Tíminn - 23.09.1972, Page 14
14
TÍMINN
Laugardagur 2:i. september 1972
litla græna vagninn okkar. Móðan hafði aftur setzt á rúðuna. Ég strauk
hana af til þes að vita vissu mina. Aðrar bifreiðir gátu verið likar vagn-
inum okkar. En enginn gat borið sama tölumerki, og ekki gat Harrý
Collins setið við stýrið i öðrum bfl. Hann snaraðist út úr vagninum i
þessari andrá og stikaði löngum skrefum til Hönnu. Hatturinn slútti
fram á ennið, en ég sá niðurandlitið greinilega og kannaðist mætavel
við hreyfingarnar, þegar hann henti frá sér hálfreyktri sigarettu. Hann
var kominn til hennar, og lestin tekin að hreyfast. Ég þrýsti andlitinu
upp að kaldri rúðunni og sá hann lúta niður og taka farangur hennar.
Og svo hurfu þau mér sýnum.
TUTTUGASTI <>G KIMMTI KAPÍTULI
Loks var ég komin heim og inn i herbergi mitt. Ég kom ekki við hjá
lækninum eins og ég hafði ætlað að gera. Mér fannst ég ekki geta dregið
andann ei'tir að lestin rann út af brautarstöðinni i Elfarskógi. Þegar til
Blairsborgar kom, safnaði ég dóti minu saman i leiðslu og veifaði til
leigubifreiðarstjóra. Ég þjáðistekki — kenndi einskis sársauka. En rif-
in þrengdu að brjósti minu eins og brynja væri strengd utan um mig.
,,Ég vil ekki trúa þvi”, endurtók ég hvað eftir annað. ,,Það var ekki
Hanna sem sat i vagninum. Það var ekki Harrý sem beið i grænu bif-
reiðinni i Elfarskógi”.
En ég vissi samt, hvað ég hafði séð. Ég gat ekki blekkt sjálfa mig. Ég
áræddi að lokum niður aftur. Farangurinn var enn i anddyrinu, þar
sem ég hafði skilið við hann. Manga vildi sjá mér fyrir mat, en ég sagði
henni að ég hefði matazt i lestinni.
,,Hvar er Hanna?” spurði ég og leitaðist við að vera eins hirðuleysis-
leg og mér var unnt. ,,Er hún ekki komin heim ennþá?”
,,Ekki svo ég viti. F'rænka þin segir að hún komi kannski i kvöld eða
þá á morgun. Hún veit ekki hvort heldur verður, og við bjuggumst ekki
við þér svona fljótt”.
Hún mun hala sagt eitthvað meira, en ég vissi ekki, hvað þaö var, þvi
að ég sneri mér við. Táta var komin á vettvang og nuddaði sér upp við
mig og rak kalt trýnið i höndina á mér. Ég klóraði henni bak við annað
eyrað, en vissi þó varla, hvað ég var að gera. Svo tók ég regnkápu mina
og regnhlif og gekk út. Hún fylgdi mér eítir. Það var krapaveður og ég
iagði leið mina niður akbrautina að gamla hesthúsinu. Það var
heimskulegt af mér að fara þangað, en ég vildi sannfærast um það, að ,
vagninn væri þar ekki.
,)ói gamli Kellý var þar að amstra kringum garðverkfæri sin og
blómker. Hann reyndi að rétta dálitið úr bognu baki sinu þegar hann
varð min var. Ég gekk inn til hans og staðnæmdist hjá honum um stund
og horfði á hann velja þurra lauka sem hann ætlaði til útsæðis, úr
geymslukassa. Hendur hans voru hnýttar og kræklóttar. Hann var með
pipuna uppi i sér, og megn reykjarþefur var af honum. Þeim þef
gleymi ég aldrei meðan ég minnist þessa dags og þeirrar baráttu sem
ég háði þá.
Gamli maðurinn tautaði eitthvað fyrir munni sér, en ég gerði mér
ekki þaö ómak að reyna að lesa orðin af vörum hans.
„Jói”, sagði ég loks og hallaði mér upp að vinnubekknum og reyndi
að harka af mér. „Hvar er litli vagninn?”
„Harrý sótti hann snemma i morgun. Ég fékk honum lyklana sjálf-
ur”.
„Ilarrý?" endurtók ég til þess að vera viss um að ég hefði ekki mis-
skilið hann. „Hvað ætlar hann aðgera við vagninn?”
,,Hann nefndi það ekki ungfrú, og ég spurði ekki heldur að þvi.
Kannske hefði ég átt að gera það, dettur mér i hug, þegar þú spyrð um
þetta. En hann hefur alltaf haft frjáls afnot af öllu,sem hann hefur kært
sig um hér".
„Já”, svaraði ég, nist af ósegjanlegum kuldahrolli, „hann hefur haft
það”.
Ég skundaði að stiganum, en þegar ég seildist upp i bitann eftir lykl-
inum, lagði Jói gamli höndina á öxlina á mér. Ég leit við. Hann horfði á
mig angistarlegu augnaráði.
„Emilia”, sagði hann. ,,Þú mátt ekki láta þér mislika spurningar
minar, en herbergin þarna uppi — ég er alltaf að hugsa um þau i
seinni tið. Ekki kemur þú þar oft?”
„Ég hef ekki komið þar nema einu sinni siðan þú fluttir þaðan”,
svaraði ég. „Það eru — biðum við — um það bil tvær vikur siðan. Þvi
spyrðu að þvi?” Andlit hans varð enn hrukkóttara en áður. Ég hafði
ekki tekið eftir svona mörgum og djúpum hrukkum þar fyrr, en ég
hafði raunar ekki virt hann vendilega fyrir mér langa lengi, kannske
aldrei horft á hann eins og ég horfði á hann nú.
„Já”, sagði hann loks, „ég hef ekki minnzt á það við aðra, en ég þyk-
ist hafa orðið þess var, að það sé eitthvað um að vera þarna uppi — eitt-
hvað sé þar á seiði. Seg þú mér satt Emilia: Ég er hræddur um að það
se hann Jói. Ef ég vissi að hann væri hér að undirbúa einhver skemmd-
arverk með þessu illþýðbsem hann leggur lag sitt við. ...”
Hann sagði eitthvað meira, en mér var ofraun að fylgjast með orðum
hans. En ég hafði samt skilið nóg. Við stóðum þarna tvö i gamla hest-
húsinu og kinokuðum okkur við að orða það sem þjakaði okkur.
„Ég trúi þvi ekki, að Jói hafi stigið fæti sinum hér inn", svaraði ég.
„Hann er allt of heiðarlegur til þess að nota það, sem honum er óheim-
ilt. Grunaðu Jóa ekki um það. Hann mundi hvorki vilja gera þér né okk-
ur það til skapraunar”.
Jóa gamla létti heldur við þetta svar, eins og það hefði bægt grunin-
um dálitið frá honum. Hann sló öskuna úr pipu sinni við stoð og horfði á
mig taka lykilinn.
„Ég vona, að satt sé”, sagði hann. „Ég ætla að reyna að hugga mig
víð þá von. En einhver hlýtur að ganga þarna um, og hver hefði fundið
lykilinn nema Jói?”
„Ég ætla að geyma þennan”. Ég lét lykilinn i vasa minn. „Það er
annar þarna á naglanum. Þú skalt geyma hann og ekki hafa orð á þessu
við neinn fyrst um sinn. Okkur verður báðum hugrórra, ef við geym-
um lyklana sjálf, og sennilega er grunur okkar rangur. Okkur getur
hafa skjátlazt”.
Ég kvaddi hann og fór út i rigninguna. t vasa minum lá kaldur og
þungur lykillinn. En i sál minni var þó ennþá meiri kuldi og ennþá
meiri þungi. Ég arkaði yfir torgiðog reyndi að hrista af mér drungann,
og krapið slettist upp á skóna mina. Ég reyndi að telja sjálfri mér trú
um, að einhver sérstök ástæða lægi til þess að Harry hefði sótt Hönnu i
Elfarskóg — einhver ofureinföld skýring, sem ég hlakkaði til að heyra.
Merek Vance var i lækningastofu sinni. Hann flýtti sér á móti mér
undir eins og ég opnaði hliðið, og áður en ég hafði áttað mig, hafði hann
ýtt mér niður i gamla leðurstólinn. Þar stóð hann yfir mér. Hann var
rjóðari i andliti en ég minntist að hafa séð hann áður og hann horfði i-
hugandi á mig,er hann hóf máls.
„Ég hef beðið eftir þér”, sagði hann og benti á símskeytið sem lá á
1214
Lárétt
1) Gamalmennis. — 6) Fljót.
7) Iliki, — 9 Jarm. —- 10)
Hárlausir blettir. — lDBók-
stafur. 12) Kall. — 13)
Kindina. — 15) Aukinn. —
Lóðrétt
1) Fiskur — 2) 501. — 3)
/Eskumann,— 4) Ónefndur.—
5) Hvessir. — 8) Halli. — 9)
Formaður. — 13) Utan. — 14)
Anno Domini. —
Háðning á gátu no. 1213.
Lárétt
1) Attanna. — 6 Fum. — 7) Ár.
9) La. — 10) Tunglið. — 11)
TT. 12) ML— 13) Ani. — 15)
Nálgist. —
Lóðrétt
1) Áráttan —■ 2) TF. — 3)
Auðgeng. — 4) NM. — 5
Ataðist. — 8) Rut. — 9) Lim. —
13) Al. — 14) II. —
D
R
E
K
I
Laugardagur
23. september
7.00 Morgunútvarp
\’eðurfregnir kl. 7.00. 8.15 og
10.10. Fréttir kl. 7.30, 8.15
«og forustugr. dagbl.) 9.00
og 10.00. Morgunbæn kl
7.45. Morgunleikfimi kl.
7.50. Morgunstund barn-
anna: Ingibjörg Þorbergs
les ..Nýju fötin keisarans"
eftir II. C. Andersen i þýð-
ingu Steingrims Thorsteins-
sonar. Tilkynningar kl. 9.30.
Létt liig milli liða.
Laugardagslögin kl. 10.25
Stanz kl. 11.00: Árni
Eymundsson og Pétur
Sveinbjarnarson sjá um
þáttinn.
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynninar.
12.25. Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
13.00 úskalög sjúklinga.
Kristin Sveinbjörnsdóttir
ky nnir.
15.00 Fréttir.
15.15 i hljómskálagarði. a.
Vronsky og Babin leika verk
fyrir tvö pianó eftir Bizet og
Lutoslawski. b. Kobert
Shaw syngur lögúr óperunni
„Porgy og Bess' eftir Ger-
shwin. c. Úrvarpshljóm-
sveitin i Berlin leikur ball-
etttónlist eftir Ponchielli og
Tsjaikovský; Ferenc
Fricsay stj.
16.15 Veðurfregnir. A nótum
æskunnar. Pétur
Steingrimsson og Andrea
Jónsdóttir kynna nýjustu
dægurlögin. 17.00 Fréttir.
Létt lög.
17.30 Fcrðabókarlestur:
„Grænlandsför 1897” cftir
Hclga Pjcturss. Baldur
Pálmason les (2).
18.00 Frcttir á ensku.
18.10 Söngvar i lcttum dúr.
Ulla Sjöblom syngur frönsk
lög og visur eftir Lars For-
sell.
18.30 Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Frcttir. Tilkynningar.
19.30 Reykjavikurpistill. Páll
Heiðar Jónsson flytur.
20.00 Hljómplötusafn.
Þorsteins Hannessonar.
20.45 Smásaga: „Drápið” cft-
ir John Steinbcck. Anna
Maria Þórisdóttir þýddi.
21.20 Gömlu dansarnir:
Andrew Walter og félagar
og Fagerstad dragspels-
klub leika.
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurlregnir. Danslög.
23.55 Fréttir i stuttu máli.
Dagskrárlok.
IMliiiil
Laugardagur
23. september
18.00 Esnka knattspyrnan.
18.50 IIlc
20.00 Frcttir
20.20 Vcður og auglýsingar
20.25 Skýjum ofar. Brezkur
gamanmyndaflokkur.
20.50 Fuglabyggð i Frakkl.
Mynd frá varplöndum á ós-
hólmum Rhone-árinnar i
Frakklandi þar sem ýmsar
tegundir vaðfugla og sund-
fugla eiga sér friðland. Þýð-
andi og þulur Ellert Sigur-
björnsson.
21.20 Kinleikur á liarmoniku
italski harmónikuleikarinn
Salvajore di. Gesualdo
21.40 Gcsturinn (L’invitée)
Frönsk biómynd. Leikstjóri
Vittorio de Séta. Aðalhlut-
verk Joanna Shimkus.
Michel Piccoli og Clotilde
Joanno. Þýðandi Dóra
Hafsteinsdóttir. Maður
nokkur kemur heim úr
ferðalagi og með honum ung
brezk stúlka. sem hyggur á
frönskunám. Kona hans
þykist skilja. að milli þeirra
sé eitthvað meira en venju-
legur kunningsskapur. og
ákveður að flytja að heim-
an. án þess þó að vita. hvað
hún á að taka til bragðs.
23.30 Dagskrárlok.