Tíminn - 05.07.1972, Blaðsíða 6

6
TÍMINN
Miðvikudagur 5. júli 1972
[LET US GO FISCHERINGl Ull
flutt inn
Likur eru til þess, að ullarverð
vcrði — mun hærra en i fyrra —
jafnvcl um scxtiu af hundraði
hærra en kaupfélögin greiddu
árið 1970, segir i dreifibréfi frá
búvörudeild S.Í.S. Þess er einnig
að geta, að um alls konar prjóna-
vara til útflutnings er nú unnin úr
um helmingi uilarinnar.
Það háir aftur á móti þessum
mikils verða iðnaði, að allt of litill
hluti ullarinnar er nógu góður og
velverkaður. Þetta stafar af þvi,
að sifellt hafa orðið að þvi meiri
og meiri brögð, að bændur fresti
þvi til hausts að rýja féð. Það á
aftur rót sina að rekja til þess,
hve ullarverðið hefur verið lágt.
Er sú ull, sem fæst af fénu á
haustin, illseljanleg og afarverð-
litil.
Af þessu hlýzt, að ullarverk-
Skrifstofa
hernámsandstæðinga
Miðnefnd herstöðvarand-
stæðinga hefur opnað skrif-
stofu á ný á sama stað og áður
— i Krikjustræti 10 á efstu
hæð. Þar eru þeir, sem seldu
merki þau, sem sala hófst á, i
sambandi við aðgerðirnar 11.
júni, beðnir að gera skil, og
jafnframt verða seld þar
merki á fimmtiu krónur. 1
skrifstofunni er einnig veitt
vitneskja um starfshópa, sem
verið er að koma á laggirnar,
en senn veröur haldinn al-
mennur fundur, þar sem verk-
efni starfshópanna verða
rædd.
Skrifstofan er opin frá
mánudegi til föstudags
klukkan fimm til sjö.
Bókaveltan
16. júni var dregið i annað
sinn um vinninga i bókaveitu
smiðjur hafa jafnvel orðið að
flytja inn ull til vinnslu til þess að
fullnægja þörfum sinum. Slikt er
að sjálfsögðu ekki vanzalaust, nú
þegar islenzkur ullarvarningur er
að vinna sér virðingarsess á stór-
mörkuðum i veröldinni, sökum
sérstæðra eðlisgæða og hefðbund-
innar meðferðar.
Af þessum sökum er brýnt, að
sauðf járbændur láti ekki að þessu
sinni lenda i útideyfu að smala og-
rýja. Vekur Samband islenzkra
samvinnufélaga athygli á þvi, að i
ullarþvottastöðvum búvörudeild-
arinnar i Hveragerði og á Akur-
eyri getur hver bóndi, sem þess
óskar, fengið ull sina sérmetna.
Bændur, er það kjósa, geta sent
kaupfélagi sinu ullina sérmerkta
með tiltekinni tölu eða númeri, en
kaupfélagið sendir hana siðan
áfram til þvottastöðvarinnar.
Rithöfundafélags Islands, og
komu upp þessi númer:
19, 22, 428, 436 443, 484, 574, 706,
8 0 0, 8 0 3.
Þriggja vinninga frá drætti
sem fór fram 15. desember
siðast liðið haust, er enn
óvitjað:
402, 666, 706.
Vinninga á að vitja að
Mávahlið 22, á aðra hæð —
simi 19287.
Barnalist í Norræna
húsinu
Astæða er til að vekja
athygli fólks á sýningu, sem
nú stendur yfir i Norræna
húsinu á list barna og unglinga
frá fjögurra ára aldri og út
skyldunámsstig i skólum
Reykjavikur. öllum er heimill
aðgangur, og hann er okeypis.
Sýningunni lýkur á laugardag.
Tilefnið að þessari sýningu er
þing norræna teikni- og
formingkennara, hið fimmta
sinnar tegundar, sem er nú
haldið i fyrsta sinni i
Reykjavik. Til umræðu verða
námsskrár Norðurlanda, en
þær eru hvergi alveg eins i
neinu þeirra. Og eru þvi likur
til að þeir, sem þingið sitja
veröi nokkurs visari hver af
öðrum.
til vinnslu,
haustrúin ull
lítils virði
Ullarverð hefur nú stórhækkað
— Fischer neitaði algjörlega að ræða við fréttamenn
Taugaóstyrkur
óskorandi
ÓV-Reykjavik
Kl'tir töluvert japl, jaml og
l'uður steig bandariski
skákmaðurinn Robert James
Eischer út úr flugvélinni á Kefla-
vikurflugvelli á slaginu 06.58 i
g;ermorgun. llann var kominn til
Islands til að keppa við Boris
Spasski um heimsmeistara-
titilinn i skák, eftir að beðið hafði
verið eitir honum i rúma viku —
og einviginu frestað um tvo daga.
