Tíminn - 12.08.1972, Blaðsíða 9

Laugardagur 12. ágúst 1972
TÍMINN
9
skíðum i fyrsta sinn, kemur
hingað aftur og aftur.
Vantar betri og meiri
fyrirgreiðslu.
—Hvað er það, sem háir starf-
semi skólans mest?
—Það, sem háir starfseminni
mest, er fyrst og fremst peninga
leysi. Við höfum aðeins þrisvar
fengið smástyrk frá Alþingi,
samtals 400 þús., frá Reykja-
vikurborg höfum við ekki fengið
eina einustu krónu. Það finnst
okkur blóðugt, þar sem lang-
flestir þeirra, sem sækja nám-
skeiðin, koma frá Reykjavik. Það
sem okkur vantar mest þessa
stundina eru betri lyftur, en til
þess þurfum við að fá góða lána-
fyrirgreiðslu. Til þess að góðar
lyftur komi til með að borga sig
hérna, þarf svo helzt að vera góð
nýting á þeim. Okkur finnst það
synd, að ekki skuli vera hægt að
nýta staðinn betur en gert er um
þessar mundir. Það er þó vel
hugsanlegt, að hægt væri að nýta
staðinn betur, t.d. ef vegur yrði
lagður upp með Hvitá að sunnan
verðu. Þá gætum við hafið okkar
starfsemi tveim mánuðum fyrr á
ári hverju. Vegur, sem lægi upp
með Hvitá að sunnanverðu, hefði
þann kost, að hann lægi að mestu
á flatlendi, en vegurinn sem nú
liggur að norðanverðu liggur yfir
BTáfellsháls, sem er mikill farar-
tálmi fyrri hluta sumars.
—Hafa útlendingar eitthvað ýtt
á eftir ykkur með að byggja stórt
hótel i Kerlingarfjöllum?
—Jú, það hefur verið leitað
mjög sterkt á okkur undanfarið af
fjársterkum útlendingum, sem
vilja aðstoða okkur við að byggja
stórt hótel hér i fjöllunum. Við
höfum þó ekki áhuga á þvi, a.m.k.
ekki i bili. Við viljum láta
Islendinga njóta staðarins, en
ekki láta þessa skiðaparadis i
hendur útlendinga, eins og raunin
hefur orðið á með margar okkar
beztu laxveiðiár. Hitt er svo
annað mál, að þessi möguleiki er
fyrir hendi, ef við fáum ekki betri
fyrirgreiðslu hér innanlands á
næstunni.
Þeir Valdimar og Eirikur
sögðu, að i Kerlingarfjöllum ætti
islenzkt keppnisfólk að geta æft
sig á skiðum vor og haust. Það
væri raunar allt of litið um það,
að þvi væri sköpuð aðstaða til að
æfa yfir sumartimann, en þetta
væri nú að breytast.
Þegar við spurðum þá, hvort
ekki hefði oft verið erfitt að reka
skólann, sögðu þeir, að oft hefði
litið illa út, og sennilega hefðu
þeir löngu verið hættir, ef miklar
þakkir bærust ekki ávallt til
þeirra frá alls konar fólki, sem
kæmi á námskeiðin.
Þvilikt andrúmsloft
A skiðamótinu i Kerlingarfjöll-
um um verzlunarmannahelgina
kepptu nokkrir franskir skiða-
menn frá háskólunum i Grenoble
og Nice. Viðræddum stuttlega við
Séð niður að skíðaskólanum. Asgarðsá hlykkjast niður eftir hvamminum.
tvo þeirra þá Jean Hirigoyen 24
ára gamlan stúdent frá Grenoble,
og Gilbert Reinisch frá Nice, en
Gilbert var jafnframt fararstjóri
i þessari ferð Frakkanna.
Þeir Jean og Gilbert sögðu, að
aðdragandi þessarar ferðar hefði
verið sá, að Gilbert kom i heim-
sókn til Islands i fyrra, og notaði
þá tækifærið til að fara á skiði i
Kerlingarfjöllum. I Kerlingar-
fjöllum ræddu þeir Gilbert og
Valdimar örnólfsson um þann
möguleika, að Gilbert kæmi aftur
að ári, og þá með hóp af frönsku
keppnisfólki með sér.
Þegar Gilbert kom aftur heim
til Frakklands fór hann strax að
vinna að þessu máli, og endirinn
varð sá, að hann fékk 5 stúdenta
úr keppnisliði háskólans i Greno-
ble tií að koma með sér til
Islands. Stúlkurnar þrjár, sem
komu hingað eru meðal beztu
skiðakvenna Frakklands, og var
t.d. ein þeirra, Dominique De-
Faye, unglingameistari Frakk-
lands i stórsvigi og svigi árið 1969.
Stúlkurnar eiga allar kost á að
vera i franska landsliðinu, en þær
hafa hafnað þvi, vegna þess hve
aginn er mikill þar, og auk þess
myndi það tefja þær frá námi.
Frakkarnir sögðu, að þessi ferð
þeirra til íslands væri farin jafnt
til hvildar og æfingar i Kerlingar-
fjöllum. Þeir sögðu, að
Kerlingarfjöll væru áreiðanlega
einhver bezti staður i heiminum
til skiðaiðkana yfir sumartimann,
og Jean, sem ásamt námi sinu er
blaðamaður við hið stóra skiða-
timarit Ski Magazine, sagðist
telja, að um innrás útlendinga
gæti orðið að ræða i Kerlingarf jöll
eftir nokkur ár. Hann sagðist t.d.
ætla að skrifa mikið um
Kerlingarfjöll i sitt blað, er hann
kæmi heim.
Þeir Gilbert og Jean sögðu, að
það væri ekki nóg með það, að
andrúmsloftið væri dásamlegt á
Islandi, það væri lika stórkostlegt

innan veggja skiðaskólans i
Kerlingarfjöllum.
Við höfðum hvergi kynnzt skiða-
stað, þar sem jafn mikil gleði
rikir og hérna. Kvöldvökurnar
eru hreint frábærar. Það skipti
engu þó við skildum ekki orð af
þvi sem sagt var, við hlógum
samt.
Þá sögðu þeir félagar, að
franskt keppnisfólk hefði gott af
þvi að taka þátt i mótum i
Kerlingarfjöllum. Taugaæsingin
væri þar hverfandi litil en það er
einmitt taugaæsingin, sem oft
hefur farið illa með góða skiða-
menn.
Að lokum sögðu þeir félagar, að
þeir vonuðust til að koma hingað
mjög bráðlega aftur, og bættu
við, að stuðla þyrfti að þvi, að
islenzkt skiðafólk fengi aðstöðu til
að dveljast i Evrópu yfir vetrar-
timann til að taka þátt i mótum
vetrarins. Þeir sögðu, að
Islendingar ættu nokkra mjög
góða skiðamenn, menn eins og
Hauk Jóhannsson, Tómas
Jónsson, Arna Cðinsson og Haf-
stein Sigurðsson.
Valdimar örnólfsson i einni skiðabrekkunni. Loðmundur i baksýn.