Tíminn - 02.06.1970, Blaðsíða 8

8
TIMINN
ÞRH)JUDAGUR 2. júní 197«.

OG FLEIRfl
Hvað gerist í námshring
Mér þóttu það góS tíSindi,
aS hafinn væri nýr námshring-
ur, sem tekiS hefSi til meS-
ferSar bréfaskólaverkefni Kven
félagnjambands fslands, „Sið-
' venjur og háttprýSi“. ÞaS
fylgdi fregninni, aS meSal ,ȇtt
takenda væru húsmæSrakennar
ar, fóstrur og konur úr fleiri
atvinnustéttum, svo þaS var
ekki árennilegt aS eiga aS
standa frammi fyrir þeim hópi
og vera kölluS „lei'Sbeinandi"
bréfaskólans. Hyggin kona
hefSi líklega dulizt sem bezt
fyrir svo starfsreyndum kon-
um, en forvitnin varS hyggind
unun. yfirsterkc'i sem oftar.
Bað ég SigríSi Haraldsdóttur,
sem kosin var aSalstjórnandi
námshringsins, leyfis til að
mega hlusta á umræSur eitt
kvöld.
í nátnshringnum eru Anna
Gísladóttir, Ása Jónsdóbtir,
Ásta Ragnarsdóttir, Guðrún
Hi'önn Hilmarsdóttir, Kristin
Jónsdóttir, Ólöf Vernharðsdótt-
ir, Sigríður Ólafsdóttir, Sigur-
laug Eggertsdóttir, Sólveig Ás-
geirsdóttir, Rannveig Björns-
1 dóttir og Þórey Þorbergsdóttir,
au(k Sigríðar Haraldsdóttur.
| Mættu allar nema ein þetta
kivtild, sem ég iieicnsótti þær.
Öllum kom þéim saman um,
að ekki ættu að vera fíleiri en
tíu til tólf í hverjum náms-
hring og það eitt þótti þeim
á skorta hjá sér, að þær slkyldu
eikki hafa fengið svo sem tvo
pilta með sér til þess að setja
1 fram þeirra sjónarmið á þeim
* vandamálum, sem bréfaskóla-
verkefnið gefur tilefni til að
; ræða.
Fundurinn hófst á lestri
ágætrar fundargerðar frá síð-
asta fundi. Var þar gerð grein
fyrir unwæðum um sambúð í
! fjölbýlishúsum. samskipti við-
skiptavina og afgreiðslufólks í
verzlunum o.fl. Áliiið var, að
| oft gerðu húsfreyjur of litlar
kröfur um vörugæði, t.d. í
) matvörum. svo að seljendur
i leyfðu sér að hafa á boðstúlum
! annarsflokks varning á fullu
' verði.
Út af athugasemdum við
' þeim svörum, sem síðasti fund
ur hafði sent bréfaskólanum,
i spunnusí nokkrar umræður um
það, hvort nauðsyn væri á nán-
ara samstarf: heimila og skóla,
svo sem í samibandi við sam-
I felldan skólatíma barna, en
; hann myndi auðvelda mæðrum
að stunda störf utan heimilis,
| ef það væri talið æskilegt.
Drepið var á gagn af foreldra-
félögum, hve æskilegt væri að
! foreldrar hefðu samstöðu um
ýmis atriði varðandi skemmtan
ir, vasapeninga o.fl. Einhver
! minntist á sameiginlega barna-
gæzlu, bæði í sambandi við
stórar sýningar, eins og nú
! standá yfir í Laugardalshöll-
inni og þó einkum til að forða
mœðrum ungra barna frá þeirri
einanerun og eimmanakennd,
sem virðist gera vart við sig
víða.
Heyrðist þá lika rödd um
það, að ef fólk vildi eignast
börn, þá yrði það lika að vera
við því búið að hafa eitthvað
fyrir þeim og stefna að því
að þau yrðu ekki fleiri en svo,
að það treysti sér til þes*s að
annast þau á sómjasamlegan
hátt.
Ein spurningin, sem ræða
skyldi frekar, var það, hvort
erfðavenjur hefðu stundum nei
kvæð áhrif og sveigðist talið
að því, hvoi't þær kæmu eikki
oft í veg fyrir að konur nytu
sín sem skyldi utan heimilis,
þar sem venjurnar sviftu þær
sjálfstrausti til annarra starfa
en þeirra, sem um langan ald-
ur hefðu þótt hæfa þeim sem
konum. Benti ein fundarkona
á hve nauðsynlegt væri að æfa
fólk í því að gera grein fyrir
skoðunum sínum í mæltu máli
og þyrfti það að gerast strax
í barnaskólum. Álit flestra virt
ist vera það, að þjóðfélagið
gæti stutt konur meira en það
nú gerir til þess að þær fái
nofið hæfileika sinma.
