéðinsson,
Jófríður Ágústa Skarphéðinsdóttir,
Halldóra Skarphéðinsdóttir.
Þegar við, samnem-
endur Eddu í Nudd-
skóla Íslands, heyrðum
um hið hræðilega slys
og fráfall hennar,
skynjuðum við hversu
stutt er á milli lífs og
dauða. Aðeins tveimur vikum áður,
við útskrift út Nuddskólanum, geisl-
aði Edda af stolti, gleði, hamingju og
lífsorku. Hún var sérstaklega mikill
gleðigjafi og mjög félagslynd.
Við fengum að njóta samvista við
Eddu og upplifa með henni miklar
tilfinningar sem við öll gengum í
gegnum, hlátur og gleði, sorg og tár,
en umfram allt hvað lífið er stórkost-
legt.
Edda var mjög næm kona og
skynjaði meira í umhverfinu en flest-
ir aðrir. Hugðarefni hennar voru
flest á því sviði og eflaust hafa nudd-
þegar hennar notið góðs af því.
Edda setti aðra ávallt í forgang,
hugsaði um aðra og verndaði. Hún
gaf okkur svo mikið, sem við munum
aldrei geta endurgoldið.
Edda hafði gengið í gegnum mikla
erfiðleika, en tókst á við þá af skyn-
semi og kærleika, eins og henni einni
var lagið. Í lok vetrar var Edda farin
að blómstra og geislaði af lífsgleði.
Við þökkum Eddu fyrir stórkost-
leg kynni og trúum því að hennar
bíði verkefni sem hún ein getur leyst
og er treyst fyrir.
Börnum hennar, tengdabörnum
og barnabörnum sendum við innileg-
ar samúðarkveðjur.
Guð gefi mér æðruleysi til að sætta mig við
það sem ég fæ ekki breytt,
kjark til að breyta því sem ég get breytt
og vit til að greina þar á milli.
(Æðruleysisbænin.)
Samnemendur í Nuddskóla
Íslands.
Á vorin þegar gróðurinn tekur við
sér eftir dvala vetrarins, lömbin fæð-
ast, farfuglarnir koma yfir hafið og
skólarnir klárast einn af öðrum er
dauðinn fjarlægur í huga flestra. En
undanfarnar vikur hefur dauðinn oft
minnt á nálægð sína þar sem mörg
alvarleg slys hafa borið að. Þó að ég
trúi því að líf manns sé meiri sam-
EDDA SÓLRÚN
EINARSDÓTTIR
✝ Edda Sólrún Ein-arsdóttir fæddist
í Reykjavík 13. febr-
úar 1956. Hún lést af
slysförum 14. maí
síðastliðinn og fór
útför hennar fram
frá Keflavíkurkirkju
24. maí.
fella en svo að það hefj-
ist við fæðingu og endi
þegar líkaminn verði
líflaus, þá er engu að
síður alltaf sárt þegar
að því kemur að ein-
hver nákominn kveður
þann líkama sem hann
fékk til að taka þátt í
lífinu á þessari jörð.
Edda Sólrún var
kraftmikil kona sem ég
kynntist þegar hún
kom til náms við Nudd-
skóla Íslands í haust.
Hún hafði stefnt að því
í nokkurn tíma. Við
kynntumst vel enda var Edda óspör
á að bjóða fram aðstoð ef eitthvert
verkefni kom upp sem þurfti að
skipuleggja. Ég minnist velvilja
hennar í minn garð og hjálpsemi.
Hvað er það sem deyr?
Ekki minningin um góðan vin sem
vildi láta gott af sér leiða, sem vildi
helga sig því að hjálpa öðrum til að
líða betur. Minning Eddu er ljóslif-
andi í huga okkar sem henni kynnt-
ust. Megi aðstandendur hennar hafa
styrk til að bera harm sinn.
Finnbogi Gunnlaugsson.
Kær vinkona er látin fyrir aldur
fram og mig langar að minnast henn-
ar með nokkrum orðum.
Við kynntumst ungar og unnum
saman og með okkur tókust vináttu-
bönd, síðan skildu leiðir er ég flutti
til Sandgerðis en við hittumst aftur
er þú fluttir til Keflavíkur.
Ég hef alltaf dáðst að dugnaði þín-
um og festu, hvernig þú tókst á við
lífið jafnt í gleði og í sorg. Síðast þeg-
ar við hittumst varstu svo stolt af því
að vera orðin amma. Í kringum þig
virtist alltaf vera gleði og kátína,
sama þó sorgin væri innst inni, þú
kenndir okkur að halda í gleðina og
skilja sorgina eftir fyrir aftan.
Að lokum vil ég biðja algóðan guð
að taka vel á móti þér og styrkja
börnin þín og systkini í þeirra miklu
sorg. Einnig vil ég senda fyrrverandi
eiginmanni þínum, Viðari Olgeirs-
syni, innilegar samúðarkveðjur.
Hinsta kveðja frá mér og fjöl-
skyldu minni,
Anna Aðalsteinsdóttir.
