Tíminn - 18.08.1972, Síða 17

Köstudagur 18. ágúst 11)72
TÍMINN
17
David Hemery heimsmethafi
í 400 metra grindahlaupi
Siðan hann vann 400 m grinda-
hlaupið á Olympiuleikunum i
Mexikó, hefur litið af David
Hemery frétzt. Hann hefur hvilt
sig, að sögn, en nú er annað uppi á
teningnum hjá þessum frábæra
hlaupara. Að undanförnu hefur
hann æft mjög vel, og það er ætl-
un hans að reyna að endurtaka
afrek sitt frá Mexikó.
— Hann lét sér ekki nægja að
sigra þá, heldur hreinlega stakk
þá af, sagði æstur enskur sjón-
varpsþulur, eftir að Hemery hafði
sigrað 400 m gr. á Olympiuleikun-
um i Mexikó. Þessi ungi Englend-
ingur greinlega flaug yfir
grindurnar og sigraði á ótrúleg-
um tima, 48,1 sek., og bætti
heimsmetið um 0,7 sek.
En eftir þessa leika varð mjög
hljótt um Hemery, þennan frá-
bæra iþróttamann, sem fer eigin
götur. Hann er sá, sem fram-
kvæmir allt á fullkominn hátt,
hvort sem það er í iþróttum eða
einkalifinu. Hann var löngu búin
að ákveða að vinna áðurnefnda
Olympiuleika, þrátt fyrir það, að
enginn reiknaði með þvi, að hann
kæmist i úrslitahlaupið, hvað þá
meira.
Hemery var aðeins 24 ára árið
1968, og virtist þvi eiga mörg ár
framundan sem iþróttamaður i
fremstu röð, en það, að vera bezti
iþróttamaður i heiminum i sinni
iþróttagrein, kostar miklar fórn-
ir. Eftir að hafa unnið 110 m
grindahlaupið á Evrópumeist-
aramótinu i Aþenu árið 1969,
ákvað hann þvi að hvila sig á
grindahlaupi.
Fyrir Oiympiuleikana hafði
hann æft sig i 60 vikur^ meö það
eitt i huga að sigra. Eftir Evrópu-
meistaramótið hóf hann að æfa
tugþraut, og ætlaði sér að ná
langt i þeirri grein. Og honum
tókst fljótlega að bæta árangur
sinn og ná þokkalegri stigatölu,
en hann átti mikið eftir til þess að
komast i hóp hinna beztu.
óútreiknanlegur maður
Eftir að hafa sigrað i 110 m gr. á
Samveldisleikunum árið 1970,
hreinlega hætti hann allri keppni.
Tilkynnti hann, að hann myndi
ekki keppa á árinu 1971, þvi að
hann ætlaði sér að leggja áherzlu
á Olympiuleikana i Mtinchen. Af
þeim sökum mætti hann ekki til
leiks á Evrópumeistaramótinu,
sem háð var i Helsinki árið 1971,
heldur lét þaö lönd og leið. Þessa
ákvörðun sina útskýrði hann á
eftirfarandi hátt: —Til þess að ég
geti verið i toppformi á Olympiu-
leikunum, er þetta einasta að-
ferðin, sem eg tel mig geta notað.
Ef ég hæfi að keppa, fengi ég
hreinlega leið á grindahlaupi, og
þá yrði fátt um fina drætti á
Olympiuleikunum. —
Þvi verður ekki neitað, að
Hemery er mjög sjálfstæður
maður, en áður en hann tók
ákvörðun um að hvila sig, hafði
hann rætt við báða þjálfara sina,
beggja megin Atlantshafsins, þá
Fred Housden i Englandi og Bill
Smith i Bandarikjunum. Housden
hugsar um stil og tækni, en Smith
sér um úthald og kraftþjálfunina.
í Bandarikjunum hefur verið
annað heimili Hemery-fjölskyld-
unnar siðan Hemery var smá-
strákur. Fjölskyldan bjó þar
langtimum saman, og þvi ekki að
undra, hve náið samband hann
hefur við það land.
Þegar Hemery var 11 ára
skólastrákur heima i Englandi
hóf hann að æfa og keppa i iþrótt-
um. Þá hljóp hann 440 yarda
hlaup á 68,7 sek. Þegar hann var
19 ára, hafði hann náð mjög góð-
um tima á styttri grindahlaups-
vegalengdum. Árið 1964 varð
hann fyrir meiðslum, og lá við að
hann hætti öllum afskiptum af
frjáls iþróttum. Hann hóf nám i
háskólanum i Boston, þar sem
Smith þjálfaði, en sá var fljótur
að koma auga á hæfileika
Hemery i grindahlaupi. Fékk
hann Hemery til að hætta allri
knattspyrnuiðkun og snúa sér
eingöngu að grindahlaupi.
Hemery sem er lærður félags-
fræðingur ásamt fleira, hefur
aldrei látið iþróttirnar ná algjör-
lega yfirhöndinni i lifi sinu, þrátt
fyrir hörku við æfingar. Hann
hefur mikinn áhuga á unglinga-
vandamálum, og hefur starfað
sem kennari, bæði við hina dýru
og finu einkaskóla, sem og i hin-
um verstu fátækrahverfum Eng-
lands.
Þó kastar hann
engu á glæ
Nú hefur Hemery fengið fri frá
Millfield-skólanum til að full-
nema sig við Harvard háskólann,
og þar fylgist Smith með undir-
búningi hans fyrir Olympiuleik-
ana.
En hvað var það, sem fékk
Hemery til þess að reyna að verja
titil sinn frá Mexikó?
— Ég álit mig eiga allt i húfi,
segir hann. Ég álit, að sá sem er
nógu duglegur, og hefur þrek til
þess, eigi að reyna að verja
Olympiutitil sinn. Margt fólk
myndi fórna aleigu til þess eins
að vinna á Olympiuleikum, og ef
þú hefur hæfileikana, átt þú ekki
að kasta þeim á glæ.
Hemery hefur notað veturinn til
þess að æfa upp þrek og kraft,
þannig að hann verði aldrei betri
en einmitt þegar hann þarf að
hlaupa yfir grindurnar 10 i úr-
slitahlaupinu i Miinchen 2. sept.
næstkomandi. Hann veit, að hann
stendur i sömu sporum, og árið
1968, þegar enginn trúði á hann,
en hann ætlar að reyna að kveðja
iþróttirnar á verðugan hátt.
Hemery er meiddur á vinstra
fæti og mun aldrei ganga heill tii
skógar, en hann hefur lært að þola
þrautirnar og reynt að hlifa fæt-
inum eins og mögulegt er.
F'yrr á árinu sagði hann: —
Aldurinn mælir gegn öllum
möguleikum minum (hann er 28
ára),þviaðþegarég vann i Mexi-
kó, var ég á bezta aldri sem
grindahlaupari. Nú eru það
keppinautar minir, sem eru á
þeim aldri, en ég er gamli maður-
inn, fyrir utan það, að ég hef ekki
keppt i 400 m grind siðan i Mexikó
og það er jafnvel of'langur timi
fyrir gamlan mann.
Bandarikjamennirnir Lee
Evans og Ralph Mann, ásamt
Frakkanum Jean-Claude Nallet,
eru allir fyrrverandi 400 m hlaup-
arar, en nú munu þeir reyna sig i
400 m grindahlaupi. Þetta eru
sprettharðir menn, en ég hef
aldrei verið sprettharður. En
þess ber að gæta, að það þarf
meira þol en hraða til þess að
hlaupa grindahlaup. Það þarf stil
og þol, og það eru hlutir, sem ég
tel mig hafa umfram hina sprett-
hörðu keppinauta mina.
Hemery hefur ekki hátt um
fyrirætlanir sinar, né getur sjálf-
um sér miklar vonir um sigur. Og
hann gefur reyndar verstu keppi-
nautum sinum mjög góðar ein-
kunnir og kallar þá aldrei keppi-
nauta heldur félaga. Allt sem
hann biður um, er að vinir og
iþróttaáhugafólk ætlist ekki til of
mikils af honum, þvi að þá valdi
hann engum vonbrigðum.
Fyrir hina frábæru frammi-
stöðu sina á Olympiuleikunum i
Mexikó hefur David Hemery ver-
ið skipað á bekk með beztu
iþróttamönnum heims fyrr og
siðar, en að hann endurtaki það,
er kannski til of mikils mælzt. En
þegar hann tekur sprettinn i 400
m grindahlaupinu á Olympiuleik-
unum i Mönchen, ætti enginn að
vanmeta ,,gamla manninn”,
hann verður eins vel undirbúinn
og hægt er að verða.
Armann átti leikinn en
Selfyssingar skoruðu
- leikurinn fór að mestu fram á vallarhelmingi
Selfyssinga
Óheppnin eltir iið Ármanns i
2. deild.S.I. miðvikudagskvöld
lék liðið gegn Selfoss á Mela-
vellinum og tapaöi 0:2. Sel-
fyssingar mega svo sannarlega
hrósa happi yfir að vinna leik-
inn, það er varla hægt aö segja
að þeir hafi komizt fram fyrir
miðju í siðari háífleik. i siðari
hálfleik voru tveir leikmenn
bornir út af í sjúkrabörum,
Anton Bjarnason ieikmaöur og
þjálfari Selfoss,sem tognaði illa
á fæti og verður líklega ckki
meira með i sumar og Ómar
ólafsson ÁrmannijSem tognaöi
einnig á fæti.
Selfyssingar skoruðu sitt
fyrsta mark á 26. mín fyrri
hálfleiks, markið skoraði
Sumarliði Guðbjartsson.
Tveimur min. áður brenndi
hann af úr dauðafæri. Eftir
markið fara Ármenningar að
sækja og þeir fengu tvö gullin
tækifæri til að jafna, á 35. min
fór Ómar Ólafsson mjög illa
með tækifæri inn i markteig. A
44-min átti Gunnar Andresson,
hörkuskot i hliðarnetið eftir
skemmtilega sókn Armanns.
t siðari hálfleik tóku Ar-
menningar öll völdin i leiknum
og sóttu nær stanzlaust. Viggó
Sigurðsson átti hörkuskot að
marki á fyrstu min. en skot hans
varði markvörður Selfoss
naumlega. Stuttu siðar átti
Sigurður Leifsson skot i stöng.
Leikmenn Armanns voru
óheppnir að skora ekki, en þeir
sóttu stift og allir leikmenn
liðsins nema markvörður tóku
þátt i sókn liðsins. En i miðri
sóknarlotu Ármannsliðsins,
fékk Sumarliði knöttinn og
leikur fram miðjuna og skaut
þrumuskoti i mark Armanns.
Eftir gangi siðari hálfleiks,
hefðu Ármenningar, átt að
vinna leikinn með 2-3 marka
mun, en heppnin virtist ekki
vera með liðinu, eins og svo oft
áður i sumar.
Bezti leikmaður Armanns i
leiknum var Kristinn Petersen,
en hjá Selfossi var Sumarliði
beztur.
Leikinn dæmdi Sveinn
Kristjánsson, vel. BB.