Komið var að því hvort að
það mymdi þykja eðlilegt og
æskilegt ef eigimkona hefði
betri starfsmenntun en eigin-
maðurimn, að hún ynni þá fyrir
heimilinu en hann annaðist bú-
sýsluna. Hin almenna aiður-
staða var siú. að einihiver, sem
hægt væri að treysta, þyrfti að
vera heima til þess að annast
börnin meðan þau væni ung,
en eikki skipt: máli hvort hjón
anna það væri, ef samkomulag
væri um verkaskiptinguna
þeirra á tnilli. Varpað var fram
þeirri spurningu, hvort öruggt
væri, að allar konur yrðu góð-
ar mæður, þótt þa> eignuðust
börn og hvor' ekiki gæti hugs-
ast, að feður væru betri upp-
alendur? Sumar þóttust verða
þess varar, að sú krafa væri að
vakna meðal karlmanna, að
þeir ættu líka nokkurn rétt á
að annast börn sín — og líka
rétt á að læra matreiðslu i
skóla.
f svari sem lagt var fram
við spurningu um framkomu
og samvipnu viðskiptavina og
aígreiðslufóBvs verzlana, kom
í ljós, að gerð hafði verið
skemmtileg athugun hjá mörg
um verzlunum, rætt við verzl-
unarstjóra og afgreiðslufólk og
hlustað á rök beggja aðila.
Einnig var lagt fram svar við
spurningu um það hvers vegna
það skipti menn miklu máli að
búa í sátt og samlyndi við ná-
granna sína.
Að endingu var vikið að
spurningu um það. hvernig
ta'ka bæri á rnóti gestum og var
að nokkru skipt verkum milli
fundarkvenna um hugsanlegar
móttökur erlendra gesta.
Fyrst varð fyrir svörum sú,
sem lýsa átti því hvernig morg
unverð hún myndi bjóða gest-
unum. Kvaðst hún fyrst myndi
byrja á því að snyrta heimilið
og leggja síðan aðaláherzluna
á það, að gestirnir fyndu að
hún hefði ánægju af að taka
á móti þeim, — að þeir væru
velkomnir. Hún ætlaði að hafa
borðið að mestu fullbúið þegar
gestirnir kæmu og hugsuðu sér
að setja þjóðfána þeirra á það.
Fyrst gestirnir eru útlending
ar, þá er sjálísagt að hafa eitt
hvað af íslenzkum sérréttum á
borðinu, en tillögukonan lýsti
því einniig sem sinni skoðun,
að hyggilegt væri að hafa morg
unarverð svo staðgóðan, að
sleppa mætti hádegisverðinum.
svo að dagurinn nýttist betur
til ferðalaga og skoðunar á
umhverfinu. Svo taldi hún upp
það, sem hún vildi setja á borð
ið: Nokkrar tegundir af brauði.
þar á meðal flatbrauð, osta.
oiðursneitt kjöt egg. síld, slát
ur, hafragraut. súrmjólk, te,
kaffi og öl. sem gestirnir gætu
valið um. Þegar snæðingi væri
lokið, ætlaði hún að bjóða gest
unum að ganga í setustofu eða
út í garð, ef veður væri gott
on dvelja þar fyrir þeim þar
til nœsti gestgjafi kæmi að
sækja þá, eða tímabært væri
að leggja af stað í ferðalag.
Ein fundarkonan spurði
hvernig ætti að skreyta svona
rausnarborð og var það mál
manna, að annað hvort ætti mat
urinn sjálfur að vera svo fall-
lega fram reiddur, að hann
væri nægileg skreyting, eða
fallegt. væri að nota villt blóm
eðia garðblóm til frekara
skrauts. Borðbúnaður — mislit-
ir dúkar og skrautleg matar-
ílát — gæti líka verið nægileg
skreyting, því sízt væri nú
dúkað með hvítu líni við þess-
ar máltíðir.
Allar voru sammála um að
fyrir fullor'ðiið fólk væri ágætt
að láta morgunverð nægja og
sleppa hádeigisverði, en raddir
heyrðust um það, að erfiðara
væri að framfylgja því þar sem
börn væru. Þau eru oft listar-
laus á morgnana og sísvöng,
þegar kemur fram á daginn.
Ein nefndi þá skemmtilega til-
breytni, einkum á sunnudö'gum,
að slá saman morgunverði og
hádegisverði og bjóða til sín
kunningjum í þá máltíð.
Næst var spurt hvert fara
ætti með gestina þeim til
sikemmtunar. Flestir stungu
upp á því að fara með þá aust-
ur að Heklu og útbúa góðan
nestisbita til ferðarinnar. —
Fleira var þó nefnt, svo .sem
að sýna staði í Reykjavík —
Þj óðminj asaf n, hitaveituigeym-
ana á Öskjuhlíðinni, hásikólann,
sundlauigarnar, þvottalaugarn-
ar, Jistasöfn Einars Jónssonar
og Ásgríms, og aðra staði, sem
tengdir væru áhugasviðum
hvers og eins. Svo var farið að
nefna fjarlægari staði. eins og
Mývatnssveit, Svarfaðardal og
Hornafjörð, gróðurhús í Hvera
gerði og fiskverkun á Suður-
nesjum.
Þá var aftur horfið að veit-
ingunum — hvað átti að gefa
erlendum gestum í kvöldmat’
Auðvitað átti það að vera
eitthvað íslinzkt, en þó ekki
svo óvenjulegur matur, að litl
ar líkur væru til að gestunum
félli hann í geð. Varð lamba
kjötið. matreitt á ýmsan hátt.
einna vinsælast Sigríður Har
aldsdóttir va með heilan mat-
seðil í huga Fyrst vildi hún
bera fram eina hveiitibrauðs-
sneið á mann og leggja reykta
laxsneið á annan helming sneið
arinnar og svartan kavíar á
hinn helminginn, síðan lamba-
kótelettur, steiktar í ofnj og
bera með þeim gúrkusalat, og
væri komið fram á haust, toá
átti eftirmaturinn að vera blá-
ber með sykri og rjómablandi.
En hvað átti að taka til
bragðs, ef gestgjafarnir höfðu
nú verið á ferðalagi allan dag-
inn og komu með gestina heim
til sín í kvöldverð?
Þá varð aiuðvitað að sýna
fyririhyggju, hafa tilibúna hlaup
rönd með laxi eða silungi og
kalda lambasiteik með grœn-
meti — eða hafa kjötsúpu af
nýju lambakjöti tilbúna. svo
ekki þyrfti amniað em a0 hita
hana upp — eða kjöt í karry.
Þá kom fram sú spuraing,
hvort ekki væri ástæða til að
taka það tillit til ferðamanna-
straumisins að hefja sumarslátr
un fyrr, svo að nýja fcjötið
kæmi fyrr á markaðinn og hægt
væri að kynna sem flestum
þá vöru eins og hún getur bezt
verið?
Enn komu fram fleiri góðar
tillögur um það, að hafa undir
búna samansoðna pottrétti, eða
rétti sem setja má í ofn í einu
fati. Sumir eiga eldavélar, sem
kveikja á sér sjáMar og slökkva
á vissum ttíma og í jþeim getur
matarinn sta'ðtð tilbúinn og
heitar þegar heim er fcomið,
ef menn halda nokfcuraveginn
sína ferðaáætlun.
Enn var eftir að ræða eina
tegund gestamóttöku, sem sé
kaffiboð. Allar voru sammála
um, að efcfci miætiti ofhlaða
borðin af sætum fcökum og
tertum. Til þess að hafa eitt-
hvað íslenzkt, væri upplagt að
hafa flatbrauð með hangikjöti
eða brauð með laxi og rækj-
um, en alls efcfci fleiri en þrjár
tegundir af áleggi. Því til við-
bótar þútti hæfilegt að hafa
rjómapönnuköfcur og eina form
köbu, en heimilt að láta fclein
ur og smákötour slæðast með,
ef vel stæði á.
Önnur tillaga var um það,
að hafa heitt mótbrauð með
humarjafningi og rifnum osti,
sykraðar pönnuikökur og eina
rjómatertu með frystum blá-
berjum í eða vanilluís og nýj-
um bláberjum.
En nú hófust umræður um
skort á vöruvöndun á dýram
matvælum eins og rætojum og
humar, sem spillast ef þau
þiðna og frjósa á víxl, eða
geymast lengur en þrjá mánuði
í frosti. Kocn fram mitoil gagn-
rýni á því, hve ótryggt er að
alltaf sé örugglega hægt að
fá góðan fisl: í þessa mikla
fiskveiðalandi.
Margt fleira bar á góma í
námshringnum. Það, sem hér
hefur verið dregið fram, er að-
eins lítið sýnishorn af þvi, sem
upp vekst af umræðuefnum,
þegar efnt er til námshrings,
sýnishorn af einu kvöldi af
þeim átta, sem þessi hópur ætl-
ar að verja til þess að fjalla
um bréfaskólaverkefnið
Það kom vel í ljós á þess-
um fundi. að gildi námshringa
er hvað mest fólgið í gagn-
kvæmum skoðanaskiptum —
og kannski var það „leiðbein-
andi“ bréfaskólans, sem lærði
mest!
S. Th.
Konurnar að störfum í námshríngnum (Tímamynd Gunnar)