Elsku Edda mín, ég veit varla
hvar ég á að byrja, þar sem ég á
ennþá erfitt með að trúa því að þú
sért dáin. Í mínum augum varst þú
ódauðleg, það er erfitt að útskýra
það en ég held að allir sem þekktu
þig vita hvað ég meina með þeim
orðum. En þegar ég hugsa mig um
þá ertu ódauðleg á þann hátt að þú
átt lítinn stað í svo mörgum hjörtum
og enginn okkar mun nokkurn tím-
ann geta gleymt þér. Þú varst sterk
kona, bæði líkamlega og andlega, og
þér þótti gaman að leggja karlmenn í
sjómann, þá grunaði ekki hversu
sterk þú varst og mikið varstu stolt
þegar þú vannst. Þú skrifaðir stolt til
mín þegar þú útskrifaðist og draum-
ur þinn hafði ræst, nú varstu búin
með nuddnámið, en við vitum öll sem
þekktum til að það þurfti ekki próf-
skírteini til að sannfæra okkur, þú
hafðir meðfæddan hæfileika þar.
Ég er búin að búa erlendis í tæp-
lega sjö ár núna þannig að við hitt-
umst bara einu sinni á ári þegar ég
kom heim í frí, nema í fyrrasumar
þegar þú komst til mín í viku frí. Ég
þakka Guði fyrir núna að þú lést
verða af því að heimsækja mig og við
áttum yndislega viku saman. Þú tal-
aðir um að þetta væri ekki í síðasta
skipti sem þú kæmir en því miður
varð það svoleiðis. Eins og vanalega
þegar við hittumst töluðum við mikið
um lífið og tilveruna þessa viku, og
það sem huggar mig í sorginni er að
þú varst ekki hrædd við dauðann, þú
kallaðir það að fara heim. Þú sagðir
að þú yrðir ekki mjög gömul en ég
held nú samt að þú hafir ekki búist
við því að kallið kæmi svona fljótt.
Þú varst góð móðir og varst stolt af
strákunum þínum og hæstánægð
með tengdadæturnar. Þú varst búin
að tala um lengi hvað þú hlakkaðir til
að verða amma og þú varst svo stolt
þegar það kom lítill prins sem var
augasteinninn hennar ömmu sinnar.
Þú hlakkaðir svo til að flytja í nýju
íbúðina þína og hafðir stórar áætl-
anir um að gera hana upp, svo hún
yrði alveg eins og þú vildir hafa
hana. En það sem skipti þig mestu
máli var að þá ættirðu heimili þar
sem strákarnir þínir gætu komið og
verið hjá þér. Það er erfitt að skilja
að þegar allt sem þú hafðir stefnt að
var að rætast eitt á fætur öðru að þú
sért kölluð burt en get vel skilið að
þá hafi vantað þig þarna uppi, og þú
varst búin að sigrast á því sem þú
þurftir. Ég kemst ekki heim í jarð-
arförina þína og þetta er það erf-
iðasta við að búa erlendis, að vera
svona langt í burtu á svona stundum.
Ég er í prófi daginn sem þú ert jörð-
uð og mér féllust hendur við tilhugs-
unina um hvernig ég ætti að geta
einbeitt mér þann dag, en ég veit að
þú verður hjá mér og öllum hinum
sem eiga um sárt að binda og ég veit
að þú munt hjálpa mér.
Elsku vinkona, takk fyrir sam-
fylgdina og við hittumst síðar. Viðar,
Þórir, Davíð og þeirra fjölskyldur,
innilegar samúðarkveðjur frá mér
og minni fjölskyldu hér í Danmörku.
Ég hugsa mikið til ykkar.
Kær kveðja,
Guðrún Kristín Petersen.
Elsku Edda.
Þú komst alltaf með ljósið með
þér, allt sem þú gerðir gerðir þú með
kærleika og hlýju. Við reyndum
margt saman.
Ég sakna þess að sjá þig eigi
minn sólargeisli dag og nótt
söknuður þó brjóstið ei beygi,
ég bíð og vona að sjá þig fljótt.
Útvalds sólar ljós þér lýsi
hann leiði þig um ævi stig,
elsku hjartans blómið bjarta
blessun Drottins verndi þig.
(Höf. ók.)
Elsku Davíð, Þórir, Helga, Dís,
Ágúst, systkini, ættingjar og vinir
styrkja ykkur í þessari miklu sorg.
Góður vinur er Guðsgjöf, þínir vinir
að eilífu
Kristín, Lilja, Adam og Anna.
Ég var stödd í sól og sumaryl á
Spáni þegar mér barst sú harma-
fregn að kær vinkona Edda Sólrún
hefði látist í bílslysi. Myrkur lagðist
yfir huga minn og ótal spurningar
vöknuðu. Af hverju Edda, hún sem
var svo glöð og kát að byrja nýjan
kafla í lífi sínu, nýútskrifuð með
glæsilega einkunn úr nuddskólan-
um, á fullu að gera upp nýju íbúðina
sína og strákarnir hennar að flytja til
Keflavíkur, víst er að æðri máttar-
völd ætluðu henni annað hlutverk.
Margar minningar koma upp í
hugann því margt var brallað á
mörgum árum, saumaklúbburinn
okkar „ÞERÓS“, þar var nú meira
spjallað en saumað og saumaklúbbs-
ferðin til London, þar skemmtum við
okkur sannarlega vel. Við töluðum
um það ekki alls fyrir löngu að það
þyrfti nú að fara að rifja upp þessa
gömlu góðu daga en það verður að
bíða betri tíma á öðrum stað. Allir
spákaffibollarnir sem drukknir voru
bæði í þínu eldhúsi og mínu, þú gast
nú heldur betur glatt með þína góðu
spádómshæfileika, vinátta drengj-
anna okkar var góð og er enn. Svo er