Mikill fjöldi fréltamanna beið
skákmeistarans á flugvellinum
og voru þar einnig ekki fa-rri en 20
lögregluþjónar, sem áttu að gxta
áskorandans, en af einhverjum
ásta'ðum virðist hann vera
hræddur um lif sitt. Krétta-
miinnunum var haldið inni i flug-
stiiðvarbyggingunni þar til vélar
þotunnar höfðu verið stöftvaðar,
landganginum rennt upp aft
henni, liigreglumenn höfðu tekift
sér stöðu og lcigubilar klárir. Þá
ioks var okkur sleppt út og eins og
kýr á vordegi, þurstum vift hver
sem betur gat, að iandganginum.
Fyrstir fóru um borð, þeir
Friðrik Ólafsson og Sigurður
Magnússon, biaðafuiltrúi Loft-
leiða en til stóð að reyna aft fá
Fiseher til að ræöa stuttiega vift
blaðamenn, rétt eins og hann
hafði gert i New York skömmu
fyrir brottför. En allt kom fyrir
ekki. Friðrik stóð efst i land-
ganginum og talaði i hljóðnema
talstöðvar, slarfsmaður Loftleiða
bar farangur áskorandans út úr
vélinni og allt i einu birtist hann.
Fischer var alvarlegur á svip
og hljóp eins og örskot niftur land-
ganginn. Blaðaljósmyndarar
smelltu myndum einS og þeir
lifandi gátu, og fréttamenn
hrópuðu spurningar sinar aft
honum. Fischer stökk inn i lög-
regluhringinn, án þess að mæla
orð af vörum, og leit hvorki til
hægri né vinstri og svo mikill var
asinn, að hann hálfvegis hundsafti
handtak Guðmundar G.
Þórarinssonar, forseta Skáksam-
bands Islands. Guðmundur greip
i hönd hans og vafalasut hefur
Fischer hugsað um leiö til vift-
talsins fræga i Life, þar sem hann
gagnrýndi Guðmund harðlega,
þvi ekki var augnatillit hans bein-
linis vinsamlegt. Siðanrauk hann
inn i leigubilinn skeliti læsingar-
hnöppunum niður meft þjósti og
horffti framfyrir sig á meftan ljós-
Mikill fjöldi lögregluþjóna var mættur á Kefla víkurflugvelli til þess aft taka þar á móti Fischer. Hér er Fischer kominn ínn i biiinn, sem flutti
hann til Reyfcjavikur en eftir standa lögregluþjónarnir.
myndarar og fréttamenn
hópuftust aft bilnum. Lögreglu-
mennírnir gerðu sítt ýtrasta til að
halda þeim i burtu og sýndu við
þaft fádæma ruddaskap, meðal
annars urftu nokkrir fréttamenn
fyrir óþyrmilegum höggum fyrir
þær sakir einar aft vera næstir i
röftinni.
Kcyrt var af staft og i bilnum
meft Fischer voru þeir Cramer,
Marshall lögfræftingur hans, og
Lombardy, stórmeistari
bandariskur, en hann er einn
aftstoftarmanna Fischers hér á
landi.
I öftrum bil var Friftrik
Ólafsson, annar lögfræftingur
Fischers ásamt komu sinni og
cinhverjir fleiri.
Ekift var á 100 km hraða lil
Keykjavikur og haldið beint að
DAS-húsinu umdeilda, þar sem
Fischer hljóp inn og neitafti aft
hafa aftra meft sér. Stuttu siöar
kom hann þó út aftur og krafði
nærstadda lögreglumenn um svör
við spurningu sinni um eina af
töskum sinum. Var fátt um þau
og fór hann við það búið inn á ný.
Fred Cramer stóð fyrir utan og
rak fólkið i burtu, sagði að
Fischer þyrfti að fá frið — og gat
þess einnig, að húsið væri heldur
litið og gluggatjöld allt of litil.
Fréttamenn dreif að, en fæstir
fundu nokkuð fréttnæmt. Þó datt
erlendum blaðamanni og ljós-
myndara hans það snjallræði i
hug að láta lögreglumennina
stilla sér upp i einfalda röð fyrir
framan húsið, sem þeir gerðu
með mikilli ánægju, breiðum
brjóstum og stórum brosum.
Fischer virkaði ákaflega
taugaóstyrkur og æstur. Einn far-
þeganna sagði fréttamanni Tim-
ans, að hann hefði þó verið hinn
almennilegasti á leiðinni, veitt
hverjum sem hafa vili eigin-
handaráritun, en þó hefði hann
alls ekki virzt i góðu skapi. Og
aldrei stóð áskorandinn upp, ekki
einu sinni til að fara á salerni. En
þjónustu fékk hann fyrsta flokks
og á undan öllum öðrum.
Krökkt var i kringum hann alla
ieiðina og mun hann hafa tekið
fólki vinsamlega, — en broslaust.