Tíminn - 23.02.1973, Blaðsíða 4

4
TÍMINN
Föstudagur 23. febr. 1973.
w
rQOQ
Aðdáendur
eru margir
Leikarar verða oft að tala við
aðdáendur sina, og flestir þeirra
eiga óteljandi aðdáendur, hvort
sem þeir eru góðir eða slæmir
leikarar. Hér er einn, sem
margir munu kannast við,
William Conrad, en hann hefur
leikið i sjónvarpsþætti, sem
nefnist Cannon, og mun hafa
verið sýndur hér í Keflavikur-
sjónvarpinu. William er hér að
ræða við ungan vin sinn.
Hættið við
jarðarförina ég er
lifandi
Manuel Sueiro, sem var sjó-
maður á spænsku kaupskipi brá
heldur en ekki i brún, þegar
hann kom heim til sin, og lenti
þá i jarðarför, — sjálfs sins.
Hann flýtti sér þegar til
kirkjunnar i þorpinu, sem heitir
La Coruna, og kallaði i móður
sina. Hún svaraði ekki, þar sem
liðið hafði yfir hana, þegar hún
sá soninn lifandi. Það tók
Manuel nokkra stund að sann-
færa fjölskylduna um, að
hann væri i raun og veru sprell-
lifandi, og alls ekki draugur,
eins og flestir héldu raunar.
Fjölskyldan hafði þó góðar
ástæður til þess að trúa þvi, að
Manuel væri dáinn. Þrem
mánuöum áður hafði hann verið
á flutningaskipinu San
Salvador, sem var á leið frá
Panama til Spánar. Þegar
skipið fór um Malacca-sundið
steyptist Manuel á haus beint i
hafið. Hans var leitað, en
hvernig sem á þvi stóð t'undu
skipsfélagar hans hann alls
ekki. Nokkru siðar tilkynnti
skipstjórinn á San Salvador, að
Manuel hefði horfið, og hélt þvi
fram, að hann hlyti að hafa
drukknað. Þar með var komin
næg ástæða til þess að gefið væri
út dánarvottorð, og hin
syrgjandi fjölskylda ákvað að
láta fara fram minningarathöfn
um sjómanninn. En Manuel
hafði tekizt að halda sér lifandi
þar sem hann veltist um i
sjónum, og að lokum kom
japanskt flutningaskip og
bjargaði honum um borð. Þar
var allt gert sem hægt var til
þess að hressa hann við, og að
lokum náði hann sér aftur. Hann
kom i höfn i Bombay, en þar
beið sjúkrabill eftir honum á
bryggjunni, og flutti hann á
sjúkrahús, þvi þrátt fyrir það,
að hann væri lifandi, var hann
mjög þungt haldinn. Þegar hann
náði sér svo fullkomlega aftur
fékk hann fritt far á kostnað
indversku stjórnarinnar alla
leið heim til Spánar. Minningar-
athöfnin endaði þvi með gleði-
tárum i stað sorgar, og öllu var
snúið upp i fagnaðarveizlu til
heiðurs hinum endurheimta
Manuel Sueiro.
★
Búin að opna
barnaheimilið
Draumur Coral Atkins hefur
rætzt. Henni hefur tekizt að
opna heimili fyrir börn, sem
eiga i einhverjum erfiðleikum,
en undanfarin ár hefur hún
staðið fyrir fjársöfnunum til
þess að geta hrundið þessu
hugðarefni sinu i framkvæmd,
og þar að auki lagt af mörkum
allt, sem hún hefur getað án
Sjónvarp
og skólanám
Nemendur i skóla einum i
Hessen i Þýzkalandi taka þátt i
sjónvarpsupptökum i kennslu-
stundum. Með þvi læra þau, auk
námsefnisins, sem „falið” er i
þessum leik, að hreyfa sig af
meira öryggi i daglegu lifi og
fyrir framan myndavélina.
Einnig eru fluttir kaflar úr
venjulegum sjónvarpsdag-
skrám, valdir af kennurunum,
og þeir ræddir. Tilgangurinn er
að venja börn þegar á barna-
skólaaldri af feimni frammi
fyrir sjónvarpsmyndavélinni.
Fyrst eru þau látin gretta sig
fyrir framan hana, myndin er
siðan sýnd og bekkurinn teiknar
gretturnar.
Siemensfyrirtækið hefur sett
upp sjónvarpskerfið i skólanum,
sem er það stærsta i V-Þýzka-
landi. Það má einnig nota til að
sýna venjulegar fræðslumyndir
og skuggamyndir.
verið sjálf. Coral Atkins varð
fyrst fræg, þegar hún lék hlut-
verk Sheilu i Ashtonfjölskyld-
unni. Nú hefur hún sem sagt sett
á fót barnaheimili, og fyrstu
börnin eru komin á heimilið.
Það eru systkinin Bob, 9 ára,
Julie 6 ára og Donna 4 ára.
Heimili þeirra leystist upp, og
þau áttu hvergi höfði sinu að
halla, þar til Coral tók þau að
sér. Auk barnanna og hennar
sjálfrar eru á þessu heimili
sonur hennar, Harry, sem er
fimm ára, og svo tveir full-
orðnir, sem munu aðstoða hana
við heimilishaldið. í ráði er, að
bæta fleiri börnum við siðar,
eða strax og Bob, Julie og
Donna eru búin að laga sig
nægilega vel að öllum
aðstæðum. Sheila hefur leikið i
þrem sjónvarpskvikmyndum
öðrum en Ashton-fjölskyldunni,
og þykir mjög góð leikkona.
Hinn
fullkomni hundur
Kjölturakki framtiðarinnar
mun verða fullkominn á allan
hátt, bliður og góður, mjúk-
hærður og rófustuttur, heilsu-
hraustur, þögull og hlýðinn.
Þetta er a.m.k. von visinda-
manna i Portland i Oregon, en
þeir eru nú að reyna að rækta
þennan fullkomna hund upp
með blóðblöndun.
Labradorkynið með aðlögunar-
hæfileikum sinum, basenji
hundana vegna þess að þeir
gelta ekki, samoyjana vegna
sterkrar brjóstbyggingar
þeirra, og gráhundinn vegna
stutts og múks hárs og fleiri
eiginleika.
— Það er barnfóstran þin, Anna,
að spyrja eftir handslökkvi-
tækinu. Það er kviknað i
pelsinum þinum.
nyja
„Þetta er ekki neitt vont. Það er eins og að vera úti
rigningu.nema að droparnir eru fastari saman”
— Heldurðu.að hann vaxi af
þessu?
DENNI
DÆMALAUSI
Jói þú átt ckki að vera hræddur
við þá, það eru þeir sem eiga að
vera hræddir við